#392 De vlinder

Oeps. Het is per ongeluk iets te lang geworden. Ik vertrouw er op dat jullie me zullen vertellen wat ik moet snoeien.

Geeft niet. Ik geef er de voorkeur dat je naar eigen inzicht snoeit. Het is belangrijk dat zelfvertrouwen te kweken, dat je zelf weet welke zinsdelen of hele zinnen weg kunnen, bijvoorbeeld uitleg of een mededeling die niet veel inhoud heeft, je personage niet typeert of de handeling niet voortstuwt.

Wat ik goed vind aan jouw verhaal is de sfeer, vooral in het eerste deel. Mooie dromerige details. Het dialoog contrasteert daarmee en is minder poëtisch of mijmerend. Dat kan een bewuste keuze zijn, of je weet niet hoe je de dromerige sfeer vasthoudt in een dialoog. Lees daarvoor andere schrijvers en bestudeer hoe ze dat doen.

Het werd ook wel eens tijd dat je terugpakte naar Yua. Ik zie hoe de opdracht daartoe uitnodigt. Mooi gedaan. De onrust van Yua is een beetje al te show don't tell als je het mij vraagt. Alice Munroe zegt ook soms: 'Elisabeth was worried'. Je moet het ook weer niet onnodig moeilijk gaan maken. Maar ik vind het leuk hoe Yua zich herpakt aan het eind. Lekker de schijn op houden tussen de brokken.

Hoi Sakura, een mooi verhaal. Mooi beschreven hoe de vrouw in de vlinder haar kleindochter ziet en in de snoek het gevaar. Met bewondering gelezen. 
In de tegenwoordige tijd komt het naar mijn idee nog beter tot zijn recht.

Je vraagt waar je in je verhaal zou kunnen snoeien. De tweede alinea zou bijvoorbeeld korter kunnen. Bijvoorbeeld:
Ze zat op een houten bankje achter de Tenryu-ji tempel aan de rand van de tempelvijver. Vroeger liep ze makkelijk in een uur van haar appartement langs de rivier voor een rondje Kameyama Park en weer terug. Tegenwoordig moest ze halverwege al noodgedwongen stoppen om uit te rusten.

Ook in de alinea dat de vrouw zich naar huis haast en de alinea waarin je de moeite beschrijft die ze heeft om het laatje open te maken, gebruik je veel woorden. Naar mijn idee kan dat ook in minder woorden.

Kameyama park ---> volgens mij hoort "park" bij de naam en moet dan ook met een hoofdletter. 

Mooi gevoelig verhaal. De zoektocht naar de telefoon voegt voor mij niet veel toe, misschien is inkorten van dat stuk de weg naar de max. 300 woorden van de opdracht.

Dankjulliewel voor de fijne reacties. Ik hoef van Odile niet te snoeien, dus dat ga ik helemaal niet doen. Ik snap dat het einde misschien rommelig is, met dat telefoon zoeken van Yua. Ik denk dat ik de paniek er niet goed ingeschreven krijg. Eigenlijk moet de lezer daar een ojee-gevoel krijgen. Als dat maar goed gaat. Maar tegelijk wil ik het kort houden. Nu is dus allebei eigenlijk niet gelukt.

Odile zei dat je moet snoeien naar eigen inzicht. Dat is iets anders dan niet snoeien, volgens mij. Ze geeft zelfs aanwijzingen hoe je dat het beste kunt doen. Maar als jij zelf tevreden bent over het verhaal, vooral zo laten.

Soms grijpt een verhaal je zo beet, dat je automatisch teveel en te lang schrijft. Dat ojee-gevoel waar je het over hebt, dat krijg je ook wanneer je wel wat 'snoeit'. Naar eigen inzicht. Daag jezelf uit. Schrappen hoeft niet te betekenen dat je de oorspronkelijke bedoeling van je verhaal teniet doet. Uiteraard moet je het zelf weten, maar ik zou de uitdaging niet uit de weg kunnen gaan. 

Ik hoor je, Fief. Je eerdere suggestie tot indikking is een hele goede. Een verbetering zelfs. Ik bedoelde niet te suggereren dat je feedback ongewenst is. Ik wilde eerder vandaag te gehaast reageren. Nooit een goed idee. Ik wil juist de ruimte nemen om de benen te strekken in een verhaal. Meer vertellen. Dana, het is geen expliciete uitdaging om tot 300 woorden terug te komen, dus dan laat ik dat maar. Is ook inzicht. Natuurlijk kan het korter. Kan altijd, maar nou ja, zoals ik al zei.

Ha Sakura, je was eerder dus net zo gehaast als de oma uit je verhaal;-)
Mooi hoe je de oude vrouw beschrijft. Haar gedachten en wat ze doet. Je neemt me mee naar Japan, naar het mooie park en naar de vijver. Van mij hoeft het niet korter, maar ik lees nu de laatste versie, misschien heb je al veel verwijderd.
Ineens vielen me de getallen op die je noemt, geen idee waarom. Heeft het getal vijf een betekenis? Zeg je 'met twee handen' met een bedoeling? In plaats van 'beide handen'? Hoe dan ook: een fijn verhaal.

👏 Jee! Vijf elementen, vijf krachten, vijf zintuigen, vijf blaadjes aan de kersenbloesem. Twee handen is gewoon twee handen. Yua heeft er niet meer. Vlinder en karper zijn wel symbolisch. En park, theehuis en tempel. Dank voor je mooie reactie.

Zoals wel vaker: mooie sfeer, waar je de lezer in meeneemt! Ik wil daar nog wel een poosje vertoeven. 

Prettig hoe je als lezer weet wat er aan de nukkige reactie van Yua voorafging. Ergens ook wel jammer dat Sakura dat niet meekrijgt of tussen de regels door moet lezen. Ik vind dat vooral treffend omdat ik dat wel herken bij oudere mensen.