Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#403 Aan het einde van de rit

 

Hij was als de titel van het lied van Barry White. Verliefd als we waren, stapten we vol overgave in het wagentje voor de rit van ons leven. Over het grillige parcours van loopings, steile hellingen, diepe afgronden en wervelende wendingen, vreeën we ons naar het hoogtepunt. Daar genoten we van het uitzicht om vervolgens uitzinnig zwaaiend de volgende bocht in te gaan met G-krachten die zorgden voor sensationele gevoelens.

Na een tiental woelige ritten veranderden de loopings langzaam in rondjes van een draaimolen, met iedere dag hetzelfde zicht op de kont van het paard voor ons. Tot ik een jaar of wat geleden zag dat hij zijn blik verschoof naar de Lamborghini ernaast. Ergens halverwege was de vaart er zodanig uit dat een ander kans zag bij ons in te stappen. Ik liet het gebeuren, ging vrijwillig op de achterste rij zitten. Terwijl hij met zijn nieuwe liefde alsmaar hoger leek te gaan, maakte de kurkentrekker voor mij alleen omgaande bewegingen neerwaarts. Mijn ogen openden op de dag dat ik besloot de vrije val zonder veiligheidsgordels in te gaan.

Ik kocht een huisje op het dunst bevolkte eiland dat ik kon vinden en laat me sindsdien elke ochtend wakker kietelen door de eerste zonnestralen. De rest van de dag dobber ik vreedzaam op de golven van het vrij zijn. Deze rust heeft de scharnieren van mijn creativiteit gesmeerd en de deuren wagenwijd opengezet. Verstoken van elke vorm van digitale verbinding met de buitenwereld, slurp ik alles wat om me heen gebeurt met volle teugen op. Vervolgens boetseer ik het tot kralen van woorden en rijg ze aan elkaar. Ooit zal ik de wereld mijn juwelenkist tonen, tot die tijd geniet ik eerst zelf van het grootste sieraad: vrijheid.

 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief! Wat goed! Je hebt de kermis genomen en bent er mee aan de haal gegaan en wat een prachtige metafoor op metafoor creëer je van achtbaan naar draaimolen, naar nieuw model, naar achterbank. En dan als een sherryslons met de kurkentrekker in vrije val gaan! Smullen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel, Sakura. Ik moest wel lachen om de sherryslons. Bij kurkentrekker had ik eigenlijk de achtbaan in gedachten en niet een echte kurkentrekker. Maar jouw interpretatie past ook.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Erg mooi stuk Fief, vol beeldspraak. De kurkentrekker is prachtig dubbel te interpreteren. Alsook dunst bevolkte eiland ;) En het slurpen en dan je juwelenkist nog willen openen, ooit. 

ZG.

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Geslaagd verhaal. Mooie metaforen. Je begint al goed met Barry, dat legt de lat hoog en je springt daar met verve ruim overheen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tony: met jullie "dirty mind" heb ik geen rekening gehouden, blijkt. :-) In mijn truttige onschuld was het echt niet meer dan de vergelijking met een achtbaanrit, maar ik zie waar de dubbelzinnigheid werkt. Alles voor een glimlach. 

@Hadeke: fijn dat Barry goed overkomt. Bedankt voor je compliment.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Commentaar Marc Hostwriters:

Wel wel wel … Het verhaal zelf als metafoor. Mooi gedaan dit. Het nieuwe, opwindende, in de buik kriebelende van de kermis dat stilaan afglijdt naar gewenning en sleur. Elke dag champagne drinken is ook niet alles. De Lamborghini, de paardenkont, beeldend en raak. De apotheose, voorafgegaan door de vrije val zonder veiligheidsgordels eindigt in een poëtische laatste alinea, waar groeiend zelfinzicht uitmondt in het grootste cadeau dat de hoofdpersoon zichzelf kan doen, in alle eenvoud: vrijheid. En dat alles nog eens vloeiend en ongedwongen neergezet. Mooi hoor.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel, Mark. Wat een rit in een achtbaan al niet teweeg kan brengen. Ik ben nog aan het bijkomen. Ook van jouw mooie compliment.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Commentaar Mili Hostwriters:

Fief, ik heb werkelijk niets te zeggen/op te merken hoe hard ik ook mijn best doe.

Sta volledig achter, of is het naast, de woorden van Marc.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wie zich ooit van de krappe achterbank van een Lamborghini gewrikt heeft, kan zich niet anders dan vrij voelen. Knap metafoorwerkje, Fief. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel, Gi. Alleen de ik-persoon had niet het genoegen in de Lamborghini mee te mogen rijden. Het werd de symbolische achterste rij van het karretje. Daar uit te mogen stappen voelde ook als een bevrijding.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi, Fief! Je verhaal is de metafoor. Het leest fijn, omdat je je verhaal niet telkens hoeft te onderbreken met een woord als ' alsof' , 'net zoals' etc. Fijn om dit begrijpelijke en beeldende verhaal te lezen, goed gedaan!

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Weet je, Fief, waar de pijn zit: Jij (de vertellende ik) zag hem kijken naar een Lamborghini. Waar keek je zelf naar? Hem. Klassieke fout.

Aan het einde van je mooie metaforen blijf ik toch een beetje onovertuigd achter. Het klinkt nog steeds als een...rechtvaardiging? Alsof de verteller zichzelf iets probeert wijs te maken. En als dat zo is, heb je het denk ik echt heel goed gedaan.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tilma, ik weet niet precies wat je bedoelt met je laatste opmerking.  Als ik in het echt in de schoenen van mijn hp zou staan, zou ik hem ook de zegen meegeven en voor mezelf kiezen. Kijken naar een Lamborghini, prima. Schoonheid mag bewonderd worden. Een ritje maken gaat me echter te ver. Oftewel: je mag honger hebben, als je maar thuis komt eten (om in de metaforen te blijven).

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Nou, ik bedoel dit: als je naar een dunbevolkt eilandje moet gaan om jezelf vrij te voelen, dan ben je eigenlijk op de vlucht. Voor de liefde, voor het leven. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

O, op die manier. Ja, je kunt het zien als een vlucht. Het kan ook het begin van een nieuw leven zijn. Na al die turbulentie is rust ook wel lekker. Je hoofd leegmaken en er dan weer met frisse moed tegenaan.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed gedaan, Fief. Mijn verhaal maakte wel duidelijk dat ik geen liefhebber ben van (ingewikkelde) metaforen, maar ondanks je overvloed aan vergelijkingen en mijn moeite met verstaan van cryptotaal, kan ik dit volgen (denk ik).

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius, dan staan we gelijk. Jij hebt je in jouw verhaal heerlijk uitgeleefd. Voor mij is dichterlijke taal ook cryptotaal. En toch begrijpen we elkaars verhaal. Zonder de opdracht zou ik het ook niet zo bont hebben gemaakt. Toch fijn dat je mijn verhaal begreep.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Fief, Ik heb je verhaal zeker begrepen. Ik vond het verrassend en tegelijkertijd herkenbaar. Mooi gedaan!

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dat de kurkentrekker ook op de achtbaan sloeg, begreep ik hoor. Maar ik vond hem zo mooi dubbel. En het werkt alleen maar door.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, het gemak waarmee je alles aan elkaar rijgt tot een prachtige ketting straalt me tegemoet van mijn beeldscherm. Indrukwekkend en jaloersmakend! Chapeau!

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, leuk geschreven. Het vrijwillig op de achterbank gaan zitten, voelt als een stomp in je maag. En dan hoe eng het is om los te laten, komt er ook goed uit. Als het goed is, krijg je weer heel wat in de plaats, zoals ook jouw hp. Tof gedaan!