Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#401 Met het voorbijgaan van de jaren (v2)

11 mei 2022 - 13:45

versie 2

 

Van kleurrijke, volgeplakte tot scrapbooks verworden popagenda’s tot de meer serieuze, saaiere vullingen van mijn organizer; ik heb ze allemaal bewaard. Ze omvatten mijn levensloop vanaf mijn twaalfde tot nu.
In een nostalgische bui blader ik ze een voor een door en gniffel om de opmerkingen en creatieve uitspattingen die ik her en der tegenkom. Uit een van de agenda’s schuift een afgescheurd stukje lijntjespapier met daarop een vervaagde zoen van lippenstift en een tekst in voor mij bekende hanenpoten:
Jij bent mijn dinnetje voor het leven. Luv joe!

Mariëtte. Sinds de peuterschool mijn beste vriendin. Dezelfde humor, hetzelfde gevoel voor drama. We zwoeren samen oud te worden. Tot we gingen studeren en het contact verwaterde; helemaal nadat ik met haar jeugdliefde trouwde. Een huwelijk dat overigens niet lang standhield; hij was ons beiden niet waard. Wat zou ik dat graag met haar willen delen, maar ik heb geen idee waar ik haar moet zoeken.
Op Facebook is ze onvindbaar, maar wellicht kan ik haar via een andere Facebookgebruiker bereiken. Ik plaats een oproep en een foto van het briefje, met als onderschrift:
Mariëtte, is het te laat om sorry te zeggen?

De tijd verstrijkt en mijn geloof in de kracht van social media wordt met de dag minder. Ik betwijfel of ik haar ooit nog zal zien. Tot ik op zekere dag door mijn telefoon met een ping geattendeerd wordt op het bericht van een buitenlands nummer:
Dear Fief, you found me. Love to hear from you. Call me!

 

 

*****************

versie 1
Van kleurrijke, volgeplakte tot scrapbooks verworden popagenda’s tot de meer serieuze, saaiere vullingen van mijn organizer; ik heb ze allemaal bewaard. Ze omvatten mijn levensloop vanaf mijn twaalfde tot nu.
In een nostalgische bui blader ik ze een voor een door en gniffel om de opmerkingen en creatieve uitspattingen die ik her en der tegenkom. Uit een van de agenda’s schuift een afgescheurd stukje lijntjespapier met daarop een vervaagde zoen van lippenstift en een tekst in voor mij bekende hanenpoten:
Jij bent mijn dinnetje voor het leven. Luv joe!

Mariëtte. Ze was mijn beste vriendin, al vanaf de peuterschool, maar we verloren elkaar uit het oog. Was het een ruzie om een vriendje? Was het om iets wat ik had gezegd? Iets banaals? Ik weet het echt niet meer.
Wat zou ik haar graag weer eens willen zien, graag nog eens willen spreken. Er zijn zoveel dingen ongezegd gebleven, maar ik heb geen idee waar ik haar moet zoeken. Op Facebook is ze onvindbaar, maar wellicht kan ik haar via een andere Facebookgebruiker bereiken. Ik plaats een oproep en een foto van het briefje, met als onderschrift:
Mariëtte, is het te laat om sorry te zeggen?

De tijd verstrijkt en mijn geloof in de kracht van social media wordt met de dag minder. Tot ik op een gegeven moment door mijn telefoon met een ping geattendeerd wordt op het bericht van een buitenlands nummer:
Dear Fief, you found me. Love to hear from you. Call me!

 

Gi

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 16:52

Leuk verhaal Fief.  Je had meer bijval dan ik. Straks is het zes jaar geleden dat ik eindelijk een vriend terug vond op FB, zijn naam klopte en de foto kon alleen maar hij zijn. Ik liet een bericht achter maar kreeg nooit een antwoord. Er stonden wel een vijftal vrienden vermeld, maar via hun accounts vond ik ook niets terug. Your end was happier dan mine.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 18:03

Mooi verhaal Fief en hoe goed om na zoveel tijd nog sorry te kunnen zeggen en daardoor misschien een vriendschap te herstellen.

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 18:34

Mooi verhaal Fief. Maar de laatste zin snap ik niet. Je vriendin vraagt je te bellen, maar jij hebt haar telefoonnummer toch niet meer? Anders was de hele zoektocht niet nodig geweest. 

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 18:50

@Gi en Elrie: dank je wel voor het lezen.

@Marianne: Als iemand jou een bericht stuurt, zie je toch met welk telefoonnummer ze dat doen?   ("... geattendeerd wordt op het bericht van een onbekend nummer")
Mocht dit voor meer lezers niet duidelijk zijn, zal ik "nummer" veranderen in "telefoonnummer"

 

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 21:39

Hi Fief, als iemand je een bericht stuurt via Facebook, en je bent niet Facebook-bevriend met deze persoon, dan komt het in je berichtverzoeken terecht. Ben je wel bevriend, dan komt het in Messenger terecht. In beide gevallen zie je nooit het telefoonnummer of e-mailadres, je ziet alleen het profiel van de persoon. Heb je eenmaal contact met elkaar, dan kun je iets afspreken en telefoonnummers bekend maken om buiten Facebook verder te praten. 

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 21:56

Marianne, ik weet hoe Facebook en Messenger werkt. In het verhaal zeg ik niet dat ik via FB een bericht krijg, maar dat ik een bericht op mijn telefoon krijg. Mijn FB-oproep is via via bij iemand terecht zijn gekomen die haar mijn nummer heeft gegeven. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden.
In 250 woorden kan ik niet alles uitschrijven, dus vertrouw ik ook een beetje op de fantasie van de lezer.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 22:39

Hey Fief, mooie opzet. Ergens vermoed ik dat dit geen fictie is, of tenminste afgeleid van waarheid. En dat maakt het sterk maar ook zwakker. Het hoeft niet, maar er is weinig conflict, het gaat iets te vlot, ook al is het maar 250 woorden. Je beste vriendin verloren, geen idee waarom, en echt geen idee. Is erg des werelds, maar als lezer... heb je zo idee, okay.... Resoneert dit enigszins?

Desondanks mijn muggengezift (wat ik opbouwend bedoel), erg prettig geschreven en niks op aan te merken qua stijl.

 

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 22:48

Hey Tony, het is allemaal volledig uit mijn duim gezogen en berust geenszins op waarheid. Ik stelde me zo voor dat, als ik iemand weer terug zou kunnen vinden, ik een beroep op social media zou doen. Dat zal in de ware wereld ongetwijfeld minder vlot verlopen, maar in 250 woorden moet het iets sneller.

Het is geen muggenziften, althans zo neem ik het niet op. Helpt het als ik een reden schrijf waarom het contact verwaterde? Dat een van ons het vriendje van de ander inpikte, of zoiets?

 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2022 - 22:59

Ik denk het wel, als je duiding kan geven in een paar woorden (of misschien slechts 2 of 3) maakt het het verhaal scherper. Althans, dat is mijn theorie

 

Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 mei 2022 - 12:46

Hoi Fief, wat een prachtig verhaal; zo invoelbaar, het zou zomaar allemaal precies zo kunnen gebeuren. En dan gelukkig een happy end, daar hou ik van! Versie 2 vind ik beter omdat de verwijdering, schaamte/spijt en het bericht van sorry zeggen hier heel natuurlijk op hun plaats zijn. Wat er voor mij uitspringt is de zin 'hij was ons beiden niet waard.'; bijzonder treffende weergave van de emoties.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 mei 2022 - 19:42

Ha Fief, de 2e versie is erg mooi. De vriendschap en het beëindigen ervan is beter te begrijpen voor me. Vooral omdat er nu een duidelijke drive is om weer contact te zoeken. Met plezier gelezen. Ik hou van een happy end.

Lid sinds

4 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 mei 2022 - 13:18

Met de tot scrapbook verworden popagenda's trek je me meteen in de juiste sfeer, heerlijk. Ik las pas later de oude versie en de nieuwe versie is inderdaad beter. 250 woorden is lastig om iets helemaal uit te werken, maar voor mij is het wel een rond verhaal(tje). Graag gelezen.