#406 - Niet te vreten
Het bord wordt voor me neergezet. Weer die smerige macaroni. Dat is dan voor de duizendste achtereenvolgende keer dat ze die troep klaarmaakt. Non-stop sinds 18 september 2019, ik heb het vanmorgen nog uitgerekend. De macaroni is te dik en doorgekookt, een bord vol bleke maden. De saus is niet meer dan ketchup, rood als bloed. Kan ze godverdomme nou niet eens één keer wat anders klaarmaken voor me?
Ach, laat toch gaan. Het is je moedertje.
Kan me niet schelen. Sinds ik terug ben kookt ze deze afgrijslijke zooi. Ik ben er klaar mee.
Maar ze heeft het goed met je voor.
Nee! Dat heeft ze niet!
Jawel, ze nam je toch weer in huis?
Ze kan me niet uitstaan, ze haat me en dat is wederzijds. Ze is me aan het wegpesten, maar ik pik het niet meer.
Kalmeer nou. Denk aan je voorwaarden.
Nee! Het is afgelopen. Het is niet alleen die smerige troep. Ze stinkt alsof ze al dagen dood is. Als ze dichtbij komt ga ik zowat over mijn nek. En dan al die kutopmerkingen over werk zoeken, alsof er ook maar één werkgever te vinden is die een ex-patiënt wil hebben.
Ik ruik haar voordat ik haar zie.
“Smaakt het jongen?”
Ik sta snel op, pak haar kippennek vast en beuk haar hoofd zo hard als ik kan in het bord. En nog een keer. Ze glijdt langzaam op de grond, bril kapot, en het gezicht besmeurd met resten macaroni.
Haar bloed zie ik ton-sur-ton met de ketchup mengen.
Beter, ik voel me veel beter.
Wow, Taco, wat een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Wow, Taco, wat een psychopaat. Taco's back. Lekker gruwelijk verhaal. Graag gelezen.
Het zou nog een idee kunnen zijn om de innerlijke strijd om en om cursief te schrijven.
achttien september twintignegentien ---> 18 september 2019, of heb je het met opzet zo geschreven?
ton-in-ton ---> ik denk dat je ton-sur-ton bedoelt
Hoi Fief, deze opdracht kon…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
Hoi Fief, deze opdracht kon ik niet weerstaan. Bedankt voor je scherpe blik en je compliment. Ik heb je opmerkingen verwerkt. Om en om cursief is veel duidelijker
Taco, grandioos, ik weet een…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Taco, grandioos, ik weet een goede Italiaan voor je.
Taco, een walgelijk verhaal,…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Taco, een walgelijk verhaal, ik weet alleen niet te kiezen wat het walgelijkst is: je hp, de moeder of de maaltijd.
Mooi, die gedachtenstrijd in het hoofd van de hp. Graag, nou ja, met walging gelezen met een verschuivende focus op wat/wie walgelijk is. Knap gedaan.
Brrr, walgelijk verhaal…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Brrr, walgelijk verhaal. Voldaan aan de opdracht. De hp heeft éénmaal gezegd moeders macaroni lekker te vinden en dan maakt ze het keer op keer. Zo werkt dat bij moeders, let erop dat kinderen.
Mooi beeld, die maden…
Lid sinds
3 jaar 6 maandenRol
Mooi beeld, die maden. Slechts één van vele gruwelijkheden in je verhaal. Je legt feilloos vast wat in ieder persoon leeft, maar in deze tbs'er (?) ongeremd losbarst. Ik probeer te bevatten waarom je begint met een lijdende vorm. Waarom kies je daar voor?
@Gi: Dank en geef dat adres…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
@Gi: Dank en geef dat adres maar door, ik denk dat de hp er blij mee is
@Maria: Bedankt voor je compliment, soms vraag ik mezelf af of ik zelf verknipt ben ...
@Elrie, ik ben er zelf nog niet uit of moeder van hem houdt of gewoon niet kan koken
@Sakura, Het perspectief is vanuit de hp in tt, het bord wordt door de moeder neergezet. Ik weet niet hoe dit anders, actiever, geschreven kan worden.
Dank allen voor het lezen. Slaap rustig, het is maar fictie.
Waar blijft mijn eten!
Wat zal ik zeggen. Een fijn…
Lid sinds
12 jaar 2 maandenRol
Wat zal ik zeggen. Een fijn opgedist verhaal. Mooi zo'n specifieke datum noemen, dat geeft de waanzin extra kleur. De vraag van Sakura heb ik ook wel.
Desalnietemin: walgelijk goed.
Een gruwelijk verhaal. …
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Een gruwelijk verhaal.
Volgens mij kun je de eerste zin gewoon weglaten. Beginnen met "Weer die smerige macaroni." vind ik een sterke binnenkomer.
Taco, wat een gruwelijk…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Taco, wat een gruwelijk verhaal. Ik zit met een vertrokken gezicht te lezen. Het zijn niet alleen de beelden, maar natuurlijk ook het verhaal zelf. Die arme moeder met het lievelingseten van haar geliefde zoon. De walging is hier weinig subtiel, in woord en daad. Kort en krachtig. Ik heb het graag (en met afschuw) gelezen.