#427 Overleving (herschreven)

Hoi Mercedes, het idee van een SF-verhaal vind ik origineel gevonden, maar het leest alsof het uit een groter verhaal komt. Het verhaal zelf zou voor mij spannender kunnen. Als je bijvoorbeeld zou beginnen met het gedeelte dat je de zaal binnenkomt, trek je de lezer meteen in het verhaal. Dat de opdracht in een mail stond, kun je daar dan subtiel in verwerken. Daar gebruik je nu in het begin veel woorden voor.
In een verhaal van 250 woorden is elk woord van belang. Bijvoorbeeld: "woord voor woord lees ik". Dat is info die er niet toe doet, want het is wel logisch dat je het bericht leest.
Ik klik het cadeau aan en lees: ...

Voordat ik het cadeau aanklik denk ik aan thuis, op Aarde is het nu Kerstavond. Ik kijk uit het raam: Aardedonker. De Aarde, lang uit het zicht.  ---> tussen aanklik en denk hoort een komma. Het zijn twee werkwoorden die niet bij elkaar horen.
Je schrijft hier drie keer achter elkaar aarde. Daarin zou je nog kunnen variëren. Bijvoorbeeld:
Ik kijk door het raam en denk aan thuis waar het nu kerstavond is. Buiten is het pikkedonker. De aarde is lang uit het zicht.
Aarde en kerstavond schrijf je met kleine letter.

Voordat ik het cadeau aanklik / Ik klik het cadeau aan. ---> twee keer dezelfde zin. Herhaling stroopt het verhaal. Het woord "cadeau" komt in de eerste zinnen ook vaak voor. 

wat wil de captain? ---> buitenlandse woorden schrijf je doorgaans cursief.

Wanneer ik de zaal betreed staat deze vol met de 225 zwangere vrouwen die dit schip aan boord heeft.  ---> het noemen van de exacte hoeveelheid voegt voor mij niet zoveel toe. 
Wanneer ik de zaal betreed, staat deze vol met zwangere vrouwen. (tussen betreed en staat hoort ook een komma).
 

Hallo Mercedes, Ik lees niet graag sf verhalen, jouw verhaal wekte wel spanning op. Knap gedaan. Als je 500 woorden had gehad, had je het verhaal waarschijnlijk nog beter kunnen neerzetten. 

Hoi Mercedes, leuk dat je een sf-invulling aan de opdracht hebt gegeven. Dat gebeurt op zich niet vaak bij deze opdrachten. Ik vind het interessant wat er met de zwangeren gebeurt, maar bijna te interessant: er is wat meer info voor nodig, waar je in zo'n kort verhaal weinig ruimte voor hebt. Ik mis een beetje de spanning en de clue. 

Gr Yvette 

Hallo Mercedes, leuk verhaal dat veel vragen oproept (en dat is op zich niet slecht). Ik sluit me aan bij de opmerkingen van Fief ivm het herhalen van woorden en het “woord voor woord lezen”. Waarom
gebruik je Captain in het Engels en niet gewoon kapitein?
Ik vraag mij af of die kapitein al die 225 vrouwen heeft zwanger gemaakt. Vlijtig baasje.

Bedankt allen voor jullie reacties, erg leuk om die feedback te krijgen. De tips van Fief heb ik genoteerd en ga ik zo toepassen bij het herschrijven. Ben het eens met al je tips.

Dat het leest alsof het uit een groter verhaal komt heb ik expres gedaan. (opdracht sloot het ook niet uit, algemeen genomen is een vrouw die een kado krijgt van een man ook per definitie afkomstig uit een groter verhaal, die ontstaan namelijk ook niet ineens vanuit het niets :-)). Ik wil de lezer, door het idee dat het uit een groter verhaal komt, op die manier nieuwsgierig maken. En in dit geval, in de context van de ruimte, vind ik het toepasselijk dat de lezer ergens invalt, zonder een duidelijk begin of einde. Ik vind het ook leuk om zodanig te schrijven dat ik helemaal niet overal antwoord op hoef te geven. Is het voor de lezer niet leuker om wat aan de verbeelding over te laten? Ik vind het zelf altijd wel leuk als ik nog wat na te denken heb. Intrigerend.

Ik hoop dat ik heb kunnen overbrengen dat de zwangere vrouwen 'het leven' door moeten geven en dat ze zich daarom afscheiden van het moederschip als het ware. Dat er chaos uitbreekt op de achtergrond betekent dat de achterblijvers het niet zullen overleven. De natuur is zo hard. Het kado van de captain (ik noem hem captain want dat associeer ik met ruimtevaart, kapitein associeer ik met scheepvaart) is dat hij de veiligheid van de vrouwen heeft gewaarborgd. Ik snap dat ik de insinuatie gewekt kan hebben dat de captain de verwekker is van al de zwangerschappen maar juist door het oogcontact alleen met de hoofdpersoon wilde ik aangeven dat dat niet zo is. Dat daar nog een heel ander verhaal bij hoort maar dat past niet in 250 woorden. En zoals eerder beschreven vind ik dat een verhaal ook niet alle vragen hoeft te beantwoorden.

Dus dat :-). Ga ik het nu herschrijven.

Vlijtig baasje :-)

Herschreven:

Wanneer ik de zaal betreed loopt deze vol met de andere zwangere vrouwen. Het was nog geen 5 minuten geleden dat ik van de captain een virtuele envelop met een strik eromheen ontving. Gedachten aan thuis, waar het nu kerstavond is, schoten door m'n hoofd. Ik keek naar buiten, de Aarde is lang uit het zicht.

Ik opende zijn bericht: ‘Het grootste geschenk in het leven, is het leven zelf. Kom nu onmiddellijk naar de zaal, praat onderweg met niemand'. Niet eerder had ik me met zoveel haast over het schip bewogen. 

Ik vraag me af wat de captain wil? Dezelfde vraag is af te lezen aan de gezichten van de andere vrouwen. Tussen hen spot ik de mannelijke verloskundige en een paar mannen die ik alleen van gezicht ken. Met een plots hard sissend geluid sluiten de deuren van de zaal zich op een manier die de haren in mijn nek rechtop doen staan. Instinctief weet ik dat ze zich zojuist voor altijd hebben gesloten.  

Door het raam van een van de deuren zie ik onder de achterblijvende bewoners complete paniek uitbreken. Het geschreeuw en de wanhoop is aan deze kant niet hoorbaar. Maar ik ben bang dat ik weet wat het betekent. Te midden van de chaos ontdek ik de rust zelve, mijn captain. Onze blikken kruisen, en dan weet ik het zeker ‘Dit is vaarwel’.

Ik wrijf over mijn buik met zijn kind. Onze capsule laat los en verandert van koers. Het schip van de captain verdwijnt in het oneindige zwart.  

Kun je het bovenaan de eerste versie plaatsen? Nu verdwijnt het tussen de reacties. Met de knop "bewerken" kun je de tekst plaatsen of bewerken.

Hoi Mercedes, dit leest veel beter. Goede herschrijf. Let nog wel even op de komma's tussen werkwoorden die niet bij elkaar horen. Het maakt de zin beter leesbaar.

De aarde is met een kleine letter.

Onze blikken kruisen, en dan weet ik het zeker ‘Dit is vaarwel’.  --> achter zeker hoort nog een dubbele punt. De tekst daarna hoeft niet tussen ah-tekens. 

Ik wil de lezer, door het idee dat het uit een groter verhaal komt, op die manier nieuwsgierig maken. En in dit geval, in de context van de ruimte, vind ik het toepasselijk dat de lezer ergens invalt, zonder een duidelijk begin of einde. Ik vind het ook leuk om zodanig te schrijven dat ik helemaal niet overal antwoord op hoef te geven. Is het voor de lezer niet leuker om wat aan de verbeelding over te laten? Ik vind het zelf altijd wel leuk als ik nog wat na te denken heb. Intrigerend.

Je mag zeker iets aan de verbeelding overlaten, maar als de lezer daardoor geen idee heeft waarover het gaat, schiet je je doel voorbij. Wij kunnen niet in jouw hoofd kijken om te zien wat jij voor ogen had bij het schrijven. Je hebt dan eerder kans dat lezers juist afhaken.