Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#433 - Uit onverwachte hoek (herschrijf)

21 december 2022 - 17:21

De buit valt uit mijn handen en rolt over straat, twee diamanten ringen blijven steken in de rand van de put. Ik smak ongecontroleerd met de rechterkant van mijn gezicht tegen de kinderkopjes. Waarom ben ik zo hard gevallen? Het moest natuurlijk een keer fout gaan, waarom ben ik niet op tijd gestopt? Shit, sirenes. Sta op! Ik moet opstaan! Maar mijn lijf beweegt niet meer.  Ik kijk of de ringen nog in de rand liggen. Een glinstering. Alsof ze naar me knipogen. 

Op mijn ooghoogte verschijnen de strenge schoenen van een bewaker. Ze houden kort halt voor mijn gezicht, nog steeds op de harde straat. Mijn lijf verstijft verder. Ik ben er gloeiend bij. Maar de bewaker draait zich van mij weg. Wat gaat ‘ie doen? Dan klettert zijn stroomstootwapen op de grond naast de put. Ik voel al mijn spieren bevriezen. 

In dezelfde beweging waarmee hij de taser opraapt, pakt hij de diamanten ringen uit de rand van de put. Ze verdwijnen behendig in zijn broekzak. Wat zullen we nou krijgen? De strenge schoenen draaien zich naar mij terug en met de oorzaak van mijn verlamming knielt de bewaker naast me neer. 

Blauwe zwaailichten intensiveren op de juwelierszaak. De bewaker verlost mij van de twee taserhaakjes en fluistert ferm: ´Voor je eigen bestwil speel je mijn spelletje mee.´ Hij wacht mijn antwoord niet af en zet mijn verlamde lichaam hardhandig overeind door mij vreemd aan mijn broek en jas omhoog te trekken. Wankel als Bambi sta ik op m´n benen.  

Het geluid van sirenes sterft uit en autodeuren slaan dicht. Driftige voetstappen naderen. ‘Het spijt me enorm,’ wendt de bewaker zich, plots onderdanig, tot een toegesnelde politieagent. ’Ik had de dader bijna, maar helaas rende deze onschuldige mevrouw in de lijn van mijn wapen, och, het spijt me zo.’
Onschuldig? Dit spelletje speel ik zeker mee. Houd jij de buit maar, laat me hier wegkomen. 

De politieman legt bemoedigend een hand op de schouder van de nieuwe dief. ‘Dat kan gebeuren in de hectiek, je hebt gedaan wat je kon in een situatie als deze. Zo te zien redt mevrouw het wel.’ Ik kijk de politieman na als hij zijn weg vervolgt naar, de door mij beroofde, juwelierszaak. Als ik me omdraai is de bewaker nergens meer te bekennen. Nu ik nog. Het inmiddels opgehangen politielint markeert waar de crime-scene eindigt en mijn vrijheid begint. Strompelend van de spierpijn duik ik onder het lint door. 

Bij mijn huurauto aangekomen reik ik in mijn broekzak naar de sleutel. Weer verstijf ik als ik ook de vorm van een ring met diamant herken. De pijn aan mijn gezicht onderdrukt een stoute glimlach als ik aan de gulle bewaker denk. 

 

Eerste versie:

De diamanten stuiteren over straat. Ze blijven steken in de rand van de put, gelukkig! Ik smak ongecontroleerd met de rechterkant van mijn gezicht tegen de kinderkopjes. Wat gebeurt er, waarom ben ik zo hard gevallen? En waarom beweegt mijn lijf niet meer! Het moest natuurlijk een keer fout gaan, waarom ben ik niet op tijd gestopt? Shit, sirenes. Nu al?! Sta op, sta op! Ohh, wat een pijn overal. Liggen de diamanten nog in de rand? Een glinstering. Alsof ze naar me knipogen. 

Op mijn ooghoogte verschijnen de strenge schoenen van een bewaker. Ze houden kort halt voor mijn gezicht, nog steeds op de harde straat. Mijn lijf verstijft verder. Ik ben er gloeiend bij. De bewaker draait zich van mij weg. Wat gaat ‘ie doen? Ineens klettert er iets op de grond naast de put. Is dat een stroomstootwapen? 

In dezelfde beweging waarmee hij de taser opraapt, pulkt hij de diamanten uit de rand. Ze verdwijnen behendig in zijn broekzak terwijl hij met de oorzaak van mijn verlamming naast me neerknielt. Wat zullen we nou krijgen? 

Blauwe zwaailichten intensiveren op het bankgebouw. De bewaker verlost mij van de twee taserhaakjes en fluistert ferm; ´Voor je eigen bestwil speel je mijn spelletje mee.´ Hij wacht mijn antwoord niet af en zet mijn verlamde lichaam hardhandig overeind door aan mijn broek en jas te trekken. Wankel als Bambi sta ik op m´n benen. Sta ik echt? Door de spierpijn voel ik geen grond onder m'n voeten. 

Het geluid van sirenes sterft uit en autodeuren slaan dicht. Driftige voetstappen naderen. ‘Het spijt me enorm,’ wendt de bewaker zich, plots onderdanig, tot een toegesnelde politieagent.  ’Ik had de dader bijna maar helaas rende deze onschuldige mevrouw in de lijn van mijn wapen, och, het spijt me zo.’ Onschuldig? Dit spelletje speel ik zeker mee. Houd jij die diamanten maar, laat me hier wegkomen. 

De politieman legt bemoedigend een hand op de schouder van de nieuwe dief. ‘Dat kan gebeuren in de hectiek, je hebt gedaan wat je kon in een situatie als deze. Zo te zien redt mevrouw het wel.’  Ik kijk de politieman na wanneer hij een sprintje trekt naar de ingang van de bank die ik zojuist heb beroofd. Als ik me omdraai is de bewaker nergens meer te bekennen. Dit is mijn kans. Licht strompelend van de immense spierpijn duik ik weg onder het snel opgehangen politielint.  

Bij mijn huurauto aangekomen reik ik in mijn broekzak naar de sleutel. Weer verstijf ik als ik ook de vorm van een diamant herken. De bewaker...toen hij mij optilde... Aan mij ontsnapt een lach die pijn doet aan m´n gezicht. Maar de steen heeft een helende werking: Dit was mijn laatste klus. 

 

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
21 december 2022 - 21:54

Ik lees weinig 'misdaad' verhalen, deze vind ik heel grappig. Ik wist niet dat je bevriest door een stroomstoot wapen. Goed gevonden. De zin 'Mijn lijf verstijft verder. Ik ben er gloeiend bij.' Is mijn favoriet.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 december 2022 - 0:13

Hoi Mercedes, ja een stroomstootwapen kom je liever niet tegen. 
De cursieve tekst is bedoelt om de gedachten van de hp aan te duiden, maar ze leiden mij af van het verhaal. Veel van de cursieve tekst zou ook weg kunnen, te veel uitleg. Uit je omschrijvingen moet een lezer kunnen afleiden wat de hp denkt. Veel is ook wel logisch.
Verder met plezier gelezen.

en fluistert ferm;  ---> de puntkomma moet een dubbele punt zijn.

 ’Ik had de dader bijna maar helaas ---> voor de maar hoort nog een komma

naar de ingang van de bank die ik zojuist heb beroofd. ---> zou het niet logischer zijn als de hp een juwelier heeft beroofd ipv een bank?

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
22 december 2022 - 8:21

Elrie en Fief, bedankt voor jullie reacties! Fief, een juwelier zou inderdaad veel logischer zijn! Ik heb met de cursieve tekst proberen te voldoen aan de opdracht waarbij de gedachten van de hp op de voorgrond moesten staan. 

M

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 december 2022 - 8:30

Leuk verhaal! Creatief om de bewaker nog slechter te laten zijn dan de dief. Een juwelierszaak zou inderdaad logischer zijn, bovendien liggen diamanten niet voor het grijpen. Dure ringen en hangers mét diamantjes daarentegen wel.

anyway, met plezier gelezen!

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
22 december 2022 - 9:50

Ha, leuk verhaal. Ik probeer me even strenge schoenen voor te stellen. Hoop ook voor de nieuwe boef dat ie niet wat heeft uit te leggen als de camera beelden worden uitgelezen. 

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 december 2022 - 14:11

Hoi Mercedes, 

Wat een creatief verhaal. Er gebeurt van alles en nog wat en ook min of meer langs elkaar heen, zonder dat dat stoort. 
Je bent als lezer bezig met een overvaller die wordt opgepakt, met haar zintuigelijke observaties en met het hoe en waarom. Zeker ook wanneer de bewaker in beeld komt. 

Het verhaaltempo is daardoor erg vlot en het verloop van het verhaal blijft ten alle tijden interessant. Misschien - maar dat is een kwestie van persoonlijke voorkeur-  had je net iets meer over de relatie tussen de bewaker en de dievegge kunnen prijsgeven. Hoewel het nu spannend en mysterieus is, mis ik nog net een (korte) verklaring waarom de bewaker dat zou doen. Jij vult het in als een deel van het mysterie en dat mag zeker! Het werkt hier in het verhaal ook. Maar met net iets meer sturing zou je wat meer vraagtekens weg kunnen nemen zonder dat dat aan mysterie in zou leveren. 

Maar buiten dat leest het verhaal leuk, vlot en is het genieten van je creativiteit! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
22 december 2022 - 14:38

Ik heb het verhaal n.a.v. jullie opmerkingen herschreven, toen zag ik nog niet de reactie van Nadine dus over de relatie tussen de bewaker en de dievegge kan ik geen opheldering geven in het verhaal. In mijn hoofd waren het overigens complete vreemden van elkaar. De bewaker zag gewoon z'n kans schoon maar was wel zo fair de buit te splitten.
Strenge schoenen zijn van die zwarte, stalen neusdingen, onverwoestbaar. Nogal intimiderend als die zich op ooghoogte begeven. Ze stralen autoriteit uit. Iets waar je als verlamde crimineel niet op zit te wachten. De bewaker heeft niks meer uit te leggen n.a.v. camerabeelden. Net als de dievegge is hij er van door gegaan als een dief in de nacht.

M

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
22 december 2022 - 15:54

Hoi Mercedes

Ik was verrast door de wending dat de bewaker ook een dief blijkt te zijn. De dievegge heeft geluk gehad en toch een ring mee naar huis kunnen nemen.

Graag gelezen

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 december 2022 - 22:59

Hoi Mercedes,

Leuk verhaal. Ik vond het een mooie wending dat die bewaker een deel van de buit houdt, én nog zo gul is geweest één van de ringen in haar zak te stoppen. 

Opmerkingen:

 

  • Misschien een zeurpuntje, maar het is wel je opening: “De buit valt uit mijn handen en rolt over straat, twee diamanten ringen blijven steken in de rand van de put. Ik smak ongecontroleerd met de rechterkant van mijn gezicht tegen de kinderkopjes.”.
    • Aangezien het vanuit het perspectief van de hoofdpersoon is, kwam het voor mij ongeloofwaardig over dat die tijdens de val heeft gezien dat er 2 ( ! ) ringen vast zijn blijven zitten bij een put. Het zou logischer zijn als dat later pas opvalt. (dus buit valt, hoofdpersoon klapt tegen de grond, ziet dan pas dat de ringen in de put zitten). 
    • Ook zijn twee ringen wel heel toevallig, tenzij het er tientallen waren in de zak natuurlijk. Maar ook dan, gezien ze over straat rollen, zou ik verwachten dat er meer ringen nog op de kinderkopjes blijven.
    • Nu bedenk ik me dat als het er tientallen ringen waren ik als hoofdpersoon nog zeker naar de put zou terugkeren. Anyway, ik kan me nog steeds niet goed inbeelden wat daar nou gebeurde qua aantal ringen, hoeveel er op straat rolden en hoeveel er in de put bleven hangen :D. Tenzij de hoofdpersoon maar twee ringen had gestolen natuurlijk, die allebei bij de put terechtkwamen. Dan moet je "de twee diamanten ringen blijven steken" schrijven.
  • Mijn lijf verstijft verder. – het was al onbeweeglijk. Bedoel je: mijn spieren spannen zich?
  • Ik voel al mijn spieren bevriezen. – maar ze waren al onbeweeglijk én verder verstijft?
  • De strenge schoenen draaien zich naar mij terug en met de oorzaak van mijn verlamming knielt de bewaker naast me neer.  – De strenge schoenen draaien zich naar mij terug en de bewaker knielt.
  • Houd jij de buit maar, laat me hier wegkomen.  – zou ik weglaten.

 

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
25 december 2022 - 11:58

Hoi Karel,

Ik snap je punt over dat de hoofdpersoon dit gezien heeft in haar val. Ik ga kijken of ik dat anders kan schrijven.
Mijn lijf verstijft verder is prima. Ik voel al mijn spieren bevriezen daar ga ik ook wat mee doen. Ik ga kijken hoe het leest als ik Hou jij die buit maar.. weglaat.

Bedankt voor je verbeterpunten.
M

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
25 december 2022 - 12:44

Herschreven:

In mijn val laat ik de buit los, de diamanten ringen vliegen voor me uit. Ik smak ongecontroleerd met de rechterkant van mijn gezicht tegen de kinderkopjes. Het geluid van rinkelend metaal eindigt plonzend in een afvoerput. Wat is er gebeurd, waarom ben ik gevallen? Het moest natuurlijk een keer fout gaan, waarom ben ik niet op tijd gestopt? Shit, sirenes. Sta op! Ik moet opstaan! Maar mijn verkrampte lijf beweegt nauwelijks mee.  Ik kijk in de richting van de put en zie twee diamanten ringen, gered in diens rand. Hun glinstering alsof ze naar me knipogen. 

Op mijn ooghoogte verschijnen de strenge schoenen van een bewaker. Ze houden kort halt voor mijn gezicht, nog steeds op de harde straat. Dit keer verstijft mijn lijf van angst. Ik ben er gloeiend bij. Maar de bewaker draait zich van mij weg. Wat gaat ‘ie doen? Dan klettert zijn stroomstootwapen naast de put op de grond. De oorzaak van mijn val. 

In dezelfde beweging waarmee hij de taser opraapt, pulkt hij de twee ringen uit de rand. Ze verdwijnen behendig in zijn broekzak. Wat zullen we nou krijgen? De strenge schoenen draaien zich naar mij terug en de bewaker knielt naast me neer.  etc.etc.

M

 

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 december 2022 - 14:09

Hoi Mercedes,

Loopt super! Lekker vlot, zie het helemaal voor me. Spannend! Het enige dat ik anders zou doen (maar dat is een kwestie van smaak denk ik), is "de oorzaak van mijn val" verwijderen. Dat is wel duidelijk uit je tekst. Maar verder echt heel lekkere herschrijf.