Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#394 Schuilplaats

26 maart 2022 - 13:42

 

Schuilplaats

'Mama,' zeg ik.
Ik zit op haar schoot met mijn benen opzij, mijn hoofd tegen haar bovenlijf en mijn rechteroor tussen haar borsten. Het is donker. 
'Wat is er?' vraagt ze zachtjes.
Haar adem ruikt naar de wijn die ze kreeg toen het licht nog aan was.
'Ik wilde even weten of je nog wakker was.'
Bij iedere doffe knal van buiten slaat het hart van mama iets sneller. Ik ruik haar parfum, vermengd met zweet en de geur van wasverzachter. Daar doorheen in vlagen de vochtige lucht die me doet denken aan de grotten van de laatste vakantie.
'Ja, ik ben wakker,' fluistert ze.
Soms hoor ik zacht gesnurk, een kuch, wat geschuif of een snik. Verder is het stil, op de knallen na. Ik weet niet hoe laat het is.
'Waar zou papa zijn?' vraag ik.
Ik hoor het hart van mama weer sneller slaan.
'Ga nou maar slapen,' zegt ze.
Haar stem trilt. Ze wiegt me langzaam heen en weer en kroelt door mijn haar. Ik voel me loom worden en sluit mijn ogen.

'Hier ligt er één!' hoor ik roepen.
Ik probeer er de stem van papa in te horen. Mijn ogen moeten wennen aan het licht. Ik kijk omhoog en zie een oog door een spleet naar mij kijken. Ik ben bedolven onder de brokstukken.
'Blijf rustig liggen,' hoor ik de man zeggen. 'We halen je hier weg.'
Ik wil toch opstaan, maar zit klem. Ik leg mijn hoofd weer terug.
'Ze komen ons redden mama,' zeg ik.
Het hart van mijn moeder zwijgt.

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2022 - 15:41

Hadeke, deze komt binnen! Vooral die laatste zin. Ik ben er stil van. Ik begreep alleen niet hoe je bij je moeder op schoot kunt zitten als je bedolven bent. Als dat later pas gebeurt, zou je daar misschien naar toe kunnen schrijven.

Ik ben bedolven onder de brokstukken. --->  deze zin zou ik weglaten. Door de tekst is het wel duidelijk dat ze bedolven zijn. Misschien kun je het meer beschrijven. Waardoor denkt het kind dat ze bedolven zijn? Ligt hij niet meer zo zacht? Voelt hij de punten van stenen in zijn rug prikken? Ligt er stof op zijn gezicht? Proeft hij stof? 

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2022 - 18:18

Hallo Hadeke,

Wat een indringend stuk mede door het zo subtiel beschrijven van de kinderlijke gevoelens. Het slot komt hard binnen

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 maart 2022 - 12:36

Ha Hadeke, mooi verhaal, heel nabij en 'klein', vanuit een kind verteld. De laatste zin komt hard binnen...
Ik durf het bijna niet te zeggen, want in mijn eigen teksten is vaak teveel 'tell' en te weinig 'show'. Dus het is de pot verwijt de ketel, sorry...
'Ik probeer er de stem van papa in te horen. Mijn ogen moeten wennen aan het licht.' Hier zou je misschien ook kunnen schrijven: 'Is dat papa?' 'Ik knijp mijn ogen dicht voor het felle licht.'
'Ik hoor het hart van mama weer sneller slaan.' -> Mama's hart slaat sneller.
''Hier ligt er één!' hoor ik roepen.-> roept iemand.
Ik kijk omhoog en zie-> boven me zie ik
Misschien is het wat spannender, met meer vaart, als je de zinnen directer en korter maakt.
 

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
28 maart 2022 - 17:22

Dank voor jullie reacties.

@Fief: Je hebt een punt. De brokken kunnen weg.

@MF: Blijf het durven zeggen! Het helpt mij -en waarschijnlijk jezelf- weer verder.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2022 - 6:53

dag Hadeke

Kort, krachtig, erg mooi.

Het lijkt een eenvoudige dialoog die je neerzet, maar die ontpopt zich tot een sterk verhaal. Dat vind ik een erg straffe prestatie.

Johanna