Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

# 459 – Lijflijn

20 juni 2023 - 11:45

Die Bauerin wohnt oben, zie ik op het bordje aan de gevel. Ik zucht en steun. Niet nog een trap. Het onderhuis wordt tegenwoordig zeker verhuurd. Boven mijn hoofd staat de voordeur op een kier en zo ruik ik de gekmakende bakgeur – Strudel, het zijn de madeleines van Tirol. Ik kom op adem en drink de laatste slokken water uit mijn veldfles. Als kind heb ik jarenlang op deze berg gespeeld. Achter de bomen zie ik een bouwkraan draaien. Ik zal die zomers wel blindelings met mijn jeugdige grootouders over almen en langs afgronden zijn gesjokt. Zo makkelijk ziet het er in elk geval uit in het oude fotoboek met mijn tienermoeder, toen ik nog slank was.

'Kom binnen, lieverd! Ga lekker zitten. Heb je geklommen? Niet helemaal vanuit Landeck toch zeker? O, is dat jouw auto daar beneden. Ja, schakelen valt voor groentjes altijd tegen. Maar je leert het zo. Je moeder ook, en die was nooit echt een berggeit.' Oma knuffelt me met haar bedwelmende boezem tegen de hele mijne. Vervolgens zet ze de schaal op tafel. 'Groentenstrudel. In Tirol lunchen we stevig, weet je nog?'
Beduusd ga ik aan de grote keukentafel zitten. Op de koekoeksklok is het bijna half een. Voor de zekerheid heb ik zwaar ontbeten en toch krijg ik trek van dit gerecht. Tussen de happen door beantwoord ik oma's vragen.
'Het biertje komt uit een kasteel hier in de streek,' zegt ze als ik het flesje onderzoek. 'Alcoholvrij, maar zo lekker! Het waren vrienden van je opa.' We proosten op de dode en kijken allebei naar zijn zwart-witfoto aan de muur. Een graatmagere den, net als mama. 'Ik moet hem hoognodig eens laten digitaliseren,' zegt ze. 'Zeker nu je oom alle koeien doet, heb ik de tijd.' Met een knipoog schuift ze me haar nieuwe foldertje toe. Lijflijn – niet je lijn, maar je lijf. Een maand met de boerin de berg op. Elke dag de kick van het vergezicht. Even helemaal weg uit je hoofd.

Na de avondwandeling door het bergdorp laat ik me op mijn oude logeerbed vallen en pak ik de brochure erbij, maar ik val als een blok in slaap. De volgende ochtend heeft oma mijn auto al voor me opgehaald. Ik zie aan haar wel waardoor ik zo dik ben. Toch zei laatst zelfs de diëtist dat mijn oma een goeroe is, met haar gezonde boerenlichaam, die al haar kunde aan haar kleinkind wijdt. Nou, dat ik een casus word, geeft me de moed der wanhoop. Dan maar lelijk en gezond.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
20 juni 2023 - 15:45

Leuker dan hij me leek, deze sprookjesachtige opdracht! Ik merkte bij het scheppen van een levendig personage dat er een heel verhaal door haar tot leven kwam.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 juni 2023 - 19:31

Hoi Kruidnagel, ik zie een oma voor me die het eeuwige leven lijkt te hebben. Wat de folder precies predikt, is me niet helemaal duidelijk, maar het doet haar overduidelijk goed.
Wat er precies met de moeder van de hp gebeurde, blijft ook vaag. Het is voor de hp, zoals ik het lees, reden om bij een psycholoog onder behandeling te zijn.
Je verhaal leest vlot, maar laat me wel met een aantal vragen achter. 

O, is dat jouw auto daar beneden. ---> dit leest als een vragende zin.

Ja, schakelen valt voor groentjes altijd tegen. Maar je leert het zo. ---> naar mijn idee moet dit één zin zijn met de "maar" als voegwoord.

zegt ze als ik het flesje onderzoek.  ---> welk flesje?

De laatste zin is een lastige. De vele komma's doen er geen goed aan. Zelf ben ik niet zo'n fan van een komma voor een "en". 

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
20 juni 2023 - 20:09

Hoi Fief, thanks!

  1. Tienermoeder, ergo jonge oma en ook nog jeugdig.
  2. Zie laatste zin.
  3. Die kan je ook concluderend intoneren: het is een reactie.
  4. Ik wil echt een stilte tussen die twee zinnen laten vallen.
  5. Dat alcoholvrije flesje van de brouwerij, rara.
  6. Daar kan ik nog wat keuzes in maken. Mogelijk is het een darling.

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 juni 2023 - 21:48

Hoi Kruidnagel,

Ik vind het heel mooi gevonden dat de oma nog jong is en op meerdere manieren nog volop in het leven staat. Dat maakt haar meteen interessant, omdat dat zo sterk indruist tegen het cliché van de oude 'koekjesoma'. Des te interessanter is het dat deze oma haar kleinkind raad kan geven en geeft op een moderne en doordachte manier. 

Ik heb je verhaal met plezier gelezen, maar ik raak je vanaf hier Ik vraag me af waarom ze destijds altijd naar mij in Salzburg kwam, en meteen weet ik het antwoord: (..) kwijt. 

Zoals ik het nu lees, is oma een soort new age healer die nu succesvol is en haar kleinkind destijds als casus heeft gebruikt toen die mentaal in de knoop zat en dat ze met die casus ook een doorbraak in haar carrière heeft bereikt. Maar tegelijkertijd kan ik me daarvoor ook niet hard maken. De laatste regels vind ik dus nog wat vaag, maar verder leest het verhaal prima. 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
21 juni 2023 - 11:36

Ik merk nu dat er twee verhaallijnen in zitten: de psychologische en de lichamelijke. Die hangen natuurlijk samen, maar dat is in 400 woorden een lastig dansje. Ik ga de psyche er denk ik wat minder dik op leggen en het overgewicht wat dikker.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 juni 2023 - 15:49

Mee eens, mooi herschreven, veel duidelijker en coherenter en een aangenaam verhaal geworden. En ook de titel is prachtig gevonden. ZGG

 

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 juni 2023 - 16:37

Ik dacht, eerst zelf iets schrijven en daarna herlezen. En kijk, er staat al een nieuwe versie klaar, die inderdaad veel meer biedt en bij momenten dolkomisch is. De tweede alinea las ik meteen fout: Ik las wel 'Kom binnen, lieverd' ... maar dacht 'Kom binnen, dikkerd'... Enige teleurstelling: ik hoopte op een strudel met een dikke plak marsepein binnenin, maar het was iets met groenten.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
21 juni 2023 - 17:44

Hey Gi, ik zal jouw baksel eens gaan lezen dan. Ja, mijn verhaal heeft een subliminaal niveau ;-). En marsepein in een Strudel... dat bestaat toch niet echt? Het is een gezonde oma, dat zie je maar weer. En nu moet ik denken aan Billie en Bessie Turf.