Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#404 - Achter gesloten deuren

‘Wat een aimabele man is dat, toch. Zo behulpzaam altijd,’ hoort hij nog, als hij de voordeur sluit. Vergenoegd trekt hij zijn jas uit, pakt zijn krant en ploft neer op de bank. ‘Oh, hoi, je bent thuis. ...Kun je naar het drempeltje kijken? Het zit los, straks struikelt er iemand over.’ ‘Ik lees nu de krant. Ik heb de hele dag gewerkt. Als je last van drempeltjes hebt kun je er zelf wat aan doen, mop.’ Met de jongste op haar arm, druipt ze af naar de keuken. Ze checkt of alles goed is met de oudste en roert in de tomatensoep.

De volgende dag staat ze vroeg op en maakt ze de kinderen en zichzelf gereed. Tussendoor raapt ze zijn vuile ondergoed op dat hij uit gewoonte - als kind geleerd van zijn moeder - in een hoekje van de slaapkamer dumpt. Op weg naar haar werk, brengt ze de koters naar de opvang, die ze rond etenstijd weer ophaalt. Uitgeblust ligt ze om half acht plat.

‘Waar zijn mijn schoenen?’ Hij kijkt geïrriteerd rond. Ze wijst slaperig onder de stoel. ‘Zullen we morgen samen ergens wat gaan eten?’ ‘Wie blijft er dan bij de kinderen? Nee, kan niet, ik ga dan al wat drinken met Karin. Had je mijn overhemd gestreken? En, oh ja, hoe laat komen de buren?’

De bel gaat, hij laat de gasten binnen. ‘Hallo, gezellig, kom verder. Ga lekker zitten. Kan ik wat voor jullie inschenken?’

Hij schiet, licht struikelend, de keuken in. ‘Ze zijn er al.’ Ze haalt de hapjes gehaast uit de oven. ‘Kom je, nou? Of schenk eerst maar de drankjes in.’ Ze pakt een dienblad en wat glazen, terwijl hij roept: ‘Schiet op!’

Hij serveert de drankjes op het dienblad. Hanneke, de buurvrouw, is geïmponeerd. ‘Je hebt zo’n prachtig huis; dat doe je goed, hoor Mick!’ Glunderend genietend van het gestreel, neemt hij alle lof gretig in ontvangst. ‘Wat voor werk doe je eigenlijk, Mick?’ vraagt Hanneke. ‘Ik ben IT’er.’ ‘Zo, dus nog slim ook!’ Mick straalt volop en doet liefdevol zijn arm om Fenna heen.

‘Je hebt het maar getroffen met zo’n man. In mijn tijd was dat niet zo, hoor.’ Ze glimlacht naar Hanneke, blij dat de kinderen slapen en ze een tel kan zitten. ‘Oh, de hapjes,’ Fenna springt op. ‘Ik doe het wel, lieverd,’ hij loopt naar de keuken. Fenna wrijft met haar vingers over haar voorhoofd en strijkt haar verwarde haar netjes. ‘Alles goed, Fenna?’ ‘Oh, wat hoofdpijn.’ 

‘Hoofdpijn? Hoezo hoofdpijn? Waar krijg jij nou hoofdpijn van?’ Vraagt Hanneke op een neerbuigend toontje. ‘Jullie jonge meiden, zijn ook niets gewend, hè? Je hebt totaal niets te klagen en te zeuren met zo’n schat van een man die ALLES voor je doet! Wat ben jij toch een ondankbaar wicht!’

Fenna kijkt Hanneke stomverbaasd aan als ze op de achtergrond een enorme kabaal horen van klaterend neervallende serviesgoed gepaard gaande met boos geschreeuw. ‘Aaaauw! Heb je het drempeltje nog steeds niet laten repareren? Hoe vaak heb ik het nou gezegd!’

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haring, goed beschreven hoe de man door anderen attent en behulpzaam wordt gevonden, maar in werkelijkheid een egocentrische man is. De reactie van de buurvrouw op de hoofdpijn vond ik wat overdreven (het verbijsterd uitroepen). Ze kan het ook achter haar hand tegen haar man zeggen ("Hoofdpijn? Waar moet zij nou hoofdpijn van hebben? Die schat van een man doet alles voor haar.") 
Het idee voor je verhaal vind ik goed gevonden, maar het verhaal zelf verdient aandacht. De langere versie maakt het er niet beter op, maar dat is wellicht een kwestie van smaak.  

‘Wat een aimabele man is dat, toch. Zo behulpzaam altijd,’ hoort hij nog, als hij de deur sluit. Vergenoegd trekt hij zijn jas uit, pakt zijn krant en ploft neer op de bank.

De tijdsplanning in je verhaal is niet overal logisch. Hij sluit hier een deur. Op zijn werk? Maar meteen erna trekt hij zijn jas uit en ploft op de bank.

Met de jongste verdwijnt ze in de keuken. Ze checkt of alles goed is met haar broer en roert  in de tomatensoep. Nog even, dan is het weekend. De volgende dag sleept ze zich vroeg uit bed en maakt ze de kinderen en zichzelf gereed.

In de eerste zin roert de vrouw nog in de soep en in de zin erna is het al de volgende dag. Een tijdsverloop kun je het beste aangeven met een witregel, een nieuwe alinea. De eerste twee zinnen horen nog bij de vorige alinea.

Ze checkt of alles goed is met haar broer  ---> met "haar broer" bedoel je volgens mij "haar zoontje". Nu leest het alsof je het over de broer van de vrouw hebt.

‘Waar zijn mijn schoenen?’ Hij kijkt geïrriteerd rond. ‘Ze zijn daar. …Zullen we morgen wat gaan eten?’ ‘Wie blijft er dan bij de kinderen? Nee, kan niet, ik ga al wat drinken met Karin. Had je mijn overhemd gestreken? En, oh ja, hoe laat komen de buren straks?’

Gesproken zinnen schrijf je onder elkaar. Dan zie je beter wie wat zegt.
‘Ze zijn daar. …Zullen we ---> het beletselteken mag weg. Aan het eind gebruik je ook een beletselteken wat niet hoeft.
https://onzetaal.nl/taaladvies/beletselteken

De overgang van "hoe laat komen de buren?" naar "Hallo, gezellig, kom binnen" vind ik wel erg abrupt. Het is handiger als je dat inleidt. Bijvoorbeeld: hij heeft het nog niet gevraagd of de voordeurbel gaat. Of: Twee uur later gaat de voordeurbel. 

De buurvrouw, Hanneke, is geïmponeerd. ---> Ik zou het omdraaien: Hanneke, de buurvrouw, 
 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haring1, Fief gaf je pertinente aanwijzingen. Het is duidelijk dat je in de lange versie de in jouw ogen goede vondsten wilde tonen, die je in de korte versie noodgedwongen moest schrappen. Ik raad je aan om beide versies te vervangen door de korte versie na de aangebrachte verbeteringen. Net als Fief vond ik het raar dat er plots een broer kwam opdagen in de tekst. 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief en Gi,

Dank voor jullie feedback, tips en goede raad!

Ik was zelf eigenlijk ook niet helemaal tevreden met het resultaat.

Over de laatste reactie van de buurvrouw: soms gebeuren er toch dingen in het leven die onvoorstelbaar of overdreven lijken. Bovendien toont het dat Mick het zo goed speelt, dat de buurvrouw helemaal weg van hem is (hem adoreert) en hem in bescherming neemt tegen zijn ‘ondankbaar’ klagende vrouw.

Groet, Haring

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haring,
Goed idee en uitwerking. Je ziet de narcist zo langs komen.

De tekst kan wel strakker geschreven. Naast natuurlijk de opmerkingen van Fief. Je gebruikt redelijk wat overbodige uitleg (druipt ze af, sleept zich, kijkt geïrriteerd, op zijn allerhartelijkst, met veel zorg, enzovoort). Uit de context en het verhaal blijkt dit al. Het maakt de tekst prettiger en sneller leesbaar. Meer uitleg is niet altijd meer duidelijkheid.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Over de laatste reactie van de buurvrouw: soms gebeuren er toch dingen in het leven die onvoorstelbaar of overdreven lijken. Bovendien toont het dat Mick het zo goed speelt, dat de buurvrouw helemaal weg van hem is (hem adoreert) en hem in bescherming neemt tegen zijn ‘ondankbaar’ klagende vrouw.

Dat is ook duidelijk. Alleen dat de buurvrouw het verbijsterd uitroept, zie ik niet voor me. Dat ze het op neerbuigende toon zegt, wel. Met een sneer. 

Je hebt nog wel alle gesproken zinnen achter elkaar staan. Dat kan een bewuste keuze zijn, maar het leest niet fijn. Door ze onder elkaar te zetten, zie je het gesprek beter voor je.

Die laatste alinea die je hebt toegevoegd, maakt het verhaal af. Goede aanvulling.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Haring, ik zie slechts één versie (ik begrijp dat er voorheen een langere en een kortere waren). De man met de twee gezichten heb je mooi geschetst. Complimenten!
Ik vind het leuk dat het eerste wapenfeit (het drempeltje) aan het eind terugkomt op een voor hem pijnlijke manier. Lekker puh, denk ik dan ... 😜 Maar los van het leedvermaak; het maakt het verhaal ook mooi rond.
Aan de waardevolle suggesties van collega-forumleden heb ik niets toe te voegen. 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Hoi MCH en Fief,

Dank voor jullie mooie positieve woorden en feedback!

@Fief: helemaal met je eens dat het dan prettiger leest. Alleen zit ik op een heel klein schermpje de aanpassingen te doen, waardoor het heel omslachtig is. Dus ik laat het maar even zo.

Groet, Haring

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Ton Badhemd

Hoi Ton,

Dank; mede door de waardevolle feedback is deze versie er nu uitgerold. Er waren inderdaad eerst twee versies.

Als er meer ruimte in het aantal woorden was geweest, had ik Fenna wat meer pit willen geven. Maar ik denk dat Mick beter tot zijn recht komt, door haar zo passief te laten.

is jouw Ans van dezelfde generatie als Hanneke?

Groet, Haring

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Goed geschreven. Alles voor de bühne, maar achter de schermen heel wat anders. Ik kreeg wel een hekel aan de man. 😀

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Haring, Goed verteld! Dat toneelspelen en dan op het eind je ware gezicht laten zien. Fijn om te lezen ;-)
Je verhaal is zo helemaal rond, met plezier gelezen.

Lid sinds

2 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Haring, 

Bedankt voor je mooie invulling van deze opdracht! Aan de reacties hierboven had je het waarschijnlijk ook al gezien, maar je hebt het tweezijdige karakter van je personage goed neergezet, je krijgt direct een beeld bij deze man. Waar je denk ik nog aan kunt werken is het wisselen van perspectief in je tekst: doordat je veel met 'hij', 'ze', etc. werkt, is het soms niet helemaal duidelijk meer wie wat zegt tegen wie. In het begin lijkt het alsof je het perspectief van het hoofdpersonage inneemt en daarna lijkt het toch dat van zijn vrouw te zijn. Dat roept bij mij wat verwarring op tijdens het lezen, ik zou hier zelf ervoor kiezen om voor het perspectief van Fenna te gaan om te benadrukken hoe anders zij haar man ervaar ten opzichte van de buitenwereld. 

Goed gedaan!