#447 Lone wolf

Marietje was een konijntje met autisme. Dit is een biografie. Het verhaal van Marietje lijkt sterk op de legende van Marietje, want vermoedelijk waren er geen getuigen van de moordpartij. Een optie is dat de wolf erover heeft lopen opscheppen. Maar een legende past ook wel bij het didactische doel van juf Snuf.

Kijk, er wordt alweer gevreten. Heerlijk voorleesverhaaltje net voor het slapengaan. Knap werk, Mespunt, ik lik nog mijn vingers en duimen. 

Hoi Mespunt, ik vind het wel grappig dat de juf haar ruziënde leerlingen wil leren dat ze socialer moeten zijn, maar aan het eind van het verhaal blijkt dat als je sociaal bent, je opgegeten wordt. Mooi verhaal, graag gelezen.

om te kunnen eten’ zei ze eigenwijs, --> achter eten hoort nog een komma.

Een goede fabel, omdat de mensenwereld er sterk in terugkomt, waarmee het verhaal ook een spiegel aan de lezer voorhoudt.

Het eind doet me denken aan de schorpioen en de pad(?), waarbij de schorpioen over de rivier gezet wordt en tegen de belofte in zijn aard volgt en zijn redder doodsteek. (Misschien was het geen pad 😀)

Er zitten meerdere thema's in dit verhaal en dat vind ik best knap met zo weinig woorden.

Scherp, Kruidnagel!

Als je zulke heerlijke Marietjes als kinderen hebt vertel je ze liever iets anders voor het slapengaan, Gi, maar het doet me deugd dat mijn verhaal je goed gesmaakt heeft.

Niet precies wat ik ermee bedoelde, Fief, maar ik vind het fijn om te lezen dat je er je eigen invulling aan geeft en dat je het kon waarderen.

Ik heb de schorpioen en de kikker/schildpad (grappig dus dat jij er een pad van maakte, een beetje van beide) gevonden, Hadeke, en zie inderdaad overeenkomsten. Het klopt dat je met mijn verhaal meerdere kanten op kunt, dankjewel.

Ik vind het eerlijk gezegd een beetje shockerend, want je schetst perfect wat talloze neurodivergente meisjes is overkomen met loverboys en dergelijke. Dat is dus heel knap, want volgens mij moet een fabel precies dat zijn en doen.

Konijnen blijven konijnen! En hoe de sociale druk benadrukt wordt door het verhaal van de lone wolf! ZGG mespunt!

Ach, wat verdrietig! Is de boodschap dat je beter bij je eigen soort kunt blijven?
Wel mooi verteld!

Dag Mespunt,

Wat heb ik genoten van je fabel. De opbouw vind ik goed over nagedacht en je neemt mij echt mee in het verhaal. Jammer dat het zo'n droevig einde heeft, maar dit geeft je verhaal ook weer een duidelijke boodschap (die op meerdere manieren opgevat kan worden). Je hebt mij geamuseerd tot het einde. Graag gelezen

Groetjes.

dag Mespunt

Mooie fabel en het leest ook zeer vlot.Als je volgende keer poogt om het teveel aan passiefzinnen weg te werken, dan wordt het nog beter.

Johanna

 Bedankt voor al jullie reacties.

Is de boodschap dat je beter bij je eigen soort kunt blijven?

Wat ik schrijf is van mij en wat jij leest is van jou, dus ik zou niet zeggen dat er één boodschap is. Het is een fabel met autobiografische elementen. Ik vind het lastig om te bepalen hoe ik me tot anderen kan verhouden. Voor mij gaat het vooral over het conflict tussen enerzijds de behoefte aan autonomie en anderzijds de behoefte aan verbinding. Ook zij die bewust kiezen voor afzondering zijn niet ongevoelig voor buitensluiting. Marietje en de wolf vind elkaar daarin en dat kan een risicovolle combinatie zijn.

@Kruidnagel: je vroeg het elders, maar ik beantwoord het maar hier. Ik ben inderdaad 40 geworden, dan ga je over dit soort dingen nadenken. ;-)

Proficiat, Mespunt! Moge dit jaar betekenen dat je lekker je plek vindt tussen de vervelende ander en de fijne zelf, en tussen de onmisbare ander en de onuitstaanbare zelf.

Dankjewel Kruidnagel, denk ik, maar het moet ook weer niet té comfortabel worden, want waar moet ik dan nog over schrijven?

Wees daar maar niet bang voor, zegt veertig grijnzend 😉.