#437 - Ogen, een kostbaar bezit (+ herschrijf)

Geslaagd stuk, naar mijn mening! Nou werkt mijn echtgenote op de oogpoli van een ziekenhuis, dat helpt mij misschien in het vatten van de thematiek. Bijzondere verhalen te over, dat verhoogt de herkenbaarheid.

graag gelezen!

Hoi Elrie, een mooi verhaal en in die zin graag gelezen.
Ik mis wel de opdracht in je verhaal. Je zou me nog meer in het verhaal trekken als je zou beschrijven wat je mist aan het slechter zien. Nu is het meer een constatering. Ik zie slecht, dus ik moet een bril. Misschien kon je vroeger genieten van een borduurwerkje, maar zie je de steken niet meer. Of zoiets. Dat je pas ontdekt dat het lente is als de bomen helemaal vol bladeren zijn, vind ik niet geloofwaardig. Er zijn meer voorbodes dat het lente is/ aan het worden is. Voor mijn gevoel sla je dan een paar stappen over. 

Je ogen zijn je dierbaarste bezit ---> je dierbaarste of kostbaarste bezit? Dierbaar heeft een andere lading, naar mijn idee, het heeft meer met gevoel te maken. Je kunt je ogen niet missen, dan lijkt kostbaar me een beter woord.

Hoi Elrie, 

Ik vind je einde heel erg mooi, maar ik mis de echte aanloop ernaar. Je hoofdpersonage lijkt vooral met zichzelf in de weg te zitten vanwege de leeftijd van een gemiddelde brillendrager, maar niet zozeer met het eigen uiterlijk. 
Ja, het is wennen aan een montuur en er is niet per se een mooie te vinden. Maar ik vind het stapje van: "Ik vind geen bril die bij mijn stijl past" net iets te groot voor de aanname dat je personage zich ook meteen lelijk lijkt te vinden. 
Die aanname heb ik in ieder geval gedaan, omdat de opmerking van het jongetje anders geen glimlach zou ontlokken na een verhaal wat vooral ingaat op slecht zicht, saaie brillen en mopperende dames. 

Dat laat me een beetje twijfelen over wat voor je personage nou zo knaagt Het minder kunnen zien of zich een grijze muis voelen (om verschillende redenen). Het mag allebei, je hoeft niet te schrijven over het gemis van goed, puur omdat een bril centraal staat. Maar maak het voor het personage zelf iets persoonlijk, iets belangrijker. Nu is het een beetje alsof iemand op een afstandje naar diens eigen leven kijkt, terwijl diegene wel door een opmerking van iemand anders wordt geraakt. 

Je symboliek van brillen, zien en het dierbaarste bezit (en dat kunnen waarnemen) vind ik wel erg mooi gekozen. 
Je hebt dus in de basis iets moois te pakken. Het heeft naar mijn idee alleen een net iets andere uitwerking nodig. 

Groet, 

Nadine

@ManMetPen, dank voor je fijne reactie.

@Fief, ook veel dank aan jou. Je hebt volkomen gelijk dat de lente zich op velerlei manieren aankondigt, ik koos ervoor andere zintuigen dan de ogen niet in dit korte stukje te betrekken. Iets wat kostbaar is en zo is herkent lijkt mij ook dierbaar.

@Nadine, dank voor je opbouwende reactie waar ik veel van leer. Ik had willen schetsen dat wachten voor ouderen in een oogkliniek niet het leukste op aarde is. De hp mijmert wat over haar ogen en wat ze daar al mee meegemaakt heeft, voor mij was dat niet persé negatief. Een opmerking van een kind die alleen het mooie ziet, dat is zo simpel maar ook zo vertederend. 

Precies op tijd kom ik binnen, denk aan het perspectief. Hoezo, precies op tijd? Ik zou gaan voor kostbaarste bezit. Ga mee met de bovenstaande opmerkingen. Het is niet helemaal duidelijk in het verhaal wat ze komt doen en bij wie. Is ze bij een oogarts of een opticien? Verder graag gelezen. 

Beste Elrie, deze wachtkamerscene zie ik voor me (jawel, dankzij mijn bril kan ik je verhaal lezen). Je beschrijft het natuurgetrouw en levendig. Alleen heb ik geen beeld bij de passage over het slecht voor je ogen zorgen vanaf je tienerjaren en hetzelfde wat bij vrienden gebeurde en het kritisch worden rond je achttiende.

De groeten van Chezz

Hoi Chezz, dank voor je reactie. Je hebt gelijk dat dat moeilijk te volgen is, moet ik weglaten of verduidelijken. Ik heb denk ik te snel ingeleverd, had beter eerst meer kunnen schrappen en in het hoofd van de lezer moeten kruipen. De passage over achttienjarige is gebaseerd wat ik zelf mee heb gemaakt daarom leek het me wel duidelijk...niet dus.

Liefelijk stukje dat doet denken aan ingezonden anekdotes in kranten. Wel wat aan de lange kant en de stijl vond ik voor dit verhaal te geforceerd literair. Ik denk dat een wat nuchtere spreektaal beter bij dit verhaal past, dus als je het zou opschrijven zoals je dit aan een vriend(in) of buur zou vertellen, denk ik dat het meer tot zijn recht komt.

Hoi Elrie, ik vind het een aandoenlijk verhaaltje waarin het jochie aan het einde de show steelt in een volle wachtkamer. De aangesprokene zal zich dit ongetwijfeld herinneren als een ongeluksmomentje ...
Bij één passage bleef ik even haken in je tekst; 'Ik kijk haar vanuit mijn ooghoeken aan, van deze afstand kan ik nog prima zien.' In mijn beleving kijk je iemand recht aan, dus niet vanuit je ooghoeken. Maar dat is persoonlijk.

Een herkenbare situatie.

Ik sluit me wel aan bij eerdere opmerkingen. Het is voor mij nog iets te beschouwend te constaterend,  waardoor ik te weinig op de huid van de hoofdpersoon kom te zitten. Je mag me nog iets meer meenemen in de beleving van de hoofdpersoon. Bij het begin bijvoorbeeld meer richting:

'Ik heb u aangemeld, u kunt plaatsnemen.'

'Bedankt,' antwoord ik.

Ik probeer het hijgen te stoppen en kijk naar de klok. Kwart over twee. Precies op tijd.

De omgeving en het aftasten van die omgeving in combinatie met de mijmering en het slot vind ik mooi gekozen. De titel mag van mij nog wat scherper.

Mist er in de laatste zin niet 'aan' na 'onbevangen'.

Lange reactie, maar zeker met plezier gelezen. 

Dank allemaal voor jullie reacties en adviezen, dit nodigde me uit tot een herschrijf.

Ik vind de relativerende gedachte achter dit verhaal bijzonder mooi. Een bril moeten dragen is misschien niet leuk, en ja, je ogen zijn het waard om zuinig op te zijn, maar wie met een negatieve blik naar de wereld kijkt heeft niets aan goede ogen. Prachtig hoe kinderen vaak zulke wijze opmerkingen kunnen maken.

Niet al je zinnen komen wat mij betreft goed uit de verf.

Helaas zag ik de start van die groei niet, totdat zich wolken om de takken vormden waarvan ik besefte dat dat bladeren waren.

Deze bijvoorbeeld. Ik begrijp wat je daar wilt doen, maar het is het net niet. Het neemt niet weg dat ik je verhaal met veel plezier heb gelezen.

Dank je Mespunt voor de fijne reactie. Die zin die je aanhaalt heb ik misschien 'te mooi' willen maken, ik buig me er nog een keer over.