#427 Een avondje uit
Verbaasd kijk ik Veerle aan. Ik ken haar niet echt als gulle geefster van cadeaus, eerder als jaloerse roddellaarster vol venijnige opmerkingen. Maar lachend duwt ze het ticket in mijn handen. Een plaatsbewijs voor Josephine B., de musical die ik zo graag wou zien, maar waar ik mijn man met geen stokken naartoe krijg.
“Komaan, neem het maar aan, ik kan toch niet gaan. Onze Jonas is ziek, ik kan hem niet alleen laten.”
Mijn man knikt vanuit de zetel. “Toe maar, schat, neem maar eens een avondje vrij.”
Het is een geweldige avond. Ik geniet van de fantastische show. Het is zalig om er even helemaal alleen tussen uit te zijn, weg van de drukkende sfeer thuis. Geen huishoudelijke karweitjes, geen gedoe met huiswerk, geen afwas. Tijdens de pauze nip ik van een lekker glaasje wijn aan de bar, als ik plots Karel zie, een dorpsgenoot die niet ver van ons af woont. Als hij hoort dat ik met de bus ben gekomen, biedt hij me spontaan een lift terug naar huis aan. Dat scheelt me een half uur wachten en een lange, saaie rit.
Na een gezellige autorit met enthousiaste nabeschouwingen over de show, kom ik drie kwartier vroeger dan gepland thuis. Mijn man is nergens te zien. Zou hij vroeg naar bed gegaan zijn? Ik loop de trap op naar de slaapkamer en fluister zachtjes: “Geert? Slaap je al?”
Twee paar ogen kijken me verschrikt en schuldbewust aan: Veerle en Geert.
Bedankt, Veerle, voor je memorabel cadeau.
Hoi Emily, een heel goed…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Emily, een heel goed verhaal. Dit is met recht een cadeau met een dubieuze achtergrond. Goed gevonden, mooi geschreven.
er even helemaal alleen tussen uit te zijn ---> tussenuit
Als hij hoort dat ik met de bus ben gekomen, biedt hij me spontaan een lift terug naar huis aan. Dat scheelt me een half uur wachten en een lange, saaie rit. ---> de tweede zin is voor mij te veel uitleg. Dat kan ik als lezer zelf wel invullen.
Mijn man is nergens te zien. Zou hij vroeg naar bed gegaan zijn? Ik loop de trap op naar de slaapkamer en fluister zachtjes: “Geert? Slaap je al?” ---> ook hier zou ik de tweede zin weglaten. Dat je naar de slaapkamer loopt, zegt al dat je je afvraagt of hij naar bed is gegaan.
Twee paar ogen kijken me verschrikt en schuldbewust aan: Veerle en Geert. ---> Je vult hier ook het antwoord al in voor de lezer. De laatste zin maakt wel duidelijk wat er is gebeurd.
Hoi Emily, Wat een leuke…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Hoi Emily, Wat een leuke invullingvan de opdracht. Hoewel ik bij het cadeau meteen dacht, dat het verhaal zou eindigen zals het eindigt, bedierf het je verhaal niet. Integendeel.
Hoi Emily, wat een prachtige…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Hoi Emily, wat een prachtige invulling van de opdracht! Ik vind het leuk dat je veel meer over de personages te weten komt dan zelfs wordt beschreven. Heel graag gelezen.
gr Yvette
Hallo Emily, leuk verhaal,…
Lid sinds
2 jaar 2 maandenRol
Hallo Emily, leuk verhaal, met plezier gelezen.
Gr. Marja
Bedankt allen voor jullie…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Bedankt allen voor jullie positieve reacties.
Fief: ik vind het steeds moeilijk het smalle pad te vinden tussen de lezer in verwarring laten en te veel uitleg geven. Ik denk dat ik meestal naar het laatste neig uit schrik niet begrepen te worden. Ik moet misschien de lezers wat meer credit geven.
Dat is ook lastig, Emily…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Dat is ook lastig, Emily. Veel schrijven en leren van anderen. Daar doe ik ook elke week nog mijn voordeel mee. Nooit uitgeleerd.
Mooie plottwist, je had mij…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Mooie plottwist, je had mij op het verkeerde been gezet. Ik dacht dat de hoofdpersoon gevoelig zou blijken te zijn voor avances van Karel. Maar nee! Hahaha, leuk verhaal!
Prachtig, ik moest hier erg…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Prachtig, ik moest hier erg om lachen. Mooi gevonden, leuke clou. Wel vind ik dat uitwerking van de clou meer aandacht verdient: de laatste zin vind ik overbodig evenals de toevoeging 'Veerle en Geert'; te veel invulling. (Ik zie nu dat Fief deze mening deelt.) Ook 'schuldbewust' is net te veel; bij een clou geldt meer dan voor alles dat schrijven schrappen is, het moet kort en kernachtig zijn en klinken als een hamerslag.