#389 - Voor mij ben jij het doodst
Valentijn is achter de rug en de rode rozen stonden nooit zo duur. Ik bleef thuis op veertien februari. Net zoals op dertien. En op twaalf. Ik shop en leef alleen online. Makkelijk hetzelfde lijstje elke week aan de voordeur bezorgd. Ik laat de deur op een kier. De bezorger zet de zakken in de inkomhal en roept ‘Salut’. Hij kent de routine. Ik wacht tot hij, of zij, weet ik veel, de voordeur dichttrekt, zijn, of haar, bestelbus instapt en wegzoeft. Ik wil hem niet zien. Of haar. Ik wil niemand zien. Ik haal de zak met salami, yoghurt, gehakt en kip voor in de koelkast. Dat eerst. Op de bodem van de plastic zak, onder de Ziz kaas - ik houd van hamburgers, dus cheddar is onontbeerlijk - ligt een brief.
‘Je vindt een romantische brief,’ klinkt het in mijn kop.
‘Zal wel een rekening zijn,’ zeg ik.
‘Hij is niet door jou geschreven, hij is niet aan jou gericht, maar het is een wonderlijke brief, met tederheid en schoonheid neergepend en het liefdesvuur spat ervan af,’ zegt de vrouwenstem in mijn kop. De stem van Hanna. Haar stem heeft me nooit verlaten. Was ze altijd al bij mij? Of beeld ik het me in, en is die stem pas ingedaald op het moment dat die boomstam op haar hoofd knalde. In die storm drie jaar geleden. Vijftig beaufort. Ze sloten de scholen, hielden de vliegtuigen aan de grond en barricadeerden ramen en deuren. Toch liet Hanna Max uit. In het bos met de stokoude populieren. ‘Max was ook op slag dood,’ zegt Hanna. Is waar, maar zijn geblaf hoor ik niet meer.
‘Maak een verhaal van waar je deze brief vond,’ zegt Hanna. Daar is ze weer. Poets je tanden. Trek een broek aan. Zet de vuilniszak buiten. Drink wat minder.
Een verhaal? Altijd wilde ze verhaaltjes. Liefst sappige roddels van op mijn kantoor. Hoe Stille Sjors liefdesbrieven bij Isa van de receptie stiekem in haar vestje dropte, hoe zij tijdens de lunchpauze de brieven luidop voorlas en hoe wij allen gierden om Sjors’ sappige wensen, lullige fantasietjes en potsierlijke ornamenten die zijn verliefdheid voor haar moesten duiden. ‘Sjorsjie toch,’ zei ze dan.
‘Onthul alle zaken die erin staan,’ zegt haar stem. Ik schud mijn hoofd. Ik ga die troep niet lezen. Niet meer. Sinds haar dood kom ik niet meer op kantoor. Ik wil niet meer lachen. En ik wil niet dat zij niet meer lachen omdat ik niet meer wil lachen. Dus kom ik niet meer. Nergens meer.
‘Zoek je de eigenaar?’ zegt ze. Ik duw op mijn hoofd. Stil toch. Ik ben geen detective. Trouwens boeit me niets. Straks wil ze dat ik de bestemmeling uitzoek.
‘Zwijg dan toch. Zwijg over die brief.’ Zij liet geen afscheidsbrief. Overal gezocht. Die boom was niet geplanned.
Ik knijp de plastic zak, met de brief erin, tot een prop en gooi het in de vuilnisbak. Niet bij het oud papier, ik smijt alles in één vuilniszak. Waarom zou ik recycleren? Men kan haar toch niet recycleren of mijn verdriet terug tot Hanna boetseren. Dood door een stomme, oude boom. Voor altijd weg.
'Lees die mooie brief dan toch,' zegt ze.
Van mij mag het allemaal stoppen, dat verliefdheidsgedoe. Niemand nog kweken. Dan dooft de boel vanzelf.
'Oude lul,' zegt ze. 'Jij leeft nog, en toch ben je doder dan ik.'
Ik haal mijn schouders op, controleer of de voordeur in het dubbel slot zit en doe het gordijntje voor het raam. Ik ben als de dood voor dieven, of moordenaars.
Ik slof naar mijn zetel, plof erin en sluit mijn ogen.
Max gromt en blaft vijfmaal.
'Jij wint,' zeg ik. 'Jij bent het doodst.'
Tony: jij bent al heel lang…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Tony: jij bent al heel lang niet meer buiten geweest want wij zijn nog maar aan opdracht 389. Door jouw vernuftig maar somber verhaal heb ik opgezocht waar die Valentijnsdag vandaan komt. Ik dacht altijd dat het goedkope kitschimport uit de U.S.A. was. Tot mijn ontstentenis vond ik op deValentijnsite.nl heel andere verhalen.
Goede titel! Ik moest er…
Lid sinds
12 jaar 2 maandenRol
Goede titel!
Ik moest er even inkomen en had af en toe wat bijna afhaak momenten, toch vind ik het wel een geslaagd verhaal. De stem die de hoofdpersoon maar niet uit zijn hoofd krijgt en wat haar dood met hem gedaan heeft. Tragisch, maar niet tragisch opgedist.
Ik denk dat mijn afhaakmomenten hem vooral zitten in de associatieve vaart. Iets meer rust had hier voor mij wel gemogen.
Sowieso met interesse gelezen en voor het grootste deel meer dan graag gelezen.
@gi, nummer aangepast tx…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
@gi, nummer aangepast tx. Back from the future.
@hadeke: je hebt helemaal gelijk! Ik heb het wat aangepast en wat geschrapt. Hopelijk minder afhaakmomenten?
"doder dan mij"? Tony toch!
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
"doder dan mij"? Tony toch!
Dag Tony Ik vind dat je erg…
Lid sinds
6 jaarRol
Dag Tony
Ik vind dat je erg goed aan de slag bent gegaan met de opdracht. Erg mooi geschreven, en ik vind het spel tussen de brief en de herinneringen aan een verloren liefde erg goed. De conversatie in het hoofd, het cynisme tegenover liefdesverklaringen, het verdriet.
Leuk om te lezen, goed neergezet (m.u.v. de doder dan mij)
Johanna
Tony, als dit voor jou een…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Tony, als dit voor jou een troost mag wezen: ik gebruik ook steeds weer het foute 'mij' waar 'ik' hoort te staan. Don't worry, be happy.
Ha Tony, je verhaal moest ik…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Ha Tony, je verhaal moest ik herlezen om het te begrijpen. Maar uiteindelijk begreep ik dat al die gevoelens, herinneringen, gedachten en hardop uitgesproken woorden een mooi geheel vormen. Eerst lijkt het wat warrig.
Met plezier gelezen.
ps ik stoor me niet aan 'doder dan mij'. Al is het fout, het is een uitspraak van iemand, en hoe vaak wordt het niet fout gezegd?
@Mus: WOOPS! (maar ik zal de…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
@Mus: WOOPS! (maar ik zal de fout blijven maken, ik zeg dat ook zo)
@Johanna: dankje en excuus voor de voor mij.
@Gi: magere troost, tzit er in gebakken
@MF: Dank, ook voor de steun, maar fout is fout natuurlijk.
Tony, ik weet niet of je een…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Tony, ik weet niet of je een foute uitspraak in de directe rede mag toepassen.
Bijvoorbeeld: 'Dat ken me helemaal niks schele'. Is ook fout natuurlijk, maar als schrijver heb je toch die vrijheid wel? Ik weet het niet zeker, daar zou een coach misschien iets over kunnen zeggen.
Een manier om het te onthouden is voor mij: groter dan, even groot als (ik ben). In dat laatste zit 'evenals', mooi ezelsbruggetje.
Het is maar wat het is…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Het is maar wat het is. groter dan ik is niet logischer dan groter dan mij, voor mij. Maar het ene is juist en het andere is fout. Het zij zo.
in mijn geval:
= jij bent doder dan ik ben (geworden) (maar ze is niet dood, ze leeft nog in een stem)
= jij bent doder dan jij mij toeschrijft. (en in feite zijn geen van beide dood, of alletwee)
Dus misschien toch juist? Het is alleszins een lijden ;)