Opdracht #435 - 2023

Hier staan we dan, jij en ik. Oud en nieuw. Terugkijken en vooruitkijken, levend in het NU. Het afgelopen jaar heeft mij veel geleerd èn heel veel rust en ruimte gegeven. Ik heb geleerd om beter met angst om te gaan, om los te laten en vertrouwen te hebben. Alles is zoals het moet zijn, ook al weet ik soms nog niet precies waarom, toch vertrouw ik daarop. Voor degenen die geduld hebben, komt alles op tijd. Lang genoeg heb ik me verstopt, lang genoeg ben ik bang geweest en veel te lang heb ik mezelf klein gehouden. Het is tijd om er doorheen te gaan en niet langer meer omheen. Ik ben vooruit gegaan, ik ben confrontaties aan gegaan met mezelf, heb dingen gedaan waar ik normaal voor terug zou deinzen. Ik heb gekozen voor mezelf, ging desnoods alleen. Ik heb gevoeld, ervaren, beleefd en mezelf vaak gevraagd waar ik gelukkig van word. Wat wil ik? Waar wil ik zijn? Wie ben ik? Beetje bij beetje, dag bij dag, week na week, maand na maand, 365 dagen lang ben ik gegroeid. Wat ik heb gezaaid, zul jij gaan oogsten. Soms zal het regenen, stormen, dan zal er een regenboog verschijnen en zul je weer gaan stralen. Alles voelde steeds intenser des te verder ik kwam, mijn zintuigen werden scherper. Loslaten is wat ik heb gedaan. Hoe stampvoetend ik begon, zo licht zweef ik nu. Moest ik door het donker om in het licht te komen? Jarenlang nam ik altijd de kortste omweg, nu ga ik er dwars doorheen. Ik heb het weliswaar bang gedaan maar angst heeft plaats gemaakt voor vertrouwen. In de 'wilde tijd' lijkt er meer te zijn van die tijd, waar iedereen altijd te weinig van lijkt te hebben. Alles om mij heen lijkt steeds sneller te gaan maar ik blijf vertragen. Heerlijk. Wat een genot. De zon verdwijnt weer langzaam achter de wolken, de wind rukt op, de regen valt, mijn wortels zijn nu echter véél sterker. Nu is het jouw beurt. Jij kunt vertrouwen op mijn wortels, ze staan stevig in de grond, ze zijn gegroeid. Ze kunnen ons beide dragen. De wind kan razen, de regen kan vallen, de zon en de maan komen en gaan, jij kunt het aan. De bladeren gaan weer vallen, het is prima, laat ze maar los. Dat heb ik geleerd en dat wil jou meegeven, laat los wat je niet meer dient en maak ruimte. Ruimte voor het onbekende, voor iets nieuws, voor gevoelens, ervaringen, wijze lessen, voor de zon en de maan, voor de sterren, voor boven en beneden. Voel je vrij, voel je licht. Krachtig en zacht tegelijk.  En iedere keer weer wanneer de storm komt zul je weliswaar je bladeren verliezen en wat takken moeten laten gaan, maar heb vertrouwen. Iedere cyclus weer zul je blijven groeien. Laat maar komen die (voorbij razende) seizoenen, jouw wortels zijn krachtig, jij bent mooi en je staat in de bloei.