'You can't judge a book by looking at it's cover', citeerde mijn moeder altijd. Ruben, die nu nog snel een slok van zijn Latte Macchiato neemt, vormt hierop de uitzondering. Lange, krullende  haren perfect kleurend bij zijn reebruine, heldere ogen die je volledige ziel kunnen hypnotiseren. Een glimlach die je meeneemt naar Barbados en je neerzet op een strandstoel met een glaasje kokosmelk in je hand. 

'De volgende keer neem ik je mee naar het paradijs, Alice' zegt hij met zijn opera-achtige lage stem. Ik voel mijn plateauzolen al van de vloer komen. Alleen de bestemming moet nog worden bepaald.
'Langs de farao's, de opgebouwde Notre Dame, Legoland, Disneyland Orlando en het Sydney Opera House. Eindigend in Kiev om de strijders te steunen,' vat goddelijke Ruben het samen. Ik ben al in de gate aangekomen, waar wordt omgeroepen dat de passagiers zich kunnen verzamelen. Er is nog wel de lichte twijfel of ik wel in de goede gate ben.
'Dan moeten we natuurlijk ook bij de mensen langs, en leren van hun gebruiken. Bij de Maya's, Berbers, de Arabieren...' vul ik aan.
Bij het aflopen van de zin trekt hij een wenkbrauw op. Ik zie nu pas dat mijn Cappuccino nog volledig vol is en neem gehaast een forse slok, tot het brandt in mijn keel.
'Bij de Arabieren weet ik het nog zo net niet, Alice.'
'Want?' 
Het vliegtuig is vertraagd, ik twijfel of ik de tijd wil vullen met belastingvrij parfums shoppen of met de nieuwste van Marieke Lucas Rijneveld.
'Ik respecteer het gebruik, maar kan me niet helemaal voorstellen dat je als vrouw met zo'n mooi haar dit zou willen bedekken.'

De vlucht is geannuleerd, de werkelijke piloot is niet op komen dagen. Diegene die zich als de bestuurder van het toestel voordeed glimlacht naar de naderende serveerster, met een air die doet vermoeden dat hij ervaring heeft als fraudeur.
'Meneer, ik moet u vragen de zaak te verlaten vanwege misogyne zinspelende opmerkingen,' zegt ze weliswaar gedecideerd, maar met de blik vooral op mij gericht. Een verwijtende blik, alsof ik de oorzaak ben van zijn vermoedelijk diepgewortelde seksistische, cultureel immorele inborst. Ik verlang opeens niet langer meer naar het luchtruim, maar naar een geïsoleerde eigen ruimte diep onder de grond. Terwijl ik mijn pinpas als hint voor haar neus houd, weet ik dat op zoek moet gaan naar een ervaren graver.