#opdracht 400 Publiek familiegeheim

Hoi Ingeborg, dat is nog eens een geheim. Goed gevonden. Dat de ik-persoon daar ontdaan van is, heb je heel geloofwaardig beschreven. Dat de moeder het zo en passant mededeelt, vind ik persoonlijk wat minder geloofwaardig. Hoe komt ze erbij om dat zomaar ineens te zeggen? Is er een aanleiding voor?
Het verhaal blijft voor mij hangen op de reactie dat de ik-persoon verbolgen is dat iedereen er vanuit gaat dat ze het wist. Ze vraagt niet door. Wil ze het hoe en waarom niet weten?
Voor mijn gevoel zou je dit gegeven tot een groter verhaal uit kunnen schrijven. Het komt nu in 300 woorden naar mijn smaak niet goed uit de verf.

In de vertrouwde rieten stoelen, het ronde tafeltje tussen ons in.  ---> voor het woordenaantal zou je deze zin weg kunnen laten. Het voegt niets toe. 

Kijk even naar de interpunctie bij de gesproken zinnen. Vóór een "zegt ..." hoort een komma. De punt na een gesproken zin hoort voor de sluitende ah-tekens. Bij een aantal heb je dat gedaan, bij een aantal niet. 
Ergens mist ook de punt na de zin voor het ah-teken.

Het is een zonnige donderdagmiddag, we drinken samen koffie in de erker. In de vertrouwde rieten stoelen, het ronde tafeltje tussen ons in. 

Johan is mijn oudste broer, we schelen 9 jaar. Mijn lievelingsbroer, als klein meisje wilde ik altijd in zijn buurt zijn.

‘Wat zeg je, wat bedoel je?’ Met een klap zet ik mijn kopje neer, de koffie gutst over de rand en maakt een donkere plas op de glasplaat. Geschrokken kijk ik haar aan.

De geschokte reactie op de mededeling komt voor mij erg laat. De reactie zou je naar mijn idee beter meteen na "vanuit het niets" kunnen zetten. Nu is het effect minder omdat je eerst de omgeving en de broer omschrijft. 

‘Nou ja zeg, dat weet je toch wel’ ze draait haar hoofd weg ---> hier hoort volgens mij nog een vraagteken achter en "ze" hoort met een hoofdletter.

‘Mam, in godsnaam, waar maak jij precies uit op dat ik weet dat Pa zijn vader niet is, vertel mij dat eens!’  ---> achter "niet is" zou ik een vraagteken zetten en dan een nieuwe zin "Vertel mij dat eens."

Wie weten dit allemaal, weet Edwin dit ook, dat kan ik mij haast niet voorstellen’.   ---> Hier idem. Ik lees twee vragen in deze zin.
"Wie weten dit allemaal? Weet Edwin dit ook? Dat kan ik me niet voorstellen."  

familie ader ---> dit hoort aan elkaar, ik denk met een koppelstreepje. 

Heftige boodschap die zo nonchalant gebracht is. De reactie hierop vind ik heel mooi beschreven. Jammer dat er niet uitkomt waarom de moeder het 'uit het niets' vertelde. 

Dankjewel Fief voor je waardevolle aanvullingen, hier kan ik zeker verder mee. Het verhaal is inderdaad te groot voor 300 woorden. Het betreft hier een verhaallijn voor mijn boek waarin ik dit verder uitwerk. Helaas al is het moeilijk voor jou voor te stellen werd de boodschap zo nonchalant gebracht. Waarom juist op dat moment? Die bewaar ik voor een volgende keer ;) Nogmaals dank!

Dank voor je fijne reactie Elrie. Ik heb ervoor gekozen om in 300 woorden vooral voor de reactie van de ik-persoon te gaan. Ik ben bezig met een boek waarin de verhaallijn verder wordt uitgeschreven.

Dit verhaal is dan zeker een belofte voor een mooi boek. Laat het hier maar weten wanneer het af is.

Ik vind dat ook. Wat dan? Nou wat iedereen hierboven zo'n beetje zegt. De manier waarop de boodschap valt is gek. Maar soms zijn mensen zo. Plompverloren. Omdat je ook niet weet hoe het te kaderen. Omdat het te groot is. Blijft gek. De klotsende koffie had niet gehoeven van mij. Het glazen tafelblad vind ik wel prachtig.

Hoi Ingeborg, je verhaal start ergens middenin. Ik mis wat context, zoals kop en staart. Maar het is wel een knoepert van een geheim, zeg!
Bij de gemaakte opmerkingen sluit ik me aan en voeg er nog een aan toe: het is gebruikelijk om in teksten cijfers in woorden weer te geven als het gaat om de (hele) getallen tot twintig, de tientallen tot honderd en de hondertallen tot duizend. 

Dank voor je bemoedigende antwoord!

Dat zeg je mooi, soms is iets te groot of is iemand emotioneel onhandig, maar doen we wel heel hard ons best.

Dank voor je reactie.

Dank je Ton, dat met die getallen had ik inderdaad nog niet helemaal helder. Nu wel, dank voor je heldere toelichting!

Ik kon me voorstellen dat de moeder dat op deze manier zegt, vanuit levenservaring. Mensen blijken niet zoals in een ouderwetse roman 'op de juiste manier' dingen te zeggen. Wel zou ik willen weten wat de emotie van de moeder is. Ik merk dat de emoties van de dochter op de voorgrond staan en dat de moeder minder zichtbaar is. Even een zin over iets waaruit haar emotie - of afwezigheid hiervan blijkt? Nu ik teruglees zie ik wel dat je wat van haar gedrag laat zien.

Dankjewel voor je reactie. Mooi dat je de 'afwezigheid' van emoties benoemd. Het gaat vooral ook om het onvermogen van de moeder om zich in de emoties van de dochter in te kunnen leven. Daarbij vooral gehinderd door haar eigen emotionele handicaps.