# 392 - Zwaan

Aurora, straffe setting en plot. Spannend tot aan het eind. Wel een rare naam voor een moeder.
P.S.: het nummer van de opdracht loopt achter ... we zijn aan 392 ;-)

Kennelijk is Zwaantje in Vlaanderen geen gangbare meisjesnaam. Hij komt hier met enige regelmaat voor (een goede vriendin van mijn moeder heette zo), maar is wel tamelijk ouderwets.

PS Bedankt, ik heb het nummer aangepast.

Goed verhaal, Aurora. Ik voel de dreiging en de angst bij de hp. Met kippenvel gelezen.

Sluit me aan bij de woorden van Fief.

Mijn nederlandse nicht heet Zwaantje en woont in Vlaanderen.

Sorry dames, met verwijzing naar mijn bijdrage bij #387 zie ik in zwaantjes nog steeds Belgische politiemannen op Harley Davidsons. What's in a name, zo er is ook het verhaal van de broertjes Alain en Alex Terrieur. 

Wow, lekker verhaal zeg. Ik voelde de hartkloppingen al toen HP wakker werd. Gelukkig zijn voortekenen niet altijd kloppend

Spannend Aurora! Mooi voorteken ook, die witte zwaan. Ook zonder zo'n voorgeschiedenis en een moeder die Zwaantje heet, zou deze dode zwaan met geknapte hals mij kippenvel bezorgen.

Dag Aurora, het verhaal van de dode zwaan heeft me geraakt. Het is me nog al een voorteken dat je dacht te krijgen! Gelukkig is er het 'happy end'.

Hi Aurora, prachtig! Een verhaal wat raakt, mooi geschreven. En Zwaantje zeker een naam, al wordt deze niet meer veel gehoord. 

We hadden in Nederland ooit een beroemd accordeonduo: Jan en Zwaan.

Sterk verhaal Aurora! Ik voel met je HP mee..de enorme ontlading op het einde. Knap gedaan!

In een ruk uitgelezen! Beeldend uitgewerkt. Dank, Aurora!

Ik vind het begin zo sterk dat ik het einde jammer vind. Ik pijnig wel mijn brein wat ik dan wel een mooi einde erbij zou vinden. Iets dat even realistisch is als het begin, denk ik.

Spannend verhaal, mooie vondst, die zwaan. Ik mis aan het einde nog iets om de cirkel rond te maken, maar ik vind het zoals het nu is ook erg goed.

Wat een mooi verhaal, Aurora. Ik vind je verhaal wel helemaal af. Het begin ging over een traumatische ervaring met een gewelddadige vader. Zelfs een andere naam en een ander land kunnen de angst die zich in je heeft genesteld niet weghalen. Dat je nog steeds van hem droomt zegt al genoeg. En het eind is een ontlading van emoties, die door de onderliggende angst altijd wiebelig zijn. En ik kan me goed voorstellen dat een speciale gebeurtenis als je verjaardag de hele boel triggert/aanzet. Volgens mij klopt het psychologisch helemaal.

Speciaal voor Gi: https://www.meertens.knaw.nl/nvb/populariteit/naa…

Dank, allemaal. Altijd goed om te lezen dat wat ik wilde overbrengen ook daadwerkelijk bij de lezer binnen komt.

@Maria Francisca: om misverstanden te voorkomen, mijn eigen vader was een hele lieve, stabiele, betrouwbare man, die voor een verzekeringsmaatschappij werkte ;-)

@Odile, ik begrijp niet goed wat je bedoelt met 'realistisch'.

Aurora: je= je hp natuurlijk. Dat had ik al begrepen, hoor. 

Ik bedoel dat het begin niet als een verzonnen verhaal overkomt maar als waargebeurd. Dat je afsluit met de verjaardag komt op mij over als fictief, verzonnen om het verhaal rond te breien en omdat het begin zo mooi sterk en echt is vind ik dat een heel klein beetje jammer. Ik moest wel moeite doen om een verbeterpunt te vinden, moet ik zeggen.

Dag Aurora, ik vind je verhaal leuk om te lezen. De nachtmerrie en de zwaan heb je mooi beschreven. Eigenlijk ook wel de gevoelens van angst om het huis van je moeder te betreden. Het is een goede plot, maar voor mijn gevoel toch wat al te fantasievol. Maar dat is goed, hoor. Laat die fantasie maar bloeien en groeien tot de juist klankkleur vindt!