#410 Eviva España anno 1969

Hé Gi, ik heb je verhaal een paar maal gelezen. Goeie blunders gevonden! Het verhaal pakt me helaas niet, misschien een kwestie van smaak? 

Ik hoop voor jou dat je niet uit eigen ervaring hebt geput en je dergelijke vakantieperikelen in de toekomst bespaart blijven! 

Tja, Meri, les gouts et les couleurs ne se discutent pas, zeggen de Fransen. Mijn kinderen waren in 1968 niet tweemaal zo oud als ik, neen, maar ik was wel in de buurt toen dit verhaal zich afspeelde. 
 

Ha, pijnlijke blunders! Ik moest het verhaal ook een paar keer lezen, het voelt wat stroef en roept hier en daar vragen op. Maar wel heel leuke invulling aan de opdracht.

Yvette, welke vragen bijvoorbeeld? Ik heb het verhaal wel twintig keer herschreven om binnen de 250 woorden te blijven, mogelijk werd het daardoor wat 'stroef'?

Ha Gi, dat is altijd een uitdaging natuurlijk.Ik snap bijvoorbeeld deze zin niet: 'Ik moet er maar eens alleen tussenuit knijpen.' Ik kan hem niet plaatsen in de context. Deze vind ik heel leuk, maar vraag me de relevantie ervan af: 'gerecycleerde legerkazerne'. Bij een '‘luchtig’ kasteeltje' zie ik niets voor me. 

Yvette:
De echtgenote vindt dat haar man maar eens alleen  (lees zonder haar) op reis moet gaan en als hij dat doet samen met zijn dochter + vriendje kan hij meteen een oogje in het zeil houden, dat de twee geen domme dingen doen ...
Goedkope jeugdreizen kunnen zich geen chique hotels permitteren, dus wordt overnacht in lokalen die vroeger als kazerne dienst deden.
Het 'luchtige' van het kasteeltje wordt in de daaropvolgende zin verklaard: er zijn haast geen vensters in de raamopeningen. Geen ramen kan inderdaad begrepen worden dat er enkel muren zouden zijn, maar door het ontbreken van glas heeft de lucht vrij spel. Ik pas de tekst aan.  

Voor mij las het als een  grotendeels autobiografisch verhaal, zonder onduidelijkheden met goede blunders. 

Hoi Gi, het is een leuk geschreven verhaal, met duidelijk de nodige blunders. De introductie vond ik verwarrend. Je moet zogenaamd alleen op vakantie om je dochter met haar vriend in de gaten te houden, maar daar wordt verder in het verhaal niets meer over gezegd.  

Fief, klopt, de jongelui hebben nergens geblunderd (tenminste niet in het zicht van de chaperon). Zoals ik al aan Meri antwoordde ben ik niet de hp (maar wie weet misschien het vriendje van de dochter?)

Gi, als je het vriendje van de dochter bent, ben je niet de ik-persoon. De ik-persoon moest als chaperone mee en beleeft de blundervakantie, dus de ik is de hp. Dat jij dat zelf niet bent, snap ik ook wel.

Fief, in jouw vorige reactie  richt je het woord tot mij en schrijf je : "Je moet zogenaamd alleen op vakantie om je dochter met haar vriend in de gaten te houden, ... " en toch snap je dat ik de hp niet ben? 

Klopt. Als je een verhaal in de ik-vorm schrijft, doe je als schrijver alsof jij dat personage bent. Dan hoef je het in werkelijkheid toch niet beleefd te hebben? 
Ik schrijf je inderdaad aan met "je moet ...." omdat jij op dat moment de ik-personage vertegenwoordigt. 

Hallo Gi, ik mis een beetje samenhang in het verhaal. De reden van de trip (het in ’t oog houden van dochter en verloofde) komt na de eerste paragraaf niet meer aan bod en dat is jammer. Waar waren zij in die dancing? Of aan het zwembad? Ik snap wel dat 250 woorden kort is (had ik zelf ook last van).

Emily, het verhaal gaat over de blunders van de vader en niet zozeer over de reden van de trip. De grootste blunder was natuurlijk dat hij inging op het voorstel van zijn echtgenote. Wat moet een vijftiger met een bende uitgelaten twintigers op reis?

Voor mij leest het als een volgend hoofdstuk in de annalen van Gi.
Echt grappig.
 

Net als Annetteke vind ik dit een koddig verhaal. 

Annetteke: annalen, ook grappig.
Schmetterling: tof woord 'koddig'.