Hoi Nancy,

Je hebt een hele mooie setting gekozen voor deze opdracht. Wat voor moois een glimlach inderdaad kan betekenen, in een tijd dat we die niet zomaar konden zien. 

Natuurlijk ging het ook verder dan alleen niet de volledige gezichtsuitdrukking van mensen kunnen zien. Ook daar geef je mooie voorbeelden van. Je besteedt soms wel veel woorden aan een gedeelte van een tekst waar dat niet nodig is. Daardoor leest de tekst soms wat trager. Een voorbeeld hiervan:

(...) want het is Corona tijd, en je mag maar met een paar mensen iets doen. Afstand is belangrijk (..)

Dit is net iets te veel letterlijke uitleg naar de lezer. Als je dit met een paar woorden inkort, komt de boodschap ook over, maar ligt die er niet zo dik bovenop. Denk aan bijvoorbeeld: vanwege corona is er weinig contact.  

Ook deze zin vind ik net ietsje tè:
Een klein woord, groot uitgesproken vanuit het helderste weten in een toestand van mist en verwarring. 

Dat komt omdat je hier nogmaals verklaart dat mevrouw dement is, waar je dat eerder ook al doet met 
Niet meer in staat is ze, om te begrijpen wat een fenomeen als Corona teweegbrengt. Ook niet meer in staat om de regels te onthouden, laat staan te snappen of op te volgen. 

Dit zijn allebei voorbeelden van de zogenoemde tell-techniek en ik mis daarin een 'show'. En als je een 'tell' combineert met beeldende taal, is dat vaak te veel van het goede.  Als je nog niet bekend bent met de show don't tell techniek, raad ik je aan je daarin te verdiepen. 

Af en toe is je verhaal dus nog enigszins traag door de schrijftechniek die je toepast. 

Maar het verhaal zelf is mooi gekozen, heeft een mooi onderwerp en je hebt zichtbaar nagedacht over wat belangrijke details zijn om een mooi moment ook mooi te maken: het aanmodderen met de mondkapjes, de opluchting bij je hoofdpersoon dat er iemand een gesprek begint... Dat is allemaal erg mooi gevonden! 

Aan je profiel te zien ben je een nieuwe schrijver. Welkom op het forum. Je hebt goede eerste stappen gezet in je schrijversreis!

Groet, 

Nadine


 

Hoi Nancy, welkom op het forum. We krijgen vandaag weer een nieuwe opdracht, dus ik weet niet of er veel leden gaan reageren op dit verhaal. Blijf vooral meedoen.
Je hebt een heel lief verhaal geschreven, hoewel ik de coronaverhalen eigenlijk wel een beetje gehad heb. Je verhaal had zich ook op elk ander moment in een verzorgingshuis kunnen afspelen, want een situatie als deze is van alle tijden. Maar dat terzijde heb ik je verhaal met plezier gelezen. Het is heel herkenbaar. 

Je verhaal zou meer aan kracht kunnen winnen als je meer beschrijft en minder uitlegt. De eerste alinea, bijvoorbeeld, is voor mij te veel uitleg. Dat het zich in de coronatijd afspeelt, blijkt wel uit het feit dat je het mondkapje een paar keer benoemt. Pas bij de tweede alinea trek je mij in je verhaal. Hieronder staan nog een paar zinnen meer die me opvielen. Laat je niet afschrikken door mijn opmerkingen, sommige hebben ook met smaak en voorkeur te maken. Daar kunnen de andere forumleden een heel andere mening over hebben. Soms moet je ook gewoon je eigen stijl blijven volgen. 

het is Corona tijd ---> coronatijd schrijf je aan elkaar en zonder hoofdletter.

Ik draai me weer om en schrik, als de mevrouw opeens heel dicht naast me staat. --> "de mevrouw" verwijst naar iemand, maar deze mevrouw heb je nog niet genoemd, ik zou dus eerder voor "een mevrouw" kiezen. In een zin eerder heb je al een keer genoemd dat je je omdraait, om weer een "ik draai me om" te vermijden, zou je ook kunnen zeggen: Ik schrik als er opeens een mevrouw vlak achter me staat.

mensen-menshart ---> mensenmenshart 

Niet meer in staat is ze, om te begrijpen wat een fenomeen als Corona teweegbrengt. Ook niet meer in staat om de regels te onthouden, laat staan te snappen of op te volgen. ---> de woordvolgorde leest voor mij niet lekker.
Ze is niet meer in staat te begrijpen wat een fenomeen al corona teweegbrengt, laat staan om de regels te onthouden of ze te snappen en op te volgen.

en ze zegt ---> achter zegt hoort een dubbele punt.

”Hoe oud bent u ook alweer?” Vraag ik aan haar. ---> vraag is met kleine letter.
”Bijna zesennegentig!” Zegt mevrouw trots. ---> idem bij zegt 
https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

Inmiddels heb ik mijn mondkapje weer eens rechtgetrokken ---> "inmiddels" leest niet lekker in deze zin, bovendien leest het actiever zonder hulpwerkwoorden  Misschien: Voor de zoveelste keer trek ik mijn mondkapje recht.

“Goh” zeg ik eerst, ---> achter Goh hoort nog een komma. Zie link boven.

“Dat maakt niet uit,” zegt ze. “LIEFDE!” Ze zegt het met hoofdletters en een uitroepteken ---> je schrijft het al met hoofdletters en een uitroepteken, dat hoef je er voor mij dan niet achter te zetten. Mooier zou zijn als je het op een andere manier benoemt. De laatste zin hoort voor mijn gevoel nog achter "liefde". Met kleine letters vind ik het overigens mooier lezen.
Bijvoorbeeld:
"Dat maakt niet uit. Liefde!" zegt ze met klem en kijkt me aan alsof ze zich ervan wil overtuigen dat ik goed luister, “dat is alles wat telt.” 

Over mijn wang loopt een traan, onder mijn mondkapje door, en bereikt de mooiste glimlach sinds heel, heel lang.  ---> de komma achter traan en "en" mag weg. Ze hebben hier geen functie en stropen de zin. Je zou ook nog eens naar de volgorde kunnen kijken.
Onder mijn mondkapje door loopt een traan over mijn wang
https://onzetaal.nl/taalloket/komma-algemene-regels

bereikt de mooiste glimlach sinds heel, heel lang.  ---> ik begrijp wat je hier wil zeggen, maar zeg je van jezelf dat het de mooiste glimlach is? Misschien: ... en bereikt de glimlach op mijn gezicht/ ... en tovert een glimlach op mijn gezicht (of zoiets).

Sorry, ik zie dat Nadine me net voor was. Het staat er nu een beetje dubbel.