# 472 – Voorgeprogrammeerd
Marjoleine schopte die dag zomaar haar schoenen uit en trok haar benen in een zeemeerminpose op haar bureaustoel. Zo werkte ze onverstoorbaar door. Het leek me geen comfortabele houding. Misschien was het yoga. Haar blote benen, blote voeten en sierlijke lijn waren in elk geval onmogelijk te negeren van achter mijn monitor en funest voor mijn concentratie. Terwijl ik dat écht had besloten toen ze kwamen: negeer ze. Niet bot, maar maak geen praatjes en al helemaal geen avances.
Twee weken daarvoor waren ze 's morgens de afdeling op komen lopen. Ik keek hoe de vier promovendi gingen zitten in de hoek van de kantoortuin en natuurlijk stelden we ons netjes voor. Onze baas, die onderlinge liefde en verlangens uitdrukkelijk verbood, moedigde gesprekken rond de best sfeervolle pantry volop aan. Bovendien stond er een prominent naambordje op alle werkplekken.
'Zeg Rudy,' zei Marjoleine zodoende. Zij was de uitbundigste van de vier en haar lange, rode, steile haar stak charmant af tegen haar grote voortanden. 'Kom eens kijken.'
Het was een technische vraag, en een paar dagen later was er een inhoudelijke vraag, en zo brokkelde het muurtje langzaam maar zeker af; tot ik eroverheen kon kijken, naar de slanke, blote voeten van Marjoleine op haar bureaustoel.
Misschien stond ik daardoor meer voor haar open in het bedrijfsrestaurant, toen ze met haar volle dienblad tegenover me kwam zitten.
'Ook alleen?' vroeg ik.
'Je zwijgt zo,' constateerde ze.
Ik vroeg naar haar onderzoek en ze praatte over taalkunde en zei dat ze ook nog geneeskunde had gestudeerd.
'Wat vind je nou van Chomsky?' zei ik, speurend naar een gemene deler. ‘Klopt het, dat kinderen in hun brein onbewust allemaal schakelaars op een of nul zetten als ze hun moedertaal leren?' Het binaire, fysieke idee had me altijd gefascineerd.
Vorsend keek dokter Marjoleine me aan. ‘Nee. Natuurlijk heb je geen letterlijk taalorgaantje dat afsterft rond je zevende.'
Ik was even stil, overdonderd.
'Kinderen imiteren gewoon alles,' vervolgde ze, 'én ze denken in patronen. Dat zie je aan de fouten. "Zingde" en zo.'
Ik keek haar aan. Nu had ze in één zwaai mijn romantische kijk op taal en ook nog eens die op geloof omver gemept. Koortsachtig zon ik op een weerwoord, om mijn zelfrespect, om mijn wereldbeeld te redden.
'Chomsky doet een beetje religieus,' zei ze.
En dat is prima, besefte ik goddank – dan is het maar geen harde wetenschap. Mijn lustgevoelens waren dat toch ook allerminst?
Wees maar zeker dat je…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Wees maar zeker dat je lustgevoelens een harde wetenschap is!
Het was de bedoeling niet? Tgohja :)
Leest lekker weg met mooie woorden!
GG!
Haha Tony, je vat het slot!…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Hahaha Tony, je vat het slot! Dank voor je mooie woorden.
Tekst even terug boven de …
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Tekst even terug boven de #471 duwen.
Hoi Kruidnagel, Je slot komt…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Kruidnagel,
Je slot komt als een soort van plottwist: ik zie hem wel aankomen, maar je werkt er wel gedurende de rest van het verhaal naartoe. Dat neemt niet weg dat de tekst een goede opbouw heeft. Het is je ook gelukt om juist dat slot, dat eigenlijk een onthulling moet zijn, ook de hele clou van het verhaal maakt: 'achteraf' is die al continu aanwezig, alleen wordt het pas op het einde concreet. Dat is een goede opzet!
Goed gedaan.
Groet,
Nadine
Ha Nadine, snel, inhoudelijk…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Ha Nadine, snel, inhoudelijk en een compliment: dank je!
Dat slot kostte me de meeste tijd, omdat daar nu eenmaal wat vuurwerk en logica moeten zijn. Die seksuele spanning liet zich het hele verhaal al raden; maar zo voorspelbaar eindigen, met aanrakingen en blikken, dat werkte maar niet. Pas toen zag ik het verband tussen Rudy's vergeefse voornemen tot afstand en zijn andere primaire driften die al wat verweesd in het verhaal zaten, met Marjoleine als sterke, autonome tegenspeler, en had ik een titel.
Ik voel me een blue…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Ik voel me een blue brugklassertje, want ik mis de plottwist (denk ik), maar de seksuele spanning en autonomie zie ik natuurlijk wel. Desalniettemin geniet ik ook van je rustige, bloemrijke opbouw. Dus, zoals ik hier ben gaan leren zeggen: graag gelezen.
Kan ik inkomen, Raymond…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Kan ik inkomen, Raymond. Chomsky er zomaar ingooien is een risico. Dank sowieso voor je mooi concreet verwoorde reactie!
Kruidnagel, ik had een…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Kruidnagel, ik had een vrijstelling voor Chomsky op de universiteit en die betreur ik nu. Ik was meer van Renkema en die was aseksueel, dus wellicht ligt het daaraan :)
Zelf vond ik de generatieve…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Zelf vond ik de generatieve taalkunde leuker en net wat minder aseksueel dan de kale grammatica a la ANS, maar vooral alles rondom literatuur en cultuur had mijn liefde. Ik ben nog steeds emotioneel aan het repareren dat ik uit pragmatische overwegingen koos voor zakelijk en niet voor literair vertalen. Wel heb ik daardoor nog een tijd als consultant gewerkt voor een bedrijf met als businessmodel Chomskyaanse taalanalyse: die bomen met NP's enzo.
Chomsky als businessmodel,…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Chomsky als businessmodel, dat maakt wel benieuwd. Die emotionele wond ken ik wel: bij mij ontstond-ie toen ik koos voor niet meer zelf schrijven, maar vooral de regie voeren. Ik ben weer terug aan het keren op de schreden van de afgelopen 20 jaar en dat bevalt goed. Overigens: over iets als dit stuurde ik je 2 weken geleden een bericht via je profiel op de site, maar geen idee of dat goed gaat. Het zij maar even gemeld.
Ha Raymond, dank voor je…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Ha Raymond, dank voor je reminder: ik zie het nu! Ik kijk er even naar.
Edith (grapje van de systeembeheerder): zo, gelezen, gegoogled en reply gedaan. Dat winkeltje met Chomsky's ideeën waar ik werkte, die verkochten een zoekbalk aan grote bedrijven met heel veel tekst op hun site. Dan kon je een echte vraag stellen (wel graag grammaticaal correct) en was de gedachte dat je een beter lijstje antwoorden kreeg. Er werkten echte harde linguïsten, van die rekenaars, bijna wiskundofielen. Het was de surrealiteit van IT, waarvan ook AI een voorbeeld is.
Ach ja, liefde (of…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Ach ja, liefde (of lustgevoelens) op de werkvloer. Levensgevaarlijk. Mooi verhaal. Ik schreef bij eerdere stukken al dat ik vaak moeite heb je zinnen te doorgronden. Hier valt het gelukkig mee, al blijf ik toch af en toe hangen, zoals bv bij 'Terwijl ik dat écht had besloten toen ze kwamen: negeer ze' Ze? De blote voeten, benen en sierlijke lijn? Pas als ik doorlees, begrijp ik dat 'ze' verwijst naar de vier promovendi, maar dan ben ik al uit het verhaal gehaald. Nog zoiets: 'Ik vroeg naar haar onderzoek en ze praatte over taalkunde, en zei dat ze ook nog geneeskunde had gestudeerd.' Waarom zei de hp dat? De komma tussen taalkunde en en suggereert dat de hoofdpersoon dit zegt (Ik vroeg ..., en zei ...), maar wellicht is het logischer en aannemelijker dat zíj aan het woord is. Afijn, het doet er ook weinig toe wie het zegt, het verhaal is goed te volgen, maar zulke cryptozinnen brengen mij toch in verwarring en ontnemen daarmee een beetje mijn leesplezier.
Je houdt me weer fraai…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Je houdt me weer fraai scherp, Musonius! Rap komma weggehaald, natuurlijk. Thanks!