Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#388 7 juli 2005

8 februari 2022 - 17:05

Een zonnige dag in juli. Sven was onder de grond, op het perron van Charing Cross. Hij sloot aan in een sombere rij om de tube in te stappen. Geen zitplekken, natuurlijk. Nooit eigenlijk, op wat Londenaren goedhartig de poop line noemen. Automatisch gingen zijn ogen naar de bruine lijn op de plattegrond van de Underground die aan de zijkant van de coupé geklonken zat. Hij kende de route uit zijn hoofd. Piccadilly, Oxford, Regent’s Park, Baker Street, Marylebone, en tenslotte, Edgware Road, waar hij zes dagen in de week uitstapte om naar Best o’ British Fish & Chips te gaan, waar hij als kok werkte. Kok, in de ruimste zin van het woord.

Hij zat tussen een Paki met een rugzak en een dik wijf geklemd dat haar evenwicht niet kon bewaren. Het was altijd drukkend in de ondergrondse tijdens de spits, zeker in de zomer, deze dag was niet uit te houden. Die dikkerd bleef maar tegen Sven aanbotsen en duwde hem telkens tegen de rugzakman. Die keek op zijn beurt elke keer nerveus over zijn schouder. Dacht zeker dat hij hem probeerde te rollen, of zo. Het irriteerde Sven mateloos. Hij moest die tas gewoon tussen zijn benen zetten, en iedereen een paar centimeter aura geven. Sven wilde er iets over zeggen, maar bedacht zich. De meeste van die geitenneukers verstonden toch geen woord Engels. Hij stonk ook nog. Een zweterige knoflookgeur. Een vampier zou ervan tegen de vlakte gaan. Niks mis met een lekkere curry, trouwens, als je het Sven vroeg. Eerlijk, hij had net zo’n grote hekel aan de stank van overenthousiast opgespoten aftershave en de alomtegenwoordige koffie-adem in de trein. Als je één ding leerde op de poop line, dan was het dit: mensen stinken. 

Fuck it, bedacht hij zich. Hij stapte gewoon wat eerder uit en zou de rest van de rit wel wandelen. Misschien ergens een bagel halen of zoiets. Een beetje frisse lucht. Om bij de uitgang te komen, moest hij zich langs de Paki wurmen. Die dook meteen in elkaar en greep naar zijn rugzak. Sven mompelde een ongemeende verontschuldiging. De man grimaste. ‘No ma’er,’ zei hij in een dik Yorkshire Tyke accent, ‘it’s a tight squeeze, intit?

Sven stapte uit op het schilderachtige Baker Street met zijn imposante lichtgaten in het gewelf. Het was meteen een opluchting. Hij kon weer ademen. Hij nam de trap naar de bovenwereld met drie treden tegelijk en kwam uit het trapgat tevoorschijn in een welkom zomerlicht, bijna duizelig van de zuurstof en gewoonweg blij om in de wereld te zijn. Misschien nam hij wel een omweg door het park. Of pikte hij ergens een koffie op.

De grond trilde onder zijn voeten. Een aardbeving? In Londen? Nee, gekkigheid. Waarschijnlijk gewoon weer een ondergrondse die onder hem voorbij denderde. Of een vrachtwagen in een straat verderop.

Fluitend liep Sven naar de bootvijver. Ergens in de verte loeide een sirene. Hij registreerde het amper. Misschien diende hij vandaag zijn ontslag wel in om ergens voor zichzelf te beginnen. Het voelde als een dag vol mogelijkheden.

 

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
8 februari 2022 - 17:28

Mooi rakelings en terloops. Omdat ik bij de titel niet rechtstreeks denk aan die gebeurtenissen, blijft de spanning heel onderhuids. Daardoor dacht ik bij de trillingen en sirenen niet verder door. Het zijn tenslotte heel gewone stadsgeluiden. Maar in de eerste plaats: heerlijk om te lezen, ook door de details die research verraden en het verhaal levensecht maken. De creatieve licentie van de opdracht meesterlijk uitgebuit, vol ingezoomd op het hoofdpersonage dat een flinke tik krijgt.

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 februari 2022 - 17:56

 

Reactie Marc (Hostwriters): Sven is niet meteen de meest sympathieke hoofdpersoon die je kunt tegenkomen. Niettemin heeft zijn misantropische inborst zijn leven gered, of juister, zijn conclusie dat mensen stinken. Het is een verhaal waarvan de clou pas binnendringt na het lezen ervan en als je dan terugkijkt naar de titel, vallen de stukjes op hun plaats.

Krachtig verteld, met (letterlijk) geuren en kleuren. Politiek ongedwongen incorrect en net daarom schurend omdat hij de macabere dans ontspringt. Als hij bovengronds komt, adem je mee met de hoofdpersoon de explosie van licht en lucht in; een andere explosie zorgt voor een inferno, waar Sven op dat ogenblik niet het minste vermoeden van heeft. De slotzin is cynisch, in meerdere opzichten.
De onuitgesproken tegenstellingen maken dit verhaal knap indringend.

 

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
9 februari 2022 - 13:16

Goed verhaal(d). Ik zag de clou al een beetje aankomen, maar was wel weer blij dat je het nergens expliciet benoemd. Voor mijn gevoel zit er een overdaad aan details in die je verhaal mooi 'kleuren', maar voor mij ook wat afleiden en de vaart er wat uithalen. Maar dat geheel terzijde. Want een goed verhaal kan daar wel tegen.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 februari 2022 - 16:25

Dank, Kruidnagel. Ik ben verguld met je reactie. Fijn dat je het kon waarderen.

Marc, eerst wilde ik dat de hoofdpersoon zelf de bomdrager was, maar zijn karakter miste de overtuiging om dat te kunnen zijn. Voor mij vielen dus ook zaken pas op hun plaats tijdens het schrijven. De ultieme kick voor een schrijver en ik vermoed precies datgene wat mensen bedoelen als ze zeggen dat een verhaal zichzelf schrijft. Ik vind het fijn dat je nu net het bovengronds komen als geslaagd benoemt. Het beeld is in het Engels gemakkelijker: 'to explode from the stairwell into the light of day.' In het Nederlands zou Hadeke daar op stuklopen.

Over Hadeke gesproken, het is natuurlijk ook wel de bedoeling dat je de clou kunt voorzien. Toch ga ik ervanuit dat, in ieder geval buiten Londen, niet elke lezer dat doet. Beschouw het vooral als een compliment aan jezelf. En, teveel details? Die is nieuw voor mij. Dus ik neem hem graag.

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 februari 2022 - 17:23

Bericht van Mili (Hostwriters)

Ha Sakura,

Je stijl bevalt me, van niet-policor schrijven word ik ook nog eens wild, je verhaal maakt indruk door de schijnbare achteloosheid waarmee het is geschreven.

Een paar kleine imperfecties, ik zeg ze je in staccato:

  • Voeg vóór perron, ‘op’ toe > voor de leesbaarheid/duidelijkheid
  • Wees consequent, de 2e keer poop line cursief zowel als fuck it en de uitspraak van de Paki
  • Dik wijf/tonnetje/die dikke > je legt er net te veel het accent op en herhaalt je in wezen > suggestie: “ …en een dik wijf geklemd. Het tonnetje kon haar evenwicht niet bewaren.” > en een dik geklemd wijf geklemd dat haar evenwicht niet kon bewaren. Zo ben je één van de drie kwijt.
  • “ … zeker in de zomer, maar deze dag was het echt niet uit te houden” > pakkender: zeker in de zomer, deze dag was niet uit te houden
  • aanbotsen > 1 woord
  • aura (energieveld) > ik twijfel over het juiste gebruik > leefruimte?
  • “… hem te zeggen, maar bedacht zich” > hem te zeggen en bedacht zich?
  • lekkere curry
  • “Hij begon zich een weg naar de uitgang te worstelen.” uitgang/worstelen > neigt naar platgetreden > jij kunt beter
  • “Misschien dat hij nog wel een omweg door het park zou maken.” misschien en zou > dubbel > door het park ging maken?
  • “richting de bootvijver” > met ‘richting’ word je doodgegooid, iedereen heeft het maar over ‘richtingen’, waarom niet gewoon ‘naar’?
  • “loeide” in het meervoud > sirenes (sirenen zijn halfgodinnen)
  • “Misschien zou hij vandaag zijn ontslag wel indienen.” Idem > Misschien diende hij vandaag zijn ontslag wel in.

Ook jij, dank voor je onderscheidende inzending, Sakura.

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 februari 2022 - 18:11

Sakura, je nam me mee op een trip down memory lane. Als Londofiel herkende ik de aardbeving in je verhaal. Wij zijn ook ooit eens uit de metro ontruimd vanwege een bommelding. Binnenkort hoop ik weer een reisje naar deze geweldige stad te maken.
Goed gevonden, met plezier gelezen. 
 

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 februari 2022 - 19:57

Oh wat erg. 'Ergens loeide een sirene' schreef ik en bedacht me 'waarom niet meer dan één?' Heerlijke onzorgvuldigheid. Alle andere slordigheden zijn terecht opgemerkt, Mili. Ik had jullie er niet mee mogen vermoeien. Ik respecteer mijn lezers meer dan dat, maar ik blijk onverbeterlijk. 

Behalve de aura. Dat is classic Sven en kan niet anders.

 

Fief, bedankt.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 februari 2022 - 18:10

Een indrukwekkend, goed geschreven verhaal, Sakura. Ik had niet meteen in de gaten wat er was gebeurd, niks toch?!
De datum zei me aanvankelijk niets. Tot ik het opzocht. Vier aanslagen die dag. Vreselijk.

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 februari 2022 - 13:34

Met plezier gelezen. 

Op de punten:
'en duwde hem telkens tegen de rugzakman. Die keek op zijn beurt elke keer nerveus over zijn schouder.'
en
'Om bij de uitgang te komen, moest hij zich langs de Paki wurmen. Die dook meteen in elkaar en greep naar zijn rugzak.'
wist ik dat die rugzak geen goed nieuws betekende. Pas later realiseerde ik me de titel en de betekenis hiervan.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 februari 2022 - 14:34

Mooi, Sakura! Beeldend beschreven, ik ruik en voel en proef bijna de sfeer in de ondergrondse. Wij weten dat Sven aan de dood is ontsnapt. Zelf weet hij dat niet. Ik heb de opdracht vast verkeerd begrepen, want ik dacht dat de hoofdpersoon iets extreems moest overkomen. Maar Marc zegt hier niets over in zijn reactie hier.
Ik heb het verhaal in elk geval met plezier gelezen.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 februari 2022 - 14:51

Eens met bovenstaande repliek. Erg sterk verhaal, hoewel het in der beginne wringt (het begint al bij de titel) het bij het naderen van het einde allemaal zinvol wordt. 

@MF: de hp maakt voor mij weldegelijk iets zeer extreems mee, of net niet, en onbewust (?) brengt dat behoorlijk veel verandering.

ZZG

 

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 februari 2022 - 20:57

dankjewel,schrijfDeb. Leuke reactie. Maria F, ook. Ik las de opdracht wel iets anders, voor zover er expliciet een opdracht was. Maar goed, ik dropte mijn xenofobe misantroop in een beklemmende underground. 

Tonycoppo, dankjewel. Jouw waardering betekent het meeste.

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2022 - 16:38

Je gebruikt een heel directe, rauwe stijl om vrijwel niets te zeggen over de gebeurtenis waarnaar je verwijst, dat levert een interessante tegenstelling op. Ik vind het leuk om te zien hoe je werkt.