# 391 Veertig dagen (aangepaste versie)

O, ik heb het te snel ingestuurd. Het rijmschema klopt niet. Ik ga er nog verder mee aan de slag.
In de aangepaste versie heb ik het rijmschema verbeterd. Ook heb ik het metrum op enkele plekken aangepast.

Mooi hoe je twee gebeurtenissen naast elkaar zet en er een religieuze invalshoek aan meegeeft. Het hint een beetje naar Guido Gezelle. Een gedicht met een echte 'overweging' en wat moraal, maar niet té. Het metrum zit nog niet helemaal strak en die vervelende rijmdwang blijft -ook bij mij- een ding, maar voor een eerste aanzet naar mijn idee geslaagd.

Wat het beste blijft hangen is dat 'schade duurt het langst', maar dat wordt meteen ondergraven door de mensen die wegrennen met snelle schreden (vast één van de dwangrijms die Hadeke zag).

Er zitten meerdere thema's in; die beklijvende schade, hardleersheid, waan van de dag, de onzekerheid van Putin. Dat maakt het gedicht een beetje druk. Ieder van deze rechtvaardigt een sonnet op zich.

Het mooiste wat ik lees is in het ongeschrevene, want je stuurt me pijnloos naar 'alles van waarde is weerloos' aan het einde en dat is waar eigenlijk alles in je sonnet samenkomt.

@Sakura, alles van waarde is weerloos, zat de hele tijd in mijn hoofd, hoe haal je dat er nu uit? Wat bijzonder...
Nu je het zegt, er staat inderdaad wel veel in. En rijmdwang kon ik niet vermijden, met 2 keer 4 regels die op dezelfde klank moeten eindigen ;-) Ik vond het erg leuk om te doen, ik hou ook van sinterklaasgedichten, de goede dan. Dank voor je fijne reactie.

@Dank voor je compliment Hadeke. Ik heb er hier en daar nog wat begin- en middenrijm in proberen te verwerken. Dat zorgt wellicht ook voor wat 'dwang'.

Dag MF, voor mij is ook het mooiste 'de schade duurt het langst' en 'mensen overmand door angst'. Dat zijn beide zinnen die een bepaalde verontwaardiging bij mij oproepen. Het is ook echt een schrikbewind. Voor mij zit er een beetje een stijlbreuk tussen het eerste deel en het tweede deel. Ik weet niet of dat bewust zo gekozen is. Het tweede deel is voor mij iets meer cryptisch (ik kan daar eigenlijk niets op zeggen, want ik doe dat wellicht nog veel harder), terwijl het eerste deel heel duidelijk is. Voor mij klopt je gedicht ritmisch en ik vind het zeker een geslaagd sonnet. 

Ik had bij de titel niet meteen de link met de vastenperiode gelegd, maar dacht dat het over een quarantaine ging, omdat die naam ook gebaseerd is op veertig dagen. Dit geheel terzijde. 

Dank voor je compliment, Annabe. Ik heb gepoogd de eerste 8 regels over het nieuws te laten gaan. De laatste zes regels zijn beschouwend bedoeld. Die tegenstelling tussen wat daar gebeurt en wat hier gaande is ondertussen, en hoe verwarrend dat is. Als het te cryptisch is, moet ik daar nog eens naar kijken... (Of het een volgende keer duidelijker schrijven). Ik ben blij met je inhoudelijke feedback.

Ha kijk, een mooie verwijzing naar de vastentijd waarvan het nu dag twee is. Mee eens dat de nul vooral bang is. Knap hoe 'heden' verwijst naar de eerdere rijmwoorden. Alleen dankzij vragen ('Waarom?' etc.) is het Passieverhaal de sterkste legitimatie van een God in dit tranendal, dit eeuwige heden, die dit soort lui hun lompe gang laat gaan. 'De mensen rennen weg met snelle schreden': inderdaad niet je beste rijmwoord.

Dank voor je reactie, Kruidnagel. Mooi dat je mijn link met de vastentijd kunt waarderen. Ik poogde met 'de mensen rennen weg met snelle schreden' wat begin- en tussenrijm te verkrijgen, maar bij nader inzien heeft dat gezorgd voor kunst en vliegwerk... Overigens vond ik het heel leuk om een sonnet te schrijven, nog nooit geprobeerd. En nu is het wachten op feedback van onze eigen dichtcoach...

Dag Maria,

Ik begrijp dat het je eerste sonnet is en dat moet ik zeggen dat het geen slecht begin is. Je hebt duidelijk gevoel voor rijm en metrum.

Wat een mooie vondst om de veertigdagentijd, de tijd van bezinning, te koppelen aan het oorlogsnieuws. De uitwerking kan wel wat extra aandacht gebruiken.

Wat mij het eerste opvalt, is dat je zeer scheutig bent met woorden om relatief weinig informatie te presenteren en dat is jammer, want je kunt meer kwijt door beknopter te zijn.
Zo ben je de tweede die opmerkt dat bommen naar beneden vallen. Maar ook wegrennen met snelle schreden is wat dubbelop, net als gevreesd worden door mensen overmand door angst.

De laatste strofe begrijp ik niet helemaal wat je wil zeggen, maar misschien ligt dat aan mij.

Ik denk dat het goed is om in octaaf en sextet de tegenstellingen goed uit te werken tussen de rumoerige, onzinnige oorlog van een dictator die niet bezon eer hij begon, en het aanbreken van de tijd van bezinning. Oorlogsleed versus carnavallen is ook een mooi contrast, maar ik zou een keuze maken en het feest achterwege laten.

Rijm
Je rijmen kloppen, met de aantekening dat door eerdergenoemde dubbelopwoorden de schijn van rijmdwang op de loer ligt.
Je hebt het jezelf ook onnoemelijk lastig gemaakt door een rijmuitgang te kiezen waarbij haast geen rijmwoorden te vinden zijn. Angst/bangst is slap volrijm, een rijm dat je beter mijden kunt of anders flink uit elkaar moet zetten. Slap volrijm betreft een rijmkoppel dat veel te voordehandliggend is, zoals twijfelen/weifelen, olijk/vrolijk, iets/niets en dus ook angst/bangst.

Metrum
Op het verkeerd beklemtoonde 'misschien' na dik in orde.

De dichtcoach

Ha Musonius, dank voor je uitgebreide feedback! Ik heb er veel aan, en zie welke onderdelen voor verbetering vatbaar zijn. Nog 1 vraagje: mijn beginrijm en tussenrijm(als het zo heet) pogingen, wat vind je daarvan? (feesten/vastendagen, mensen rennen weg, snelle schreden, vallen fluitend) Voegt het iets toe of is dit soort rijm niet gebruikelijk in sonnetten?
Ik vond de opdracht erg leuk en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.

Alliteratie, assonantie en acconsonantie kunnen het gedicht zeker verfraaien als het spaarzaam gebruikt wordt en niet geforceerd overkomt. Denk bijvoorbeeld aan De zachte krachten zullen zeker winnen (Henriëtte Roland Holst).

Overigens vind ik dat er bij feesten/vasten en vallen/fluitend geen sprake is van alliteratie, omdat het hier gaat om stemhebbende versus stemloze klanken. Wel is er bij feesten/vasten sprake van acconsonantie.

Natuurlijk kun je ook binnenrijmen, middenrijmen, overlooprijmen, etc. toepassen, maar dat is echt iets voor gevorderden. 
Denk bijvoorbeeld (nu we toch in de veertigdagentijd zitten) aan Hij droeg onze smerten door Jacobus Revius:

't En zijn de Joden niet, Heer Jesu, die u kruisten,
noch die verradelijk u togen voor 't gericht,
noch die versmadelijk u spogen in 't gezicht,
noch die u knevelden, en stieten u vol puisten,

Maar liefst drie rijmen in de middelste regels.

Wederom mijn dank voor je uitgebreide reactie, Musonius. Wat een prachtig gedicht is dat, wat je stuurde. De link geeft een schitterende uitleg, wat een groot talent, als je zo kunt schrijven. Je noemde ergens anders het gedicht van Ed Hoornik, 'Te Middelharnis is een kind verdronken'. Mooi dat je het aanhaalde vanwege het refrein. Ooit, heel lang geleden las ik dat gedicht en het bleef bij me, sprak me aan. Een verrassing voor mij, om het zo weer tegen te komen.