Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#406 Geen grap

Geen grap

Het zijn altijd dezelfden die met hun flauwe grappen misbruik maken van mijn gevoelige aard.

'Ik weet het niet zeker, maar de yoghurt smaakt een beetje vreemd,' zegt Michel.

We zitten in de gemeenschappelijke keuken. Vandaag laat ik me niet kennen.

'O ja?' reageer ik en neem met een zo triomfantelijk mogelijke gezichtsuitdrukking een forse hap.

Zonder het te laten merken slik ik het toetje met moeite weg. Er lijkt inderdaad een vreemd smaakje aan de yoghurt te zitten. Inbeelding, denk ik.

'Tja, ik proef ook wat klontjes, dat hoort toch niet?' zegt Jasper.

'Kom op, kappen nou,' zeg ik. 'Nu weten we wel dat ik een gevoelige maag heb. Op een gegeven moment is het niet leuk meer.'

Weer neem ik een hap. Ik laat de yoghurt door mijn mond gaan en voel vaag wat kleine klontjes over mijn tong wegschieten. Gewoon niet op ingaan, dan is de grap er vast snel van af. Vooral Jasper, altijd hetzelfde flauwe gedoe. Straks nog even het tentamen van morgen doornemen en misschien de kroeg.

'Hmm, de rand van het pak is wel wat bruinig. Echt. Kijk maar.'

'Zal wel,' reageer ik.

Ik voel de misselijkheid weer opkomen en probeer deze zonder dat de anderen het merken onder controle te krijgen. De heerlijke en goed gevulde macaronischotel heeft een stevige basis gelegd.

'Nee, heus. Kijk zelf. Schimmel gewoon,' zegt Jasper.

'Stoppen. Echt,' zeg ik.

Mijn maag begint zich aan mijn lichaamsbeheersing te onttrekken.

'Wacht,' zegt Jasper en scheurt het pak open.

Nog voordat ik een blik op de inhoud kan werpen, druipen de resten macaroni via zijn gezicht naar het tafelkleed.

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bwèèh! Alleen al door het te lezen voel ik mijn maag omkeren. Heel beeldend.

Ik denk dat het sprekender wordt door huisgenoot en andere huisgenoot  en de jongen tegenover me te vervangen voor namen.

De zin "We zitten in de gemeenschappelijke keuken van het studentenhuis." komt op mij erg infodumperig over. Kun je niet gaandeweg de locatie duidelijk maken?

Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Walgelijk? Ach, in de koelkasten van studentenkamers staan wel meer producten waarvan de houdbaarheidsdatum overschreden is. Die inmiddels weer opgewarmde macaroni in Jaspers gezicht, daar heeft hij toch zelf om gevraagd? Voor mij is dit eerder een nostalgisch stukje, Hadeke. :-D

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

'Eerder een nostalgisch stukje' schrijft Gi. Voor mij klinkt nostalgisch niet zo walgelijk en bij het lezen van dit verhaal voelde ik de walging tot in mijn tenen. Knap gedaan Hadeke.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtverhaal. Ik sluit mij aan bij de opmerking van Gi. Zolang je denkt dat het misschien nog te eten is, is het te eten. Tenminste, zo probeerden wij het bij ons studentenhuis. Ging niet altijd goed. Zeer herkenbaar. 

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Realistische scene uit het studentenleven Hadeke, en misselijkmakend, die klontjes die je hp in zijn mond weg voelt glijden. Ook de bruine rand van het pak zorgt bij mij voor een vertrokken gezicht. Kleine walgelijke details, waardoor ik het voor me zie, goed gevonden. Een suggestie; kijk nog eens goed op zinsniveau naar je tekst. Ben creatief in omschrijvingen. Je schrijft bijvoorbeeld dat er een vreemd smaakje aan de yoghurt lijkt te zitten, wat proeft je hp dan? En ‘Ik voel de misselijkheid weer opkomen en probeer deze zonder dat de anderen het merken onder controle te krijgen.’ Je gebruikt hier veel werkwoorden. Dit kan korter en beeldender, waarmee je verhaal krachtiger wordt.