Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#437 Die dag op ‘Nine’

“Weet jij wat er op die blauwe planeet gebeurt, Klimouth?”
“Neen, Fangrohl. Zullen we vragen wat erover geschreven staat in het Schriftenarium?”

De wijze mevrouw Sakthola ziet de twee knapen toekomen. Ze is de voornaamste dame in deze instelling. De jongens groeten haar eerbiedig en klikken daarbij met de vingers.
“Wat kan ik voor jullie opzoeken, jongelui?”
De zachte stem, de blauwgrijze ogen achter de lichtgekleurde brilglazen, de opgestoken zilverkleurige haren, alles aan mevrouw Sakthola straalt rust en wijsheid uit.
“We willen graag weten wat er op die verre blauwe planeet te gebeuren valt. Is het een plaats waar we heen kunnen?”
“Mmm, even kijken, hier heb ik ze. Het is ‘Earth’. Kijk achter mij op het grote scherm. Zo ziet ze er van dichtbij uit. Er waren lang geleden verschillende expedities. Hoog in een berglandschap werden landingsbanen aangelegd voor onze ruimteschepen, maar na enkele reizen verdween de interesse.”

“Is er nog meer te zien?” vraagt Klimouth.
“In het verslag van de laatste reis staat dat de natuur op deze planeet overdonderend was. Woeste oceanen en ondoordringbare wouden met grote gevaarlijke dieren die de expeditieleden aanvielen.”
“Waren daar geen mensen zoals wij?” oppert Fangrohl.
“Hier lees ik dat een bemanningslid  een vrouwelijk wezen ontmoette dat hem met verwondering aankeek. Ze had iets onverstaanbaars gezegd maar dat heel liefelijk klonk. Wat hij wel verstond was Nazca, waarbij ze naar de plek boven in het woud had gewezen waar het ruimteschip stond. Ze had hem een steen gegeven waarop tekens gegrift zijn. Daarna verdween ze in het groen.”

“Heeft men het voorwerp meegebracht?”
“Ja, het wordt bewaard in het Musetorium hier recht tegenover.”
De vrienden stuiven ervandoor. In het Musetorium bewonderen ze dromerig de steen. Hij is blauwachtig, net als de mysterieuze planeet, waar ze nu eens te meer naartoe willen.

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste Schmetterling, met jouw verhaal schiet ik in één klap de verre toekomst in. Mooie schets van personages en locaties. De twee knapen zijn duidelijk geïnteresseerd, denken zij hun geluk te vinden op 'Cloud Nine'? Je maakt me wel nieuwsgierig naar wat het liefelijke vrouwelijke wezen zei, en naar wat er op de blauwe steen stond gegrift.

De groeten van Chezz

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schmetterling, ik lees een leuk sciencefictionverhaal, maar ik haal er de opdracht niet uit. Verder wel met plezier gelezen.

"Wat kan ik voor jullie opzoeken jongelui?” --> voor jongelui mist nog een komma.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schmetterling,

Een geluksmomentje over onze aarde, zonder dat wij erbij stilstaan, of zelfs maar weet van hebben. Wat leuk bedacht!

Ik zie hier een potentieel hoofdstuk 1 van een langer verhaal in. Je verhaal heeft nu nog niet echt een plot en is meer een observatie, maar het heeft genoeg elementen om de interesse te prikkelen. Omschrijving van een andere wereld, personages met karaktertrekken en zelfs al een geheim. En nog mooi geschreven ook.

Knap voor een tekst met zo weinig woorden! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schmetterling, intrigerend verhaal over onze aardbol. Ik weet niet of ik die details goed interpreteer, maar is de aarde afgeschreven vanwege de woeste oceanen, ondoordringbare wouden, grote gevaarlijke dieren en de verdwenen interesse in de blauwe planeet?
Bij de zin  'wat er op die verre blauwe planeet te gebeuren valt.' zou ik persoonlijk in deze context kiezen voor 'wat er te beleven valt'; de knapen zijn volgens mij nieuwsgierig wat ze daar kunnen doen / zien.
Ik las je graag!

Lid sinds

1 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Schmetterling, intrigerend stukje over de toekomst. Geleden mist een "e". Zie niet zo snel de opdracht erin terug maar als je dat buiten beschouwing laat is het heel leuk. Ipv oppert zou ik vraagt doen. 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Chezz: ze zaten al op de planeet 'negen' waarover op aarde nog twijfels bestaan of ze nu echt bestaat (cfr. Wikipedia).
@ Fief: het kan geen SF zijn want de aarde was nog maar amper bewoond. In Nazca (Peru) zijn er dan wel weer (oude) tekenen van buitenaards bezoek (cfr. Wikipedia).
@ Nadine: dank je voor het compliment.
@ Ton, jouw interpretatie is helaas fout, zoals ik aan Fief al zei gaat het over een zeer ver verleden toen de aarde reeds meermaals bezocht werd en er nog veel te gebeuren stond. Bedankt voor het graag lezen.
@ Sif: zoals hierboven reeds vermeld werd gaat het dus over het verleden niet over de toekomst. Er werd al eea 'gevraagd' daarom wisselde ik af met 'opperen'. Voor mij zit de opdracht in het geluksgevoel van twee knapen bij een simpel verhaal over een steen. Dank je voor de leuke commentaar.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Een indringend verhaal. Sciencefiction met verleden en toekomst. Het verleden kan ik nog niet goed op een 'tijdlijn' plaatsen, hoewel de nazca (lijnen) een indicatie kunnen zijn.

Zelf ben ik niet zo van Sciencefiction met 'bedachte' namen, maar toch weet je verhaal me over de streep te halen om uit te kijken naar het vervolg van dit verhaal, dat leest als een fragment uit een grootsere vertelling.

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, dank je voor de inspirerende woorden. Nazca is inderdaad de tijdlijn waarop de laatste keer de aarde werd bezocht maar inmiddels zijn er vele jaren verstreken en als je het naar de huidige tijd verplaatst, is hier voor de jongens weinig interessants te beleven.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Niet helemaal mijn genre, maar ik vind het een interessant en prettig leesbaar verhaal.

“Waren daar geen mensen zoals wij?” oppert Fangrohl.

Hier heb ik wel een tijdje moeilijk om gekeken. Als Fangrohl en Klimouth mensen zijn dan:
- komen hun voorouders van de aarde (maar dat staat niet in hun geschiedenisboeken?), of
- stammen de mensen op aarde af van de expeditieleden van Nine (maar hoe zit het dan met dat vrouwelijk wezen?), of
- ontwikkelden zich onafhankelijk van elkaar op beide planeten menselijke wezens, of
- misschien zit het nog wel anders?

Ik denk er nog even over na. Waaruit maar blijkt dat ik moeite heb om me over te geven aan dit soort verhalen.

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Mespunt, bedankt voor de reactie. Tja, waarom zouden er alleen op onze moeder aarde mensen rondlopen? Als haar bestaan zou kloppen, is 'Nine' trouwens een planeet die vele malen groter is. Volgens dit verzonnen verhaaltje dateert het laatste bezoek van de expeditieleden uit de tijd dat er op onze wereld nog maar amper mensen waren. Misschien heette dat vrouwelijk wezen wel Eva?