#432 Kleuterliedje
Het nieuws van de dag leert ons dat zich in de gedigitaliseerde wereld rare dingen voordoen. Hackers stelen de data van de grootste stad in Vlaanderen. Ze dreigen de persoonlijke gegevens van haar inwoners op het wereldwijde web te gooien, tenzij er losgeld wordt betaald.
Dat brengt mij in één adem bij het feit dat diezelfde digitalisering ook zo zijn voordelen heeft. Nooit kon ik zoveel kruiswoordraadsels oplossen, want zelfs de moeilijkste woorden kan je met één klik vinden.
Nu koning winter zijn intrede doet, klinkt in mijn hoofd weer het riedeltje uit mijn prilste jeugdjaren. Kent de computer dit ook? Ik zoek het op en ja hoor, bij een prachtig verhaal over andere Vlaamse liedjes en versjes staat ook dit lied van de Vriezeman:
Vriezeman heeft op straat gezeten
heeft in mijne neus gebeten
en mijne neus ziet rood, rood, rood
kwenste de vriezeman dood, dood, dood.
De meeste oude bekende sprookjes staan bol van kommer en kwel en ook in kinderliedjes uit vroege tijden zijn doodsbedreigingen schering en inslag. Dan is er deze figuur die zomaar uit het niets opduikt uit een vroegere weekopdracht.
De bomen ruisen niet meer, hun bladeren liggen onder het verblindend witte sneeuwtapijt. De vrieskou doet hun takken kraken. In de ijle staalblauwe lucht klinkt gekrijs van zwarte kraaien. Het maagdelijk witte deken op de grond vertoont sporen van allerlei leven: perfecte afdrukken van pootjes van vogels, konijnen, reeën en van twee paar mensenvoeten.
Het zijn Hans en Griet uit het sprookje. Goed ingeduffeld zijn ze als adolescenten diep in het bos op zoek naar het peperkoekenhuisje van weleer. De gps app op hun iPhone vindt het snel, verscholen tussen het groen van de sparren.
“Oeps”, roept Hans en springt net op tijd weg voor een lange dennenappel die neervalt in een wolk van dwarrelende sneeuwvlokken. Griet proest het uit. Ze wil een selfie maken voor het huisje.
Hans grijpt naar het snoepgoed aan de dakgoot en plots verandert het huisje in een grauw houten berghok. Ze deinzen terug.
De deur van het hok gaat open.
“Hemel, is die heks terug?” gilt Griet.
“Neen, deze is wel heel erg knap om een heks te zijn”, likkebaardt Hans.
“Hans!” nijdig kijkt Griet haar vriend aan.
“Sst”, sust de schoonheid in het deurgat. Ze heeft een gaaf en hagelwit gebit, witter dan de poedersneeuw die net uit de boom neerdaalde.
“Kom binnen. Ik ben de tandenfee.”
In de keet toont ze honderden potjes met melktanden. “Als een van de weinige sprookjesfiguren die niets met agressie te maken heeft, ga ik mijn toverkrachten benutten om actie te voeren tegen grof geweld in kinderverhalen.”
“Wat ben je van plan?” fluistert Griet met opgetrokken wenkbrauwen.
“Jullie twee deden aan heksenverbranding, wolven vraten grootmoeders, jagers moesten harten snijden uit meisjesborsten. Vandaag stel ik een voorbeeld. Uit sympathie met olifanten en neushoorns vernietig ik mijn ivoorverzameling.”
“Is dit echt, Griet? Knijp mij even, wil je?”
Van pure opwinding pitst Griet hard in de bovenarm van Hans, die het uitschreeuwt.
“Au!”
De toverstaf van de fee scheert rakelings langs Griet en Hans.
Onder een sterrenregen verdwijnt het berghok. De fee is spoorloos. Op de plaats van het vroegere peperkoekenhuisje en van het verdwenen hok staat een paddenstoel: rood met witte stippen…
Goed idee om verleden en…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Goed idee om verleden en heden van de sprookjescultuur te verbinden. Met plezier gelezen. Mooi: ' ze heeft een gaaf en hagelwit gebit, witter dan de poedersneeuw die net uit de boom neerdaalde.'
Ik leerde ook weer een nieuw vlaams woord, pitst.
Elrie, dank voor je reactie…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Elrie, dank voor je reactie. Ik heb het opgezocht en onze vriend Van Dale kent het woord pitsen ook niet, nochtans staat het op internet op verschillende sites vermeld als synoniem voor knijpen. In Vlaanderen is het woord stevig ingeburgerd.
Hoi Gi, ik weet niet wat de…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Gi, ik weet niet wat de functie van de inleiding is, voor mij voegt het niets toe, maar het sprookje is wel grappig.
De inleiding leidt naar de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
De inleiding leidt naar de tweede zin van de derde alinea.
Oh nee, Gi, wat moeten…
Lid sinds
3 jaarRol
Oh nee, Gi, wat moeten wij nu met uitgevallen melktandjes doen? Ik heb je verhaal met plezier gelezen maar volgens mij kan je gerust de hele inleiding weglaten en beginnen met “De bomen ruisen niet meer”.
"Ze heeft een gaaf en hagelwit gebit, witter dan de poedersneeuw die net uit de boom neerdaalde." Deze zin vind ik fantastisch.
Hi Emily, tja die…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hi Emily, tja die melktandjes, dat wordt een probleem. Het verhaal werkt inderdaad ook zonder de inleiding, maar dan klopt de titel niet meer en ik wilde zo graag mijn kennis kwijt van dat liedje over de vriezeman.
Gi, dit sprookje leest…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Gi, dit sprookje leest als een glijbaan, waarin ook ik in een adem van de ene in de andere wereld terecht kom. Via de digitale hackers in Vlaanderen, kruiswoordpuzzels en de bloeddorstige Vriezeman naar een sneeuwtapijt in het bos waar we Hans en Grietje ontmoeten- en je een fijn sprookje neerzet, met hoop en een heks met hagelwitte tanden. Lekker vlot geschreven! Misschien iets te vlot, want ik mis samenhang in je inleiding. Je eerste alinea is op zichzelf bijvoorbeeld een fijne aanzet voor een sprookje; een opening waarmee je me zo je tekst binnen trok. Een tip voor de dialogen later in de tekst; je laat Hans en Grietje in een paar zinnen o.a. likkebaarden, gillen en fluisteren met opgetrokken wenkbrauwen. Dit is beeldend maar hier voor mijn smaak wat veel. Probeer dit te doseren.
Sluit me aan bij…
Lid sinds
2 jaar 1 maandRol
Sluit me aan bij bovenstaande. Ze doen het goed als hedendaagse Hans en Grietje, gebruikmakend van de techniek. De melktanden zijn ook een leuke vondst.
Lizette, je zal wel gelijk…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Lizette, je zal wel gelijk hebben maar ik dacht dat je in sprookjes alles wat moet uitvergroten. Dank je voor de feedback. BTW: enig idee of er iets mis is met jouw collega Odile? Ze heeft maar enkele teksten becommentarieerd. Wil jij haar taak niet overnemen, dat heeft Nadine in het verleden ook al eens gedaan.
S.I.F., tof dat je reageert…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
S.I.F., tof dat je reageert en ja, Hans en Griet zijn klaar voor de toekomst, benieuwd waar ze nog naar op zoek gaan in Sprookjesland.
Het wordt eentonig wellicht,…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Het wordt eentonig wellicht, maar voor mij hoefde de inleiding ook niet. Het verhaal begon voor mij pas te leven bij het sprookje.
Tja, maar wat is een opera…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Tja, maar wat is een opera zonder ouverture?
Hoi GI, De inleiding vond…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Hoi GI,
De inleiding vond ik heel soepel verlopen, en het sprookje met Hans en Grietje vond ik ook heel leuk, alleen wat die twee nou met elkaar te maken hebben ...
Ik kon goed met je meespringen totdat "de bomen ruisen niet meer". Na een paar keer lezen denk ik dat je bedoelt dat een oude weekopdracht dus een verhaal over hans en grietje is? Misschien zou je dan ook met een titel kunnen beginnen "Hans en Grietje", dan weet ik dan we de weekopdracht in springen. Daarna vond ik het overigens ook behoorlijk hallucinogeen, net zoals je rode paddenstoel met witte stippen :p. Leuk om te weten dat de tandenfee ook slagtanden verzamelt.