468 - Toon
In de auto, mijn man achter het stuur, sluit ik mijn ogen en denk aan mijn opa Toon. Hij is vaak in mijn gedachten de laatste tijd. De man was een groot fan van zijn naamgenoot, Toon Hermans. Hij leek ook een beetje op hem, met zijn lieve pretoogjes.
Hun huis was klein en stond vol met foto’s, van hunzelf en hun kinderen en kleinkinderen. Het rook er naar Douwe Egberts en speculaas. Ik zie opa nog zo zitten, in zijn leunstoel, grapjes makend over oma’s kookkunsten en haar dikke billen. Altijd als hij dat deed, gaf ze hem een pets op zijn achterhoofd, waarna hij haar hand vastpakte en haar op zijn schoot trok. Ik kan toch niet zonder jou, zei hij dan en oma giechelde, gaf hem een klapper van een kus en dan bleef ze gerust een hele middag bij hem zitten. Ik kan blijkbaar toch niet koken, lachte ze en dan bestelden ze Chinees of haalden friet en niemand mocht met een lege maag naar huis.
Opa Toon was een man van weinig woorden en bezittingen. Ik heb alles wat mijn hartje begeert, zei hij steevast.
Ik ging er wekelijks op bezoek en als ik vroeg hoe het met hem ging, was zijn standaardantwoord: ik ben blij dat ik leef, en geen vliegje in mijn oog heb.
Een paar jaar geleden, oma was toen al overleden, zijn opa en ik samen naar Sittard geweest en hebben de Toon Hermans wandeling gemaakt. We eindigen onder een oude beukenboom, midden op het kerkhof, bij de grafzerk van Toon en zijn geliefde Rietje. Het was een dag met een lach en een traan. Niet lang daarna overleed opa ook.
Als we een uur later het ziekenhuis weer verlaten, is het stil in de auto. Pascal werpt af en toe een blik op me, maar ik kan het niet opbrengen terug te kijken.
‘Wil je langs het park rijden?’ vraag ik hem, een zakdoek opgefrommeld in mijn hand, mijn ogen op de lente buiten gericht.
Op een bankje, mijn gezicht opgeheven richting de zon, veilig weggedoken onder zijn troostende arm, slaak ik een diepe zucht.
Ik neem een besluit, te genieten van alles wat ik nog mee mag maken. Hoeveel dat mag zijn in een paar maanden, dat weet niemand. Maar voor nu ben ik blij dat ik leef, en geen vliegje in mijn oog heb.
Een heel geborgen en…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Een heel geborgen en evenwichtig verhaal, gedoopt in een nostalgische waas. Voelt goed. Het gebrek aan spanning zou ik niet al te lang aan kunnen, maar hoe je in zo'n kort stuk de afwezigheid van vliegjes in het oog eert, stelt mij wel gerust.
Leest als een liefdevolle…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Leest als een liefdevolle herinnering. Zit wat in, zo luchtig kijken. Het lijkt me vreselijk, de laatste lente van je en dat je dat dan weet.
Mooi beschreven, Ginger. Je…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Mooi beschreven, Ginger. Je zal er maar voor komen te staan, weten dat je eindigheid dichterbij is dan je had gehoopt.
stond vol met foto’s, van hunzelf ---> de komma mag hier weg en volgens mij moet het van henzelf zijn.
Ik kan toch niet zonder jou, zei hij dan ---> dit is een gesproken tekst en hoort tussen ah-tekens. Zo zijn er een aantal zinnen meer in het verhaal waarin je iemand iets laat zeggen, maar die je niet tussen ah-tekens hebt gezet.
Ik neem een besluit, te genieten van alles wat ik nog mee mag maken. ---> bij deze zin zou ik van de komma een dubbele punt maken om het besluit duidelijker te maken. Of schrijven:
Ik neem het besluit om te genieten van alles wat ik nog mee mag maken.
Hoi Ginger, Er gebeurt…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Ginger,
Er gebeurt relatief weinig in je verhaal - het staat niet bol van de actie-, maar dat stoort hier helemaal niet. Sterker nog, je gaat uit van een element en laat dat het verhaal dragen: liefde. Liefde voor meerdere dingen: Het leven, die tussen opa en oma en Toon Hermans. Als je een thema op die manier centraal stelt, dan heeft het niet veel andere dingen nodig.Dat geldt zeker voor dit verhaal, ook omdat je het tempo bijpassend rustig maakt.
(Ik weet helaas niet zo veel van Toon Hermans, maar ik kan me zo voorstellen dat dit verhaal voor fans van hem nog mooier leest!)
Heel goed gedaan.
Groet,
Nadine
Zoals Nadine juist opmerkte…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Zoals Nadine juist opmerkte leest het als fan van Toon Hermans nog veel mooier. Hij was naast een van de beste conferenciers ook een meester in het schrijven van eenvoudige gedichtjes en citaten, waaronder deze van het vliegje. Mooi dat de opa ook Toon heette.
Bedankt allemaal voor de…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Bedankt allemaal voor de reacties.
@Fief, ik ga je verbeteringen doorvoeren, maar ik twijfel over de aanhalingstekens. Het gezegde wordt door mijn personage als in gedachten herverteld, dan hoeven er toch geen aanhalingstekens?
Ginger, gedachten hoeven…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Ginger, gedachten hoeven niet tussenah-tekens, maar zoals het hier staat, leest het alsof het wel zo gezegd is. Je citeert de uitspraken die letterlijk zijn gezegd en dan horen ze wel tussen ah-tekens.
Ik kan toch niet zonder jou, zei hij dan en oma giechelde. --> hier zou je dan kunnen zetten: Hij kon niet zonder haar, zei hij dan ...