#471 - Drie dagen bij Rode Mien

Eergisteren parkeerde ik mijn Porsche Panamera 4S op de grindparking van Rode Mien, streek mijn Gucci glad, schreed door de openschuivende glazen deuren als een keizer, stak een vijftigflap in de poten van Jules, de buitenwipper, plukte Sonja van de dansvloer, walste haar naar kamer drie en stak mijn linkerduim in haar aars. 

Gisteren parkeerde ik mijn Bentley Continental Speed op de grindparking van Rode Mien, streek mijn Versace glad, schreed door de openschuivende glazen deuren als een koning, stak een honderdflap - het was vrijdag - in de poten van Jules, plukte Sonja van de dansvloer, walste haar naar kamer één - die met brubbeljacuzzi - en stak mijn rechterduim in haar aars.

Vandaag parkeer ik mijn Stromer ST2 speedelec op de grindparking van Rode Mien, hang de Abus Steel-O-chain 810 rond mijn fiets en de boom, strijk mijn Adidasbroek glad, schrijd door de openschuivende glazen deuren als een Tourwinnaar, steek een twintigflap - zaterdagen zijn slow - in de poten van Jules, pluk Sonja van de toog, wals haar naar kamer zeven - die in Afrikathema zonder rookterras - en kijk hoe ze haar aars op het bed omhoog steekt.

‘Steekt het nooit tegen?’ vraag ik.

‘Hoe bedoel je?’ Ze wiebelt met haar kont.

‘Draai je om,’ zeg ik en pets op haar linkerbil.

Ze draait zich traag om, slaakt een teleurstellingszucht en kijkt me aan.

‘Wat is er loos, Tony?’

Ik haal mijn schouders op, kijk naar de Afrikaanse kopstukken die lijken op dildos, verafschuw het stamhoofdportret met strikjesharen aan de muur en tik met mijn linkerwijsvinger op mijn slaap.

‘Dit machientje hier, Sonja,’ zeg ik wijzend op mijn hersenpan. ‘Het is zo vreselijk onbeduidend.’

Sonja schaterlacht als de juf van mijn dochter. Ik geef Sonja een gemeenslag op de rechterkaak.

‘Word geen leraresje, Sonja, niks is minder opwindend.’

Sonja kijkt me aan met ogen als een zeehondkind die mama zag neerknuppelen. Ze streelt de wang die ik net sloeg.

Ik leg tien vijftigflappen naast haar billen, als zijn het overhoringen ter verbetering, gun haar geen blik meer, trek mijn Adidas omhoog en wandel als een jakhals door de openschuivende deuren naar mijn fiets.

Kan je geloven dat ik de cijfercode van het slot vergeten was?