# 448 – Sammy

Van Japan weet ik niet heel veel meer dan sayonara en ohayo gozaymas, dus ik heb het wat abstracter opgevat.

Kruidnagel, ik zit hier al een tijdje wezenloos naar het scherm te staren. Wat moeten wij met deze opdracht? Ik heb niets met Japan en dan kom jij als sneeuwengel, bosengel met dit diepontroerende verhaal. Zo kan het dus ook. Hier word ik stil van. De samoerai verscholen in de kankerpatiënt die vecht tegen het onontkoombare. Mooi. 

Dank je, Gi! Ik vermoed dat er dit weekend meer creativiteit ontstaat door een ruimere opvatting.

Hoi Kruidnagel,

Je hebt de opdracht echt perfect begrepen! Het gaat om het aangaan van datgene wat moeilijk is, zonder er met verbittering naar te kijken. En inderdaad hoef je personage daar geen uitgesproken gevechtsheld voor te zijn. 

Je hebt een mooi uitgangspunt gekozen door de overleden vrouw van de natuur te laten houden en bloemen centraal te laten staan in het verhaal. Bij de natuur hoort leven en dood en bloemen bloeien en verwelken. 
In het verhaal sta je met regelmaat en op een goede manier stil bij datgene wat echt pijn doet en feit dat je daar niet zomaar voor weg kan lopen. Je personage is futloos en verdrietig. Tegelijkertijd is er ook nog plaats voor het mooie dat  (er in) het leven van de echtgenote was, hetzij op een meer bitterzoete manier. Maar uiteraard past dat hier uitstekend bij. Je mooie omschrijvingen maken het geheel helemaal af. 

Prachtig gedaan! 

Groet, 

Nadine

Wow, Kruidnagel! Wat een prachtig geschreven verhaal. Om stil van te worden. Bomvol emotie zonder dat het over the top is. Jaloers en met ontzag gelezen.

Thuis doet hij zijn trouwpak in de hoes en schudt hij het schoon. ---> moet het niet andersom zijn? Eerst het pak schoon schudden en dan in de hoes doen?

Ja, heel mooi. Gelukkig zag jij dat de 'niet samurai optie' ook een mogelijkheid was. Heel ingetogen, waardoor de emotie juist sterker naar boven komt.

Een heel klein dingetje: In de eerste zin staat twee keer 'zag', dat zou ik proberen te omzeilen.

Goed gedaan!

Hoi Nadine, 

Heel veel dank voor je enthousiaste reactie! Het was heel inspirerend om zo langs de rand van het negatieve te schrijven en daarbij oog te houden voor wat mooi en goed is.

Hoi Fief, bedankt! De suggestie is dat hij zijn trouwpak aantrekt, daar gaat liggen, thuis het vuil verzamelt in de hoes, en daarmee de bloempot vult. Zijn vrouw, die is verenigd met de aarde, haar atomen die zijn veranderd in het groen op haar graf, worden compost en aarde waar de bloemen uit groeien bij haar foto. 

Dankjewel, Hadeke! Ik denk nog even na over dat 'zag', ik vind het ook wel een mooi ritme met zo'n klein onopvallend woordje, en het benadrukt het zintuiglijke, ook doordat het in de openingszin staat.

Door de bijdrage van Fief valt nu pas mijn kwartje bij jouw titelkeuze. Ik vind dat je gelijk hebt over het ritme van tweemaal 'zag', mij stoort het geenszins. Nogmaals chapeau met dit stukje.

Ha Gi, ken je ook dat liedje van Ramses Shaffy, of is dat te Nederlands/Amsterdams? Dat was mijn eerste inspiratiebron voor dit verhaal.

Ja natuurlijk Kruidnagel, ik heb dikwijls omhoog gekeken om lekker nat te worden. 

Brave Sammy.

Tja, wie mij maar een beetje kent, weet dat ik een sucker ben voor een goede titel die aansluit op de opdracht en die ook nog eens doorwerkt in de thematiek van het verhaal. Ik had daarbij in alle eerlijkheid wel jouw voorzetje nodig, maar als je het dan eenmaal ziet, kun je het niet meer ontzien. Applaus voor 'de hoge hoed van Pasen,' wat prachtig is en ook nog eens je verhaal in de actualiteit verankert. En om dan nog maar een beetje uit te sloven, weef je er wat bloemensymboliek in. Bomvol emotie geschreven zonder maar een moment sentimentalistisch te worden. Gefeliciteerd, Kruidnagel. Deze week heb je gewonnen.

Nobel, Sakura: niet winnen en toch complimenteren. Het was ook wel een associatieve hinkstapsprong van van Samoerai naar Shaffy naar SOL.

Dag Kruidnagel, 

Je verhaal ontroerde me. Vol passie en emotie geschreven. Hoe je de opdracht geïnterpreteerd en uitgevoerd hebt vind ik fascinerend. Niks aan te merken op je verhaal. Ik kan er alleen maar lovend over zijn. Graag gelezen.

Groetjes

Ha Sensei, wat een mooie lovende woorden, die raken mij dan weer. Dankjewel!

Wat is het hier trouwens uitzonderlijk gezellig voor een zondag!

Dat is een heel ander soort Samoerai. Wat een prachtig geschreven verhaal waar veel liefde uit blijkt en hoe mooi hoe de man zijn dochters betrekt in de groene herinnering aan zijn vrouw.

Dank je, Taalman! Voor het lezen en het compliment.