#431 - Fietsend naar besef

Hi Elrie, spannend maar niet erg vanzelfsprekend dat de moederfiguur eerst een klant teleurstelt en dan zomaar haar winkel sluit. Wie of wat moet de lezer zich bij Cato voorstellen? 

Hoi Gi, Cato is iemand uit het boek " Films die nergens draaien" , Tom gelooft in wat hij las en Cato moet hem, met de foto van zijn vader, terugbrengen in de film waar hij zijn vader weer ziet. Misschien hebik het té complex gemaakt.

ps - het mooiste kinderboek van dit jaar.

Sorry, Elrie, ik had wel 'veronderstelt' dat Cato iets met het boek te maken had, maar wist het niet. Nu wel dus. 

Hoi Elrie, ik ken het boek ook niet en Cato kwam voor mij daardoor ook uit de lucht vallen. 

Ik deel de mening van Gi dat het niet geloofwaardig is dat iemand een klant teleurstelt door haar telefoon te beantwoorden. Je probeert er wel de ongerustheid in te brengen, maar het is niet overtuigend. 
Ik denk dat je er een sterker verhaal van kan maken, maar het komt nu voor mij niet zo uit de verf. Misschien dat je juist wel iets met die fantasie kunt doen, in de trant van het boek dat je zo mooi vindt.
 

Hoi Fief, Grappig dat jullie juist die weglopende klant niet geloofwaardig vinden. Ik ben zelf om die reden wel eens een zaak uitgestapt. Als mijn kind zou bellen, die echt alleen in noodgevallen belt,

zou ik die telefoon ook aannemen. Veschillend reageren op situaties komt overal voor.

dank voor het lezen en ik ga proberen wat meer met mijn fantasie te doen.

Ha Elrie,

Ik moest een beetje grinniken om het idee dat kinderen te zien zijn als noodlot. Zo kan het soms inderdaad voelen, haha! Dat neemt niet weg dat ik de slotconclusie in je verhaal mooi vind. Onder aan de streep: wat is nu écht belangrijk? Inderdaad, je kind.

Schrijftechnisch is er nog winst te boeken, maar daar zal de coach-van-dienst ongetwijfeld het nodige over gaan zeggen.

Met plezier gelezen!

Groet,
Martin

Dank je Martin voor je fijne reactie. Nu maar afwachten wat voor tips ik krijg van de coach. Herschrijven vind ik nu nog lastig, ik zie niet zo vlug hoe ik het dit keer moet aanpakken. Komt tijd, komt raad. Fijn om te blijven leren. ( niet alleen van mijn kinderen... de belangrijkste )

Hoi Elrie,

Leuk verhaal, maar je mist de achtergrondinformatie om het verhaal goed te begrijpen. Daardoor vallen de puzzelstukjes tijdens het lezen niet op hun plek.

Hallo Jurrit.

Dank voor het lezen, je hebt helemaal gelijk. Ik heb het boek als uitgangspunt genomen. In een verhaal van driehonderd woorden ben ik er niet in geslaagd om het begrijpelijk te maken. 

Ik sluit mij aan bij eerder gemaakte opmerkingen. Doordat ik een context miste, voelde ik mij als lezer buitengesloten.
Wat het begin betreft: als je in het verhaal duidelijk maakt dat de kinderen alleen in noodsituaties bellen, kan dit best. Ook is het heel goed indenkbaar dat het hier een overbezorgde moeder betreft, dus ik heb er wat minder moeite mee.
Het verhaal draait om een ontroerend gegeven, dat vind ik mooi.

Hoi Elrie,

Ik sluit mij bij de reactie van Musonius aan, ik ken het boek ook niet, maar vond de kern van het verhaal wel mooi.

Gr. Marja

Eens met de kern omdat ik de overbezorgde moeder herken.
Ik ken Cato niet dus dat stukje ontging mij. Uit de context kon ik wel je boodschap opmaken.
'Is dit dan een gewoon huis.' Hoort hier misschien een vraagteken achter?
Graag gelezen.
M

Dank Mar en Mercedes, Fijn dat jullie de kern van het verhaal waardeerden. Ik heb er een vraagteken achter geplaatst. De zin moet verbazing uidrukken en dat kan het beste met het vraagteken. Goed dat je daar niet overheen las Mercedes.

Hoi Elrie. Ik sluit me bij de rest aan dat ik de kern van het verhaal erg mooi vind. De uitwerking is voor mij nog wat verwarrend: ik denk dat je met dit gegeven een veel sterker verhaal in je hebt. De laatste alinea vond ik trouwens prachtig.

Een paar punten:

- De eerste zin vond ik wat verwarrend. Ik dacht "wat nemen?" Ik zag iemand een fiets pakken. Kan wellicht wat duidelijker.
- Wat ik niet snapte was "Is hij bij Jerry, of is er een ongeluk gebeurd?" Want: als hij bij Jerry was, zou Tommy toch zeggen "kom naar Jerry". Plus het voelt niet of die twee opties elkaar uitsluiten. Hij kan ook bij Jerry zijn én er is een ongeluk gebeurd. En als hij alleen maar bij Jerry was, en er verder niets aan de hand was, dan zou hij toch niet bellen?
- 'Waarom moest ik komen, je weet dat ik de winkel niet alleen kan laten.' -> dit zou ik mooier vinden in twee zinnen.
- Ik snap ook niet helemaal waarom Tommy fluistert aan de telefoon, als hij dus blijkbaar op dat moment buiten stond in de middag.
- 'Maar,' hakkelt Tom, 'ik wil zo graag nog een keer wat met Pap doen. Hij was er altijd als ik uit school kwam en nu is er nooit iemand.' -> Dit vond ik een niet realistische zin van Tom, die blijkbaar nog heel jong is. Het kwam op mij wat uitleggerig over.

Hallo Karel, Na het lezen van jouw reactie en de eerdere reacties die ik kreeg, heb ik nu inspiratie om van mijn verhaal iets beters te maken. Beetje te laat voor deze opdracht maar ik ga er zeker mee aan de slag. Jouw opmerkingen zijn voor mij heel waardevol, veel dank.