# 391 - Waaks

Ik moest hem een paar keer lezen om hem te doorgronden, maar dan -als ik hem goed geïnterpreteerd heb- is dit een gruwelijk verhaal. En dat verpakt in een luchtige, bijna humoristische toon. Knap gedaan. Ik houd er wel van om even na te moeten denken over wat er staat.

Qua 'sonnetvoorwaarden' lijk ik wel wat dingen die voor verbetering vatbaar zijn te zien, maar dat terrein voelt voor mij als glad ijs. 😀 Daar hebben we dit keer een ware dichtcoach voor.

Ha Hadeke, thanks! Ken je het verhaal? De grootouders krijgen nu alsnog een rechtszaak aan hun broek, omdat opa hun Duitse herder heel even onbewaakt bij zijn kleinzoon van acht maanden had gelaten toen ze een dag als oppas fungeerden, ondanks afspraken daarover. Gruwelijk inderdaad. Achteraf kwamen er nog feiten bovendrijven zoals die kat.

Ik weet eigenlijk niet of Petrarca in zijn verzen ruimte bood voor antimetrie (ik heb me vooral in Shakespeares sonnetten verdiept), dus het zou goed kunnen dat ik daarin te kwistig ben geweest. Volgens mij doel je daarop?

En heel leuk dat Musonius nu coach is!

Ja, ik ken het verhaal, maar zag hem bij eerste keer lezen niet meteen. En dan gewoon die vooringenomenheid: 'Wij kunnen zelf wel bepalen om van de afspraken af te wijken.' Daarom vind ik je enjambement in regel 5 goed gekozen. 

Ja, inderdaad, dat enjambement krijgt wel een mooie extra geladenheid. Van antimetrie enzo heb ik totaal geen verstand. Vandaar dat ik in mijn hoofd van je eerste lijn 'een moeder heeft' maak ipv 'moeders hebben'. Ik moet dat natuurlijk niet doen, want het is jouw gedicht. 

'zo zielig dat die lijn hier per se moet': ik las lijn in de betekenis van regel. Dat geeft ook wel een fijne extra betekenis (bovenop de twee betekenissen van lijn die er al inzitten), maar is misschien zo niet bedoeld. Visueel is je eerst terzine heel mooi, met al die zo's. 

Er zijn vast mogelijkheden om regel 7 ook perfect te laten rijmen, maar het stoort me totaal niet. Ik vraag me af hoe dat komt, misschien omdat het verhaal zo duidelijk verteld wordt of doordat de klank wel goed zit. 

Ik kende overiges het verhaal niet helemaal, maar dat stoorde me niet omdat de essentie wel overeind blijft. En omdat je dit soort verhalen helaas wel vaker hoort. 

Mooi gedicht!

Hoi Annabe, bedankt voor je reactie! De grootste functie van antimetrie is geloof ik dat je er aandacht mee trekt naar een bepaald deel van de dichtregel. Ik probeerde eigenlijk vooral het natuurlijke taalgebruik erin te krijgen, en dat levert spanning op met het metrum. Misschien zegt dat ook wel iets over de spanning tussen bezorgdemoederafspraken en de praktijk van oppas zijn.

Er vinden in Nederlands dagelijks helaas meer dan vierhonderd bijtincidenten plaats, dus mijn dochtertjes mijden de loslopende tanden niet helemaal zonder reden, al probeer ik hun angsten steeds te relativeren en zie ik ook wel de charme van sommige honden in.

Ik denk dat 'vermoord' in het tweede kwatrijn nog net dat extra accent krijgt door die harde t-klank.

Ha Kruidnagel, mooie, nieuwe titel. Kort en krachtig. Volgens mij een prima sonnet met een goede indeling: eerste verzen met nieuws, de laatste zes regels met jouw visie daarop. Cynisch verwoord, en daar neem je me helemaal in mee. De grootouders zijn denk ik niet alleen hun kleinkind kwijt, maar ook hun dochter/schoonzoon en rest van de familie. Wat een drama. 'Dat doet-ie anders nooit!' Ook zo'n zinnetje... Het laatste woordje zou ook tussen aanhalingstekens kunnen, want wie kent zijn huisdier nou? Mooi gedaan!

Ja, dat huwelijk is nu ook voorbij, MF. Die zoon stond voor een onmogelijke keus. De schoondochter voert een rechtszaak, niet uit rancune, maar omdat haar baby anders voor niks is gestorven. Feitelijk kan 'kennen' natuurlijk altijd tussen aanhalingstekens, maar dat cynisme zit inderdaad al in het sonnet. Door het kennen te benoemen, ondergraaf ik het al, vind ik. Bedankt voor je reactie!

Dag Kruidnagel,

Je hebt een mooi onderwerp gekozen. Een klein bericht waar een groot familiedrama achter schuilgaat.
Ik moest het wel een paar keer lezen om te begrijpen.

Inhoudelijk is het minder geschikt voor een sonnet, het is daarvoor eigenlijk te verhalend. Het sonnet wordt traditiegetrouw gebruikt voor overpeinzingen. Wat dat betreft is het laatste terzet wel heel passend.

De wending lijkt mij plaats te vinden na het eerste terzet, maar het hoort ervoor.

Je hebt in het eerste kwatrijn erg kundig informatie verwerkt. In vier regels weet je mooi de verhouding moeder – schoonmoeder/oppas-oma te schetsen.

Bij het schrijven van een sonnet is een krachtige, pakkende beginzin die je meteen bij het onderwerp brengt een must. Hier mis ik dat een beetje. Was je begonnen met 'De herdershond heeft Robin doodgebeten', dan had je de lezer goed en hardhandig het sonnet ingesleurd.

Rijm

• door/vermoord = schijnrijm
• moet/overmoed = rijk rijm

Verder zou het mooier zijn als je mannelijk en vrouwelijk rijm afwisselt.

Metrum
Je smokkelt behoorlijk. Daar mag je best nog even goed naar kijken.

De dichtcoach

Ha dichtcoach,

Bedankt voor je rijke analyse langs de meetlat van het sonnet. Weer veel van opgestoken! Ik smokkel inderdaad met het metrum, maar heb er veel betekenis bij verzonnen om dat te legitimeren. Ik snap je punt over de volta – terzet twee is pas de volle moraal en één een soort aanloop, vast doordat het meer een anekdote is dan een mijmering. Komt ongetwijfeld door het nieuwsfeit.