#481 Even Terug
“Jezus, pap!”
Ze zat rechtop in bed en wreef met beide handen over haar gezicht.
“Ik schrok me rot!”
De man die aan het voeteneind op haar bed zat, glimlachte een beetje verontschuldigend.
“Sorry. Als er een andere manier was, had ik dat wel gedaan.”
“Ik zit helemaal te shaken!!”
Haar vader keek rond in de kleine slaapkamer, stak zijn hand uit naar de klerenkast en duwde ertegen, alsof hij wilde voelen hoe stevig die stond.
“Mooi hoor. Helemaal zelf gedaan?
Ze knikte.
“Pap, wat is dit? Wat doe je hier?”
“Mag ik niet gewoon bij mijn eigen dochter op bezoek komen? Je hebt het zelf nog gevraagd.”
“Op bezoek? Jezus, pap…”
Dat had ze inderdaad. Jaren geleden, kort voor hij overleed, had ze hem dat gevraagd. Om een keertje terug te komen, als dat kon. Om het immense verdriet dat ze toen voelde een plaats te kunnen geven. Om ervoor te zorgen dat ze zijn stem niet zomaar zou vergeten. Maar nu ze hem hoorde, klonk hij vreemd en ver, alsof de herinnering aan de warme stem op slag verdwenen was toen ze even wakker was geworden en haar vader op haar bed had zien zitten.
Ze haalde diep adem. “Hoe kan dit?”
Hij trok zijn wenkbrauwen op en begon enthousiast te stralen. Dat herkende ze.
“Verbazend hè? Maar als ik me even concentreer, kan het zomaar. Kijk!”
Hij zat plotseling op de grond tegen de kast. En toen weer op het bed.
“Pap, alsjeblieft…”
Ze keek naar de man die haar tweeëndertig jaar had meegenomen over de hele wereld en haar alles had geleerd wat niet nuttig was, maar heerlijk om te weten.
“Is mama ook bij jou daar ergens?”
“Nee. Of ze gaat me handig uit de weg, dat kan ook.”
Hij lachte breed en zij glimlachte nu ook.
“Ga je even mee naar beneden?”, vroeg ze.
Hij knikte, stond op en liep dwars door de deur voor haar uit.
Ook al zo'n verhaal over de…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Ook al zo'n verhaal over de dood, met mooie link tussen Jezus en een soort wederopstanding in een nieuw lichaam dat wél door muren en deuren kan zoals JC. Ik voel niet de hereniging of het afgesneden zijn, maar wel een soort ruwe intimiteit.
Bijzonder verhaal, Raymond…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Bijzonder verhaal, Raymond. Er zijn een aantal familieleden die ik zelf ook graag weer eens zou willen zien. Goed bedacht.
“Mooi hoor. Helemaal zelf gedaan? ---> achter deze zin ontbreken ah-tekens.
Mooi verhaal, lief ook. Ik…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Mooi verhaal, lief ook. Ik zou me voor kunnen stellen dat de tegenwoordige tijd het verhaal nog sterker maakt. (Misschien zelfs de vader vanuit een 'ik-perspectief'.)
Graag gelezen.
Dank voor de reacties…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Dank voor de reacties Kruidnagel, Fief en Hadeke.
Ja, die tt, daar kan ik wel eens vaker voor kiezen.
Goed gedaan! Leuk die…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Goed gedaan! Leuk die speling met mama. En inderdaad TT werkt vaak 'beter', zeker omdat je dan de actieve verleden tijd kan gebruiken voor flashbacks.
GG
Hoi Raymond, Het hele…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Raymond,
Het hele verhaal is mooi, maar ik vind het vooral sterk omdat je ervoor kiest om een zwaarbeladen onderwerp als de dood lichtvoetig aan te pakken. 'Jezus, pap!' is goed gevonden vanwege de knipoog naar iets van een hiernamaals of iets anders dat op een hogere macht lijkt. Maar vooral omdat het verhaal ermee begint dat je iemand laat schrikken.
En juist de combinatie van 'Jezus' en 'pap' doet eerder denken aan een typische papagrap, of anders een schok in ieder geval een vertrouwde setting dan, laten we zeggen een heftig ongeluk of vreselijk geruzie. Anders zou je - of dat zou ik dan intuïtief denken- eerder iets als godverdomme gebruiken.
Dat zet de lezer op het verkeerde been, maar in de goede zin van het woord, vanwege die lichtvoetige toon die welkom is bij een onderwerp als doet. Daarom doet “Nee. Of ze gaat me handig uit de weg, dat kan ook.” het verderop zo goed.
Een mooi bedacht en mooi gebalanceerd verhaal. Knap gedaan!
Groet,
Nadine