Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 406 De chauffagist

Een volkswijsheid, nu ja wijsheid,  stelt dat lelijke ouders  mooie kinderen krijgen. Lelijkheid  is een rekbaar begrip. Schoonheid betreft evenzeer de innerlijke mens.
Wie zijn uiterlijk niet mee heeft,  onderscheidt zich vaak op andere vlakken en zal voorkomen weerzin op te wekken.

Wij wonen in een opgeknapte huurwoning. Opknappen betekent hier het plaatsen van een badkamer en een verwarmingsinstallatie. De stookolieketel staat in een nieuw aangebouwde garage. Zodra koning winter zijn intrede doet, laat de verwarming het afweten. Omdat het te duur is voor de krenterige huiseigenaar  wordt de installatie  niet onderhouden door een  gespecialiseerd bedrijf uit de omgeving, maar door een figuur, die men moeilijk als moeders mooiste kan bestempelen.
De kinderen schrikken en verstoppen zich wanneer de man aanbelt: groot met rode piekharen, ongeschoren, een bril die op het puntje van zijn neus staat waardoor de loensende ogen nog meer opvallen,  een slecht gebit waarin meerdere tanden ontbreken en een mond waaruit een putachtig geurtje opstijgt. Het beeld wordt  vervolledigd door vieze handen en een gore overall. Ik ben niet van het discriminerende type, god weet wat een bekwame technieker staat hier voor mij?
Terwijl  ik mijn eerste gevoelens van walging onderdruk, toon ik de installatie.
Ik ben ook niet van het type dat op de vingers van iemand blijft kijken terwijl hij aan het werk is, dus laat ik de man zijn gang gaan.
Even later, staat hij in de keuken en vraagt of hij het toilet mag ‘bezigen’.  Na een tiental minuten stapt hij terug naar de garage en laat op alle deurklinken sporen van zijn vettige handen na. Bij een korte inspectie blijkt dat hij zijn grote boodschap op het toilet niet heeft doorgespoeld.  Het onaangeroerde handdoekje is nog kraaknet.
Opnieuw onderdruk ik mijn gevoelens van weerzin. Ik vraag of hij haast klaar is met de reparatie en voeg er terloops aan toe hoe onaanvaardbaar het is dat een nieuwe installatie het zo snel begeeft. Hij lacht zijn vergeelde tanden die hem nog resten bloot en zegt dat hij in de Rosse buurt, waar hij klant aan huis is, ook niet altijd waar voor zijn geld krijgt.  
Als jongeling kwam ik al eens voorbij een oord van lichte zeden. De meisjes keken mij steeds liefelijk aan.  Eén van hen heette Mireille  en ik was unilateraal verliefd op haar.  Ik moet er niet aan denken dat deze viespeuk ooit iemand als zij in zijn klauwen krijgt.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, ik zie de door jou beschreven monteur zo voor me. Weerzinwekkend. Mooi beschreven.

De zinnen tot aan "Ooit bewoonden wij ..." zou je wat mij betreft weg kunnen laten. Het is informatie die niet veel toevoegt aan je verhaal. 

Ooit bewoonden wij een opgeknapte huurwoning. ---> Deze zin staat in de verleden tijd, maar de tekst die hierop volgt staat in de tegenwoordige tijd. Dan zou de eerste zin moeten zijn: Wij bewonen een opgeknapte huurwoning. Of je moet de tekst erna in de verleden tijd zetten. Als je ooit iets bewoonde, woon je er nu niet meer.

moeders’ mooiste  --> het ah-teken hoeft hier niet.

Wegens te duur  ---> Moet dit niet zijn: Omdat het te duur is?

Hij lacht zijn vergeelde tanden, die hem nog resten, bloot   ---> het leest beter als je de komma's weglaat.

iemand als haar  ---> ik twijfel, maar volgens mij moet het "iemand als zij" zijn.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Scherpzinnig as always, Fief. Geloof het of niet maar ik had vooraf al mijn twijfels over de door jou aangehaalde passages. Enkele betreffen dingen die er vroeger door Baldermansen (cfr. stukje van Tony) ingepompt werden maar inmiddels fout zijn? Afleren is soms moeilijker dan bijleren. Dank je voor de reactie.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ooit bewoonden wij een opgeknapte huurwoning. Opknappen betekende hier het plaatsen van een badkamer en een verwarmingsinstallatie. De stookolieketel stond in een nieuw aangebouwde garage.

Gi, je hebt nu deze zinnen in de vt gezet, maar is de rest van het verhaal dan geen herinnering? Die tekst staat namelijk nog in de tt. Het gaat toch om de verwarmingsinstallatie in de huurwoning die je ooit bewoonde? Dan betreft het een herinnering en hoort je hele verhaal in de vt en niet alleen deze zinnen.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Op het moment dat dat 'putachtige geurtje opstijgt.' Walg ik al zo dat ik bijna niet verder durf te lezen. Uiteraard kon ik niet stoppen. Mooi "walgelijk" verhaal.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Gi, de putachtige geur was ook bij mij het moment om af te haken, van die vent, niet van je verhaal. Prachtig beschreven, met walging gelezen. ;-)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elrie en Maria Fransisca: en ik die mij afvroeg of mijn verhaal wel walgelijk genoeg was. Dank voor het lezen tot het bittere eind. 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Zelfs als je wel het type bent dat blijft kijken hoe een monteur de klus klaart, dan doe je dat bij deze niet. Brrrr.

Goed verhaal!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Taco, de verwarmingsinstallatie heeft nooit naar behoren gewerkt. Dus een goede monteur was hij niet, ook dat nog. Ik heb opzettelijk het in België meer gangbare woord 'chauffagist' gebruikt in de titel omdat hij dacht  warmte op te wekken bij de meisjes van plezier, terwijl het m.i. enkel bij afgrijzen bleef.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Brrr, ik zou meteen het hele huis chemisch laten reinigen na zijn komst. Weerzinwekkend. Voldoet zeker aan de opdracht. Kleurrijk geschreven.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Musonius voor de reactie. Voor het chemisch reinigen moet weer iemand langskomen en god weet, biedt dan de tweelingbroer van dit être zich aan?

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Mooi Gi, het beeld van die viezige monteur in huis, die overal aan zit met zijn vettige handen. Vooral deze zinnen riepen bij mij een gevoel van walging op; ‘Bij een korte inspectie blijkt dat hij zijn grote boodschap op het toilet niet heeft doorgespoeld.  Het onaangeroerde handdoekje is nog kraaknet.’ Het idee alleen al. Doordat je niet omschrijft wat je precies in die toiletpot aantreft, in combinatie met dat onaangeroerde handdoekje, geef je de lezer vrij spel om het zelf in te vullen.

Ik zou de eerste twee alinea’s weglaten en starten bij de ‘De kinderen schrikken en verstoppen zich etc.-‘ door later te verwijzen naar de verwarmingsinstallatie wordt duidelijk wat die man komt doen. Met deze zinnen trek je mij als lezer sneller het verhaal in.

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ja, heerlijk vies, smoezelig verhaal. De aanloop duurt voor mij ook iets te lang, zonder dat het veel toevoegd. Tegelijkertijd hoort dat wel bij de 'Gi stijl'.

Met passende weerzin gelezen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ja, wie niet?

Wat die aanloop betreft: ik geef inderdaad graag wat duiding in mijn stukjes alvorens mijn punt te maken. In dit geval gaat het erom mensen die enige uiterlijke gelijkenissen vertonen met de hp er op te wijzen dat het niet over hen gaat. In veel geschriften wordt trouwens aangegeven dat gelijkenissen met bestaande personen louter op toeval berusten.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi, ik vraag me altijd af hoe het mogelijk is dat er van die onzindelijke personen rondlopen. En zelfs aan een werk geraken om in andermans huis te mogen gaan. Ik vermoed dat dit verhaal fictie is? 

Ook hier zou ik willen zeggen om na het schrijven van een verhaal eens goed de tekst te overlopen  over wat er eventueel geschrapt kan worden waardoor het verhaal sterker wordt. De essentie van dit verhaal is walgelijk en daar gaat het om. Met walging gelezen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Marijcke, jouw vermoeden is fout. Het hele verhaal is bittere realiteit die ik wat heb aangedikt om het walgelijke nog meer tot uiting te doen komen. Bedankt voor het lezen, zij het met walging, missie volbracht.