Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#413 Prinses van de zee

 

Prinses van de zee

De mens is net zoals het water. Soms onstuimig, dan weer rustig. Soms afwendig, soms aanlandig. Zo wisselend als de zee was Ida ook. Ze ging vijf jaar geleden naar Leiden om de familietraditie voort te zetten. Ze was op alle feestjes, iedereen kende haar. Geen vijand te bekennen. Maar mij zag ze niet. Tot op een moment ze resoluut stopte, alles achterliet en met een rugzak de trein instapte. Die komt na een paar weken wel weer terug, dacht iedereen. En dat was ook zo. Alleen ging ze niet naar haar studentenkamer, maar laadde ze haar meest waardevolle spullen bij haar thuis in en reed weg. Twee jaar later hoorden haar ouders voor het eerst weer van haar. Ze had een supermarktbaantje en was zielsgelukkig in Denemarken. Wat een geluk dat ik daar ook naartoe was verhuist.

Nu ligt ze hier met haar dichte ogen, haar neus richting de snel voorbij trekkende wolken. Haar blonde haar is nat en ligt als een waaier boven haar hoofd. Op haar lippen plakt zand. Ik leg haar handen over elkaar heen, als een prinses. De prinses van de zee. Haar polsen bind ik vast, evenals haar enkels. Deze koningin hoort in de zee. Ik frunnik met mijn vingers aan de inscriptie op de verlovingsring. ‘Ida en Kai’ staat erop. Langzaam loop ik achteruit over het natte zand. Ergens doet het me pijn om haar hier achter te laten. In een moment van zwakte sta ik stil.
Zal ik haar losmaken?
Bijna raakt het water haar tenen.
Ik schut  mijn hoofd. Had ze maar bij mij moeten blijven, geen verwijten moeten maken.
Ik keer haar de rug toe en been stevig door.

Op een duin zie ik haar zonnebril nog liggen en ga ernaast op het zand zitten. Ik kijk naar haar en het stijgende water. Ik zie hoe ze ontwaakt, haar stem steeds zwakker wordt en uiteindelijk verdwijnt, evenals haar lichaam in het koninkrijk van de zee.

 

 

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maartje,

Je hebt de gedachten van Kai mooi beschreven. Er zijn wel een paar dingen waar ik tegenaan loop. Graag zou ik willen weten waarom Kai tot zijn daad is gekomen. Er is een verlovingsring, zijn ze in Denemarken pas verloofd? Ook zitten er een aantal spelfouten in de tekst, daar zou ik wat scherper op zijn.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maartje, ik tast nog in het duister wie de ik-persoon is. In tegenstelling tot Jurrit haal ik niet uit de tekst dat Kai de ik-persoon is, maar ook ik blijf met veel vragen achter.

Ik zou de hoeveelheid woorden die je nu gebruikt het voor de eerste alinea gebruiken om de tekst meer te verduidelijken. Of beginnen met de tweede alinea waarmee je de lezer meteen in het verhaal trekt en halverwege iets meer vertelt over hoe ze daar gekomen is.

5 jaar geleden was ze naar Leiden gegaan, om de familietraditie voort te zetten.  ---> actiever leest het mooier: Vijf jaar geleden ging ze naar Leiden om ...  
5 moet vijf zijn. Getallen schrijf je voluit. De komma na "gegaan" mag weg.

Die komt na een paar weken wel weer terug”, dacht iedereen. ---> de ah-tekens mogen weg. Een gedachte schrijf je niet tussen ah-tekens, bovendien als je ah-tekens gebruikt, zet je ze aan het begin en aan het einde van de gesproken zin.

ziels gelukkig  ---> zielsgelukkig

Nu ligt ze hier met haar dichte blauwe ogen ---> dit leest raar. Je bedoelt hier te zeggen dat ze met haar ogen dicht ligt. In "dichte blauwe ogen" zegt dichte iets over het blauw.

Nee, schut ik mijn hoofd. ---> schud
"Nee" hoeft er niet voor. Als je je hoofd schudt, zegt dat al genoeg.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Jurrit

Beste Jurrit, 

Dank je wel!

Het verhaal achter Kai: Hij voelde zich nooit gezien door Ida in Leiden. Hij zit (mede daardoor) mentaal een beetje in de knoop. Dit wilde ik eigenlijk hier toevoegen: 

Ik schut  mijn hoofd. Had ze maar bij mij moeten blijven, geen verwijten moeten maken.

In de eerste versie liet ik hem dit zeggen:

Ik schut mijn hoofd. Had ze maar bij mij moeten blijven, had ze mij maar niet voor gek moeten uitmaken.  

Ik vond dit geen mooie zin dus heb ik het weggelaten. 

In Denemarken zag Ida Kai wel staan en zijn ze daar verloofd. Daarna heeft ze de verloving verbroken en daarom doet Kai dit (in een opwelling?). 

Ik hoop dat het nu iets duidelijker is :)

 

Nogmaals dank! 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Schrijfcoach O…

Beste Odile,

Bedankt voor dit grote compliment!
Ik denk dat je de eerste bent, dus ik stop hem in een glazen potje op de (denkbeeldige) complimentenmuur :).

Kai en Ida zijn in Denemarken verloofd, toen Ida hem wel zag staan, i.t.t. in Leiden. 

Heeft iemand tips hoe ik dit in de tekst duidelijker kan maken?

 

Nogmaals dank!