#437 Nabijheid

Oei! Slachtoffer van politiegeweld?

Mooie invulling van de opdracht en goed geschreven. Voor een kortverhaal wat te weinig om het lijf, maar het zou een hoofdstuk kunnen zijn uit een langer verhaal.

Hoi Ton, 

Een mooi verhaal! Je schrijft precies genoeg inleiding om de verwarring van je hoofdpersonage te laten zien, om vervolgens te schrijven waar het verhaal om gaat: de geruststelling van de aanwezigheid van een geliefde. Je kiest daarvoor ook mooie woorden uit. Ze zijn eerlijk en vertederend zonder zoetsappig te zijn. 
Je zoomt ook erg mooi in op dat moment: dat maakt dat het er inderdaad niet toe doet wat er is gebeurd: nu is zijn vrouw bij hem en is alles goed.
Er zit een zekere tegenstrijdigheid in mijn eigen opmerking, want hoewel dat momentje samen heel mooi is ("Dit is wat er is en verder doet er even niets toe")  lees je vrij weinig over wat er precies aan de hand is/was, wat soms een beetje 'leeg' kan lezen. Hoogstwaarschijnlijk is je personage in elkaar geslagen, gezien de verwondingen. En zoiets heftigs roept wel de vraag op: waarom dan? Dat is een prangende vraag die je enigszins zou kunnen beantwoorden. Bijvoorbeeld hoe je hoofdpersoon zich herinnert dat hij ruzie heeft gehad met een bekende, al weet hij niet meer waarom. 
Dan heb je zowel spanning als een onbeantwoorde vraag. Nu heb je spanning zonder ' concrete aanleiding' (Ik hoop dat je snapt welke taalkundige nuance ik hier probeer te schetsen...) en dat is jammer, omdat de rest van het verhaal zo sprekend en mooi is! 

Met andere woorden: prachtig geschreven, met een klein hikje. Heel mooi gedaan! 

Groet, 

Nadine

Hoi Ton, ik heb je verhaal ademloos uitgelezen. De opdracht ' een klein ding' zo zou je de aanwezigheid van Esina kunnen noemen, in werkelijkheid is de liefde die je in dit stuk legt een groot ding om te koesteren.

Beste Ton, ik leef helemaal mee met de ik-figuur in je verhaal. Je hebt het beeldend geschreven. Ik onderschrijf de complimenten van mijn voorgangers.

De groeten van Chezz

Hoi Ton, dat moet een rare gewaarwording zijn. De liefde van Esina is dan wel een moment om te koesteren. Mooi beschreven.

Een paar zeurtjes:

Lig ik in een ziekenhuis? -->  Je zegt ervoor al dat je ontsmettingsmiddel ruikt. Ik zou deze vraag aan de lezer overlaten, vooral omdat je er even verder zelf als antwoord op geeft.
In plaats van deze zin zou je ook een korte flashback kunnen zetten, waardoor ik als lezer met een paar hints een beeld krijg van wat er gebeurd zou kunnen zijn. 

rondjes draaien met mijn voeten gaat ook, zonder dat het pijn doet.  ---> de komma mag weg

Dan maar niet rondkijken. Wat kan ik wel? ---> dit voegt voor mij niet zoveel toe.

Ik ben doodmoe, ik ga verder slapen. ---> te veel tell voor mij. Misschien: Mijn ogen vallen dicht of: Ik zak weer weg in duisternis. (of zoiets)

Je begint met "diepe slaap" en je eindigt ermee. Misschien kun je daar nog in variëren.

Goed verhaal met een diepere achtergrond. Als lezer vraag je je af wat hij heeft meegemaakt. Een zeurtje. Beroepshalve verkeer ik bijna dagelijk in een ziekenhuis en de geur van ontsmettingsmiddelen is niet meer van deze tijd. De liefdevolle relatie is mooi beschreven. Chapeau.

Hoi Ton, pakkend verhaal en mooi geluksmoment. GG

Grtz,
Taco

Hoi Musonius, dank voor je lovende woorden. Politiegeweld is hier niet aan de orde, integendeel; de politie komt bij Esina aan de deur met de mededeling dat haar geliefde een (verkeers)ongeluk heeft gehad. Tenminste, dat had ik in mijn hoofd, maar Ton snoerde mij de mond met zijn 'Sshht, schatje, nu niet.'
Een langer verhaal zit er niet in, ik was hier al druk genoeg mee en ik kan me verschuilen achter de begrenzing die de opdracht in zich had.

Hoi Nadine, bloed neemt bezit van mijn konen als ik bloos van je complimenten. Des te vervelender vind ik het je te moeten teleurstellen wat de reden is voor de ziekenhuisopname; het is niet zoiets prozaïsch als een man-tegen-man-gevecht vanwege de gunsten van een deerne, het is een ordinair (verkeers)ongeluk. Zie ook mijn antwoord aan Musonius. 

Hoi Elrie, dank voor je fijne reactie. Het doet me genoegen dat je mijn muze Esina en mijn onmetelijke liefde voor haar herkent en op waarde weet te schatten.

Hoi Chezz, dankjewel voor je complimenten. Ik bloos nog even verder.

Hoi Fief, dankjewel voor je kritische blik. En weet dat ik je vaak rake opmerkingen, die je zelf - volstrekt ten onrechte! - nogal eens zeurtjes pleegt te noemen, op hoge prijs stel.

Mijn intentie was om in de eerste alinea de gedachten van HP te verwoorden, net alsof hij hardop in zichzelf praat. Komende vanuit een bewusteloze toestand of diepe slaap, realiseert hij zich stap voor stap het een en ander; hij neemt zijn omgeving waar, hij voelt zijn lijf en vraagt zich vervolgens af wat er gebeurd is. Dat is vermoeiend, constateert hij, dus hij besluit verder te slapen.

De komma vóór 'zonder dat het pijn doet' slaat zowel op het optrekken van de knieën als op het draaien van de voeten. Zonder komma slaat het alleen op het draaien van de voeten.

De diepe slaap aan begin en eind vind ik juist het verhaal zo mooi rond maken.

Hoi Schrijvenisfijn, dankjewel voor je reactie. Onbekend met het reilen en zeilen in een ziekenhuis anno 2023, gebruikte ik de geur van ontsmettingsmiddelen om mijn HP te laten ontdekken dat hij zich in een ziekenhuis bevindt. Hopelijk zal dat de pret niet teveel drukken. 

Hoi Taco, dankjewel voor je complimenten.

Ik kon de politieopmerking wel plaatsen en zag ook een ongeluk voor me. Toch had je voor mij iets meer duiding mogen geven, omdat anders de zoektocht naar de oorzaak mij wat afleidt van wat er toe doet. Namelijk de zintuigelijke gewaarwording van de omgeving, met als klap op de vuurpijl de aanwezigheid van 'je' geliefde in een heerlijk vertrouwde zweem van geur. Vooral die geur vind ik heel mooi het verhaal zijn eigen geur geven.

De geruststellende aanwezigheid van een geliefde, mooi geschreven. Onder invloed van de andere inzendingen vraag ik me aan het eind van het verhaal af of Ton nog uit deze diepe slaap zal ontwaken, maar dat heeft ook wel iets.

Hoi Hadeke, hartelijk dank voor je reactie. Fijn dat de geur je opvalt; dat was nl. het eerste wat mij bezighield toen ik met de opdracht aan de slag ging, ik wilde daaromheen mijn verhaal boetseren. De duiding liet ik met opzet achterwege, omdat ik - prozaïscher kan ik het niet maken - poogde binnen het gegeven kader van de 300 woorden te blijven.

Hoi Mespunt, dankjewel voor je reactie. Om je gerust te stellen; Ton is wel uit de diepe slaap ontwaakt, gelukkig met Esina aan zijn zijde. Hij vindt het ook wel iets hebben, dat hij op dit moment al grinnikend deze woorden inklopt. 😜

Mooie tegenstelling tussen ergens ontwaken en geen idee hebben waar je bent en wat er gebeurd is (ik zou lichte paniek voelen denk ik zo) en het geluksmoment wanneer de persoon die zijn thuis is bij hem is. 

Hoi MelinaE, dankjewel voor het lezen en je fijne reactie.