#396 - Stress moet je vermijden
Twee handen op een buik
Ik ben de oudste, mijn zus de slimste. Wat ik ook doe, dat speelt altijd door mijn hoofd. Mijn jeugd zie ik als een tekenfilm. Papa was de grote beer. Mama was de witte, teruggetrokken, altijd jaknikkende beer. Kiek en ik waren twee konijntjes, steeds samen. In mijn hoofd hoor ik vaak het liedje 'mijn konijn en ik'.
Ik was pluizig en zacht grijs en had veel vriendjes en vriendinnetjes om me heen. Kiek hobbelde voortdurend mee met mijn groepjes. Ze was iedereen te slim af en zocht ruzie. Ik ben nu volwassen met jeugdherinneringen die me dwarszitten.
Sinds kort ben ik in therapie en probeer ik mijn angsten te overwinnen. Als kind al was ik bang voor de tandarts, prikken en onweer. Gelukkig was Kiek er om samen te bibberen. Nu ben ik helemaal alleen met mijn angsten. Ik kan mijn gevoel niet uitleggen, de simpelste dingen schrikken mij af.
Vanochtend ga ik koffie drinken met Kiek. Ik loop in de ziektewet. Werken lukt me niet, als ik er aan denk breekt het zweet me uit. Natuurlijk heb ik het aan Kiek verteld, waarop ze zei: ' Gelukkig ben je niet belangrijk, ze kunnen je wel missen.'
Ik zit in het café; Kiek is er nog niet. Ik moet stress vermijden, maar na twee keer afzeggen denk ik dat ik de confrontatie met Kiek vandaag aandurf. Waar blijft ze?
'Hoi Sissie, je bent er al'. Ik krijg een stevige knuffel voor ze haar jas achteloos over de stoel werpt.
'Je durfde zeker nog niets te bestellen?'
'Hoezo, durfde', zeg ik en daarmee is de toon gezet.
De twee konijntjes uit mijn tekenfilm staan in de vechthouding, zo gaat het tegenwoordig altijd. Kiek weet alles beter en ik kap haar af en slik mijn woorden in.
Achter in mijn hoofd resoneert de stem van mijn vader: 'Je bent dan wel niet zo slim als Kiek maar toch ben je lief.'
'Sorry Kiek, ik ben toch nog niet toe aan samen afspreken', stamel ik en sta op. Voor ze iets kan antwoorden, loop ik de deur uit. Buiten sta ik stil en probeer mijn versnelde ademhaling te temperen. Diep in- en uitademend lukt dat. De stress verdwijnt en voor het eerst in lange tijd voel ik me even gelukkig.
Hoi Elrie, je trekt me niet…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Elrie, je trekt me niet echt in het verhaal. De ik-persoon zit in de ziektewet en krijgt therapie omdat ze ergens bang voor is. Wat die angst is, blijft vaag. Volgens mij kun je hier een sterker verhaal van maken.
De titel dekt voor mij niet de lading van het verhaal. "Twee handen op één buik" betekent dat degenen om wie het gaat het altijd met elkaar eens zijn, heel goed met elkaar kunnen opschieten en elkaar altijd steunen. Zoals ik het verhaal lees, is Kiek dominant en kijkt op haar zus neer: 'Gelukkig ben je niet belangrijk, ze kunnen je wel missen.'
In de eerste alinea gebruik je vijf keer het woord "altijd". Verderop nog een keer. Misschien kun je daarin variëren. (vaak, regelmatig, steeds, keer op keer) Variatie verhoogt het leesplezier.
waarop ze zei: 'gelukkig ben je niet belangrijk, ze kunnen je wel missen.' ---> gelukkig moet met een hoofdletter.
'Hoi Sissie je bent er al'. ---> sissie mag met een kleine letter, tenzij het een naam is. Achter sissie hoort een komma en de punt hoort vóór het ah-teken.
Je bent dan wel niet zo slim als Kiek maar toch ben je lief.' ---> voor een "maar" hoort meestal een komma.
... afspreken.', stamel ik ---> de punt mag weg
Voor ze iets kan antwoorden loop ik de deur uit. ---> tussen antwoorden en loop hoort ook een komma.
Hoi Fief, Dank voor al je…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hoi Fief, Dank voor al je waardevolle tips. De angst kan de hp niet uitleggen vandaar dat dat vaag blijft. Als kinderen deden Kiek en zij alles samen, vandaar die twee handen op een buik. Dit is tevens een zin uit het genoemde liedje 'mijn konijn en ik'
Er is een zekere spanning…
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Er is een zekere spanning tussen de titel en wat er zich in het verhaal afspeelt en dat is goed. Ik vind het wel voelbaar zoals het is geschreven, maar het kan nog mooier als je het als beelden laat zien zonder als verteller te zeggen hoe het zit. Dus ons het te laten zien wat er gebeurt en dat we het mogen raden. Het plotidee en onderwerp zijn interessant.