# 404 Naar oma luisteren

Verdraaid, ik vat hem niet Gi..

De prix neggens voor begemmen

een mysterie!

Tony, Lidy is één en al mysterie.

Feit is dat er voor de klassieke geneeskunde niks fout met jouw gehoor is, daar ben ik blij om!

Hoi Gi, leuk verhaal. Heb ik het lkarakter van beide hoofdpersonen een beetje beter leren kennen? Dat vraag ik me af. 

Carneli: bijvoorbeeld vriendelijk hautain en adorabel slaafs? 

Hoi Gi, leuk verhaal. Je zet een levenslustige oma neer. De zin die Tony aanhaalde, begreep ik ook niet. Ook Franse mopjes gaan aan mij voorbij. Ik zie een vlotte, oudere dame voor me die zich goed verzorgd. De zwarte kinbegroeiing vind ik dan eigenlijk niet bij haar passen. Verder met plezier gelezen.

Glanzend hagelwit geworden zijn haar naar sprookjes refererende  ravenzwarte haren van weleer, voor deze gelegenheid opgestoken door een oudere kapster. --> dit is een lastige zin om te lezen. Bovendien leest het nu zo dat ze het normaal door een jongere kapster laat opsteken, maar voor deze gelegenheid door een oudere. Wat mij betreft zou je dat van die kapster weg kunnen laten. Het voegt niets toe. misschien: Haar sprookjesachtige ravenzwarte haren van weleer zijn hagelwit geworden en zijn voor deze gelegenheid extra mooi opgestoken. (of zoiets) 

Fief, goed dat je het leuk vond, maar blijkbaar heb je eea niet begrepen (wel dat de dame zich goed verzorgt). De zin die Tony bedoelt is en blijft gewoon onverstaanbaar en heeft niets met de Franse taal te maken. De zin over het opgestoken haar is opzettelijk lastig gemaakt met de verwijzing naar het sprookje en de oudere kapster staat in contrast met de jonge arts die in het begin van de tekst zijn intrede deed. De zwarte kinbegroeiing heeft niets met de dame te maken maar met haar kleinzoon die ze 'Barbarossa' noemt.

Excuus, Gi, ik heb die kinbegroeiing verkeerd gelezen. 

Leuke Tante die Tante Lidy. Ik vond vooral de derde alinea mooi om te lezen, je zegt hier zo veel over haar.

Dank je Elrie om te reageren, maar bij een tweede lezing zal je merken dat Lidy in dit stukje een oma is, alhoewel ze ook wel ooit een tante was, moet ik de stamboom op nakijken. 

Hallo Gi,

Ik zag in het begin in een balzaal met spiegels twee personen met elkaar praten, later verhuisden zij in mijn hoofd naar een woonkamer met enigszins vergane glorie, waar een dame op leeftijd nog steeds de charme van vroeger heeft. Ondanks dat de glorie van de dame ook enigszins aan het vergaan lijkt, heerst ze nog steeds over haar kleine imperium.
Mooi vorm gegeven.

(franse zinnetje google translate, gaf een extra glimlach)

Dank je MCH, goede setting met die spiegels (oma en kleinzoon hebben inderdaad narcistische trekjes).
BTW: congrats met alweer een tip vdw op AZF.  Ik (en ik ben niet alleen) mis jouw schrijfsels op SOL. 

Gi, bedankt, elke keer weer een verassing.

Ik ben van plan weer mee te gaan doen hier op SOL. Niet alle opdrachten trekken mij evenveel aan en ik ben bezig met andere tekstexperimenten. Maar ik kom terug, ik mis het scherpe commentaar van de collega's.

Ha, goed zo, ik ga mijn messen wetten. 

Hoi Gi, zoals oma Lidy worden ze helaas zelden meer gebakken. Maar jij hebt van deze opdracht iets moois gebakken; de karakters laten zich niet moeilijk raden.

Dank je Ton, ook wegens Lidy. 

Geslaagde karakterschetsen. Het verhaal leest aangenaam weg, maar toch blijf ik het gevoel houden dat me iets ontgaat.

Het lijkt alsof er wat spaties teveel staan in sommige zinnen. Maar misschien ligt dat in mijn geval aan het wennen aan mijn nieuwe bril.

Hadeke, succes met je nieuwe bril. Ik heb het steeds lastig met het overbrengen van teksten. Zelf typ ik ze in 'Word' en kopieer ze dan naar SOL. De tekst is nooit identiek en ik moet hem telkens bewerken waaronder het spaties weghalen veel tijd in beslag neemt, erger dan het wieden van onkruid in mijn tuin. Ik kan niet achterhalen welk gevoel het is dat je iets ontgaat. 

Dag Gi,

Schitterend, dat gesprek met oma Lidy. Leuk verhaal. Door je omschrijving in het begin zie ik ze zo voor me zitten, als een schilderij met wat oud geworden kleuren. Beeldig uitgeschreven karakters.

Dank je Wilfried en zoals ik al aan Ton zei, ook vanwege Lidy. 

Ha Gi, wat een dame, die Lidy! Al heeft ze zich zelf bepaalde damesachtige dingen aangewend/aangeleerd, échte dames hebben damesachtig gedrag ook moeten leren...
Ik zou haar graag eens hebben ontmoet.
Je Franse zinnetje begrijp ik niet. Ik weet dat ik het op kan zoeken, maar daar ben ik nou weer te lui voor. Zou het niet handig zijn als je met een sterretje in de tekst een verwijzing naar de vertaling onderaan het verhaal zou maken?
Met plezier gelezen.

Ik heb er genoeg van, Maria Fransisca, ik bedoel niet van je commentaar of je luiheid maar dat is de vertaling van het zinnetje dat hetzelfde klinkt als de naam van wijlen de echtgenoot van de weduwe: Jean Hémard. Ik had graag een foto van Lidy bij dit stukje geplaatst, maar dat is hier verboden. Ik werd, net als Salvator Dali destijds, geïnspireerd door het vierentachtig jarige model Carmen Dell'Orefice.

Ha Gi, 

Wat een prachtig personage heb je hier omschreven, je schrijft enorm beeldend en ik kan me helemaal voorstellen hoe Lidy erbij moet hebben gezeten. Hier en daar vind ik het nog iets te 'omschrijvend', maar het is zeker een sterke karakterschets. Let hier en daar wat op perspectiefwisselingen ("Inmiddels bebaard met..." wekt de indruk dat Lidy inmiddels een zwarte baard heeft) en expliciete verwijzingen, ik had het bijvoorbeeld heel sterk gevonden als je de sigarethouder van Hepburn voor zichzelf had laten spreken ipv de verwijzing naar Breakfast at Tiffany's te maken. Goed gedaan!

Rachel, Fief had ook al last met die baardgroei.  Ik heb het zinnetje aangepast. De verwijzing naar de film met Audrey Hepburn vond ik net nodig omdat het zulk een iconisch beeld is. Dank je voor de FB.