#395 - Nu weet ik nog dat ik het niet meer weet

Elrie, je (schuil?)naam is vrouwelijk, maar je schrijft hier vanuit het standpunt van de man, die langzaam maar zeker merkt dat de ziekte van zijn echtgenote hem ook in de greep krijgt. Toevallig hadden wij dit weekend een bevriend koppel op bezoek. Ik vertelde zonder argwaan over grappige momenten die zich voordeden toen mijn dementerende schoonmoeder nog leefde. Later merkte ik aan reacties van de vrouw dat ze ook symptomen vertoonde op dat vlak, hetgeen door haar man nadien werd bevestigd. Pijnlijk. Je hebt de situatie levensecht beschreven, ook de afwimpelende reactie van de man over zijn eigen toestand heb je goed weergegeven.

Dit schreef ik vanuit de man. Andere keren schrijf ik vanuit een kind of een kiezelsteentje, net hoe mijn pet staat.

groet Elrie ( echte naam)

Hoi Elrie, je beschrijft mijn grootste angst. De twijfel en de angst heb je goed beschreven.

Ze leefde sinds haar zestigste beseffend dat elke dag de laatste kon zijn.  ---> ik snap wat je bedoelt te zeggen, maar het leest niet lekker.  
Misschien: Ze leefde sinds haar zestigste met het besef dat elke dag de laatste kon zijn.

Ik verwen haar voeten al tijden door ze in warme sokken te steken. Het is nu al zover dat ik haar hele lichaam moet verwennen, zelf weet ze niet meer hoe ze zich moet aankleden. ---> Bij het woord "verwennen" krijg ik een heel ander idee, zeker als je schrijft dat je haar lichaam moet verwennen. Ik zou een ander woord gebruiken.

Uitkleden, dat weet ze op de gekste tijden nog wel te doen, ik ben er maar druk mee en lach er om.  ---> deze zin zou iets strakker kunnen:
Uitkleden doet ze op de gekste tijden. Ik ben er druk mee, maar lach erom.
er om = erom

In de taxi terug naar huis zit ik met de boodschap voor mijn vrouw.  ---> deze zin begreep ik niet helemaal. Uit het verhaal begrijp ik dat de vrouw al niet veel meer weet. Waarom is dit de boodschap voor de vrouw? Ik zou, denk ik, eerder beschrijven hoe je het niet meer met haar kunt delen. Dat maakt het dan nog wranger. Zij kon het nog met de hp delen, maar omgekeerd staat hij er alleen voor. 

Ik weet het even ook niet meer.  ---> voor mijn gevoel hoort "ook" achter "het", maar je zou het ook weg kunnen laten.
Met een bijna dezelfde zin eindig je de alinea ervoor ook. Opzet? Dan zou ik "even ook" weglaten.

Spannende invalshoek voor de opdracht, vergankelijkheid in het kwadraat. Knap hoe je me als lezer meeneemt in de angst en onzekerheid van de verteller.

Hoi Elrie,

Je hebt veel heel mooi beschreven: de angst voor dementie in het algemeen, het leven daarmee bij jezelf en een ander. Maar vooral ook taalkundig mooi geschreven met je woordspelingen wat betreft weten en niet weten. Dat maakt alles tot een mooi, triest geheel. 

Mooi gedaan!

Groet, 

Nadine

@Fief, dank voor het zorgvuldig lezen, ik ga straks kijken wat ik kan veranderen.De voorlaatste en laatste alinea heb ik bewust met dezelfde zin beeindid.
@Sakura , fijn dat ik je mee kon nemen als lezer dat is een groot compliment, dank.

@Nadine Heel veel dank voor je reactie. Dat de angst overkwam en  het ook taalkundig mooi geschreven was, daar ben ik heel blij mee.

Ha Elrie, wat een onbeschrijfelijk drama, zoals je het toch hebt kunnen beschrijven. Je hebt me meegenomen in het drama, en doordat de verteller in de war raakt, raak ik dat ook. Knap gedaan!

Na wat een korte tijd lijkt kan ik bij de huisarts terecht.-> lijkt, kan

Elrie,  anders dan Maria Fransisca wil ik je de komma in die zin niet verwijten, maar je complimenteren met de kracht die in die zin zit. De twijfel die de hoofdpersoon al heeft aan alle objectiviteit in zijn perceptie van de werkelijkheid spreekt uit deze subtiele zin. En ook: het lukt niet ze op het verkeerde been te zetten. Weer zo'n rake observatie.