449 Schoen
Gisteren begon Cindy te huilen toen we haar schoen hadden afgepakt en over de muur van het schoolplein hadden gegooid. We waren met z'n drieën: Anita, Esther en ik. Hadden haar in de hoek achter het noodgebouwtje geduwd. Esther was ineens naar Cindy's voeten gedoken en had de nog nieuwe schoen van haar voet gewurmd. Gelukkig nieuw, want anders zou die schoen enorm stinken! Cindy stinkt nogal namelijk, en ze heeft ook vlooien. Maar dat heeft iedereen die uit die achterbuurt komt. In een flits had ik de schoen uit Esthers hand gerukt en over de schutting gegooid. Cindy durfde niks te zeggen, niet te bewegen, maar ze begon wel te huilen. Eigen schuld, moet ze maar niet zo stom zijn.
Nu zit ik bij de hoofdmeester in het kantoortje. Of ik me niet schuldig voel, vraagt hij. Ik weet niet wat ik moet antwoorden. Ik moet hem aankijken als hij tegen me praat, maar dat vergeet ik steeds. Buiten hoor ik de stemmen van Anita en Esther. Ze praten met een stel jongens. Ze lachen. Wat een lol. Waarom zitten zij hier niet? Morgen gaan ze mij weer pesten, denk ik.
Hoi Martinez, Dank voor je…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Hoi Martinez,
Dank voor je verhaal. Ik vind het onderwerp van je verhaal mooi, en zeker de laatste zin is treffend. Wat ik minder vind aan je verhaal, is het (overmatig) gebruik van korte zinnen. Ook maak je niet altijd gebruik van volzinnen. Dat hoeft in principe geen probleem te zijn, maar ik vind het wat veel.
Probeer ook in de eerste alinea iets meer gebruik te maken van subjectieve waarnemingen. Nu schrijf je nogal beschrijvend, je zegt wat er gebeurt, maar we leren het hoofdpersonage niet echt kennen omdat zij(?) niet veel unieke gedachten en/of gedragingen heeft. Je personage wordt als het ware geleefd door het verhaal, terwijl je eigenlijk wilt dat je personage een grote rol heeft in het verhaal.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt!
Hoi Martinez, je beschrijft…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Martinez, je beschrijft het pestgedrag duidelijk. Wat een etters van meiden. De laatste zin zou van mij weg mogen. Het leest nu alsof je het pestgedrag wat wil afzwakken.
Ik sluit me aan bij de opmerking van Anna dat er meer dialoog in mag. Directe rede komt harder binnen dan alleen beschrijven.
Gisteren begon Cindy te huilen toen we haar schoen hadden afgepakt en over de muur van het schoolplein hadden gegooid. ---> hadden afgepakt en hadden gegooid zou je ook actiever kunnen schrijven:
Gisteren begon Cindy te huilen toen we haar schoen afpakten en over de muur van het schoolplein gooiden.
We waren met z'n drieën: Anita, Esther en ik. Hadden haar in de hoek achter het noodgebouwtje geduwd. ---> Misschien dat je de namen bij de tweede zin kunt voegen.
We waren met z'n drieën. Anita, Esther en ik hadden haar in de hoek achter het noodgebouwtje geduwd.
Knap hoe je mijn sympathie…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Knap hoe je mijn sympathie in de laatste zin laat omzwaaien.