#387 Onbestemde angstgevoelens

De eerste en meteen de laatste keer. GG!

Sommige zinnen lopen nog niet geheel lekker naar mijn aanvoelen. Maar dat is voor de coach. Het is tenslotte haar eerste keer :)

Tony, wat bedoel je met 'de eerste en meteen de laatste keer.' ? De afkorting GG ken ik ook niet.

Kun je aangeven welke zinnen niet goed lopen?

Dos, je schrijft (of drinkt?) teveel. Het is niet Taco maar Tony die voor de zoveelste keer iets Graag Gelezen heeft. Hij wel.

Gi, Je kunt nooit genoeg schrijven. Voor een goed begrip, ik drink hoofdzakelijk koffie en daar blijft het bijna bij.

Goed dat je me op de vergissing attendeert; zoals gewoonlijk.
Ik schrijf nooit 'graag gelezen', vandaar waarschijnlijk dat ik de afkorting niet kende. GG, twee hoofdletters vind ik ook een beetje overdreven. Maar ik weet nu wat ermee bedoeld wordt.

Mooi verhaal Dos, dat nachtelijke piekeren wanneer je te wakker bent om weer in slaap te vallen herken ik. Goed beschreven.

Hey Dos,

De eerste en meteen laatste keer slaat op de dode kippen. De eerste keer dat je het poortje vergat te sluiten, en alzo de laatste eieren (tenzij je de Mechelaars vervangt)

Mijn excuses voor de afkortingen, is een overblijfsel van de schaal van Tony ;)

Wat betreft de zinnen is het heel persoonlijk. Ik ben geen fan van 'weinigzeggende' zinnen, maar krijg dan omgekeerd TGVstijl aangesmeerd, dus voor wat het waard is.

Maar omdat je het vroeg en wie A zegt...:

hier bijvoorbeeld:

Buiten vriest het enkele graden. => ofwel specifiek ofwel gewoon het vriest.

Ik zit op de rand van mijn bed, het dekbed om me heen geslagen; op de slaapkamer is het niet veel warmer dan buiten. Toch ril ik. Niet van de kou, maar van onbestemde angstgevoelens

heb wat moeite met 'niet veel warmer' en 'Toch ril ik', als het vriest en het is in de kamer niet veel warmer, dan vriest het ook bijna, dus is het normaal dat je rilt? voor mij zou het logischer zijn als je het weglaat.

Ik zit op de rand van mijn bed, het dekbed om me heen geslagen. Ik ril. Niet van de kou, maar van onbestemde angstgevoelens

Ik weet niet waar die beklemming vandaan komt; nóóit eerder meegemaakt. => beetje dubbelop

Zou het te maken kunnen hebben met een nachtmerrie, of een gebeurtenis uit het verleden, die via een droom in mijn bewustzijn is gekomen?

Dit kan je strakker schrijven:

Een nachtmerrie? Of een gebeurtenis uit het verleden, via een droom in mijn bewustzijn gekomen?

Ik kruip weer in bed en probeer mijn emoties onder controle te krijgen wat voor geen meter lukt. De wildste gedachten gaan met me op de loop. 

=> is nogal 'tell', ik wil weten hoe je die emoties probeert te controleren en welke wilde gedachten met je op de loop gaan. 

En zo voorts, maar terug, what's in a style. Geen coach!
PS: Woorden zoals 'dus', 'maar', 'toch' kan je meestal schrappen.

Je kippen! Dos, het is toch niet waar? Daar gaat je inspiratiebron. Mooi beschreven hoe je in gedachten alle mogelijke hoeken probeert te scannen op redenen voor angst. Toch leest je verhaal een beetje als een verslag, doordat er directe rede/dialoog ontbreekt. Het komt waarschijnlijk van de opdracht. Die droom van W.A. en M. kun je misschien echt beleven, dan kun je ze laten praten, ook met jou. Dat kan ook een leuke start zijn van je verhaal. Maar ik geef nu ongevraagd advies, met jouw ervaring is dat overbodig. Ik las je verhaal met plezier, omdat ik er goed in herken dat 's nachts alles erger en moeilijker lijkt dan overdag.

Ja. Ik vind dit wel beeldend.

De kippen interesseren mij eigenlijk niet. Ik vind het fragment over Willem Alexander en Maxima dan wel weer interessant. En de nachtelijke overpeinzingen.

Want dat is wat een verhaal menselijk maakt. Het is een verhaal zoals het zou kunnen gaan - in een echt hoofd.

Ps. Wel jammer van de kippen.

Kijk Tony, daar kan ik wat mee. Het is maar de vraag of de schrijfcoach me daar op zou attenderen.
Sommige zinnen kunnen inderdaad korter, zonder aan betekenis in te boeten. Ik ben er niet altijd op uit om zo bondig mogelijk te formuleren. Ik lees soms boeken die wat bondigheid betreft een slecht voorbeeld vormen. Die schrijvers nemen dan ook de ruimte van zo’n zeshonderd pagina’s.
Ik neem graag enkele suggesties van jou over.

Naar ‘dus’, ‘maar’ en ‘toch’ zal ik ook kijken.

Dit verhaal schreef ik vorige week in 831 woorden. Omdat het de eerste keer was dat ik zulke onverklaarbare angstgevoelens had, dacht dat het verhaal goed van pas kwam in de schrijfopdracht van deze week. Ik heb ruim driehonderd woorden geschrapt. Dat koste niet zoveel tijd. Vandaar dat ik er vanmorgen als de kippen bij was.

Taco, ik heb 's nachts niets om over te piekeren. Wel wordt ik tot vervelends toe geplaagd door verhaaltjes die me bespringen, die ik ook nog eens tot in detail uitwerk. (in bed) Soms maak ik aan tekeningen, maar meestal sta ik 's nachts een paar uur op. Dat herken je misschien.

Maria, zoals je bij het commentaar op Tony kunt lezen, betreft het hier een ingekort verhaal.
Het is inderdaad een verslag van mijn nachtelijke zoektocht naar een verklaring voor mijn angst. Een dialoog zou hier niet passen. Het is een dialoog met mijzelf.

Dat mijn kippen gestorven zijn wil nog niet zeggen dat ik niet meer over ze zou kunnen schrijven. Daarbij waren mijn kippen zwaar gedigitaliseerd, die altijd weer tot leven gebracht kunnen worden. Ik heb onderwijl weer nieuwe hoenders aangeschaft. De vos heb ik ook gevangen. De mattenklopper kwam goed van pas.

Dank  voor je reactie.

Madrid, ik had meerdere interessante (repetitie)dromen. Die moest ik helaas schrappen.
Het betreft hier digitale kippen, zo jammer is het nou ook weer niet. De vos mag blij zijn dat hij ook digitaal was.
Dank voor je reactie.

En dat je ze had leren praten was zeker ook maar een digitaal verzinsel? Ik val van de ene teleurstelling in de andere. Gelukkig vind ik je verhaal wel leuk. Helemaal nu ik weet dat de hoenders slechts digitaal afgeslacht zijn.

Mespunt, niet treuren. Niet alles aan die hoenders was digitaal. Van de kippensoep en de pasteitjes hebben we genoten. De helft daarvan zit nog in die diepvries.

Dat herken ik zeker Dos, ik wordt non-stop geinjecteerd met verhaaltjes, scenes en situaties. Mijn hele leven al, maar sinds een paar jaar schrijf ik ze op en sinds een jaar ofzo probeer ik ze uit te werken. Deze wekelijkse opdrachten vind ik daar erg geschikt voor.

Ik slaap maar weinig; 4-5 uur is voor mij genoeg. Wanneer het helemaal zonder zou kunnen, dat teken ik daar gelijk voor. Ik vind slapen tijdverspilling

Zou je het aangevoeld hebben? Of iets gehoord? Of ergens in je achterhoofd zat de motorische herinnering aan het niet sluiten van het luikje niet helemaal lekker. Goed verhaald, hoe de mens een verklaring zoekt en de behoefte heeft te duiden, zonder zich lekker in die onrust te kunnen wentelen.

Taco, als jij non-stop geïnjecteerd wordt met verhaaltjes, waarom kwam ik jou dan nog niet tegen op de UKV? Aan de wekelijkse schrijfopdracht heb je dan toch niet genoeg om je ei kwijt te raken?! Probeer het eens. Het begint daar gezellig te worden.

Sakura, ik houd het op onverklaarbare intuïtie. Het kippenhok ligt te ver weg van de slaapkamer om iets gehoord te kunnen hebben. Daarbij slaap ik altijd met oordopjes, omdat mijn vrouw snurkt en ik voortdurend hoest als een dromedaris. De avond van tevoren was ik ladderzat en dan vergeet je wel eens iets. Daar schaam ik me nu voor, vandaar dat ik dat niet in mijn verhaal ter sprake breng. Ook mijn dronkenschap was digitaal, daar kan ik wel mee leven. Hoewel mijn dokter zegt dat ik mijn drinken moet matigen. 

UKV ga ik bekijken, bedankt voor de tip

Hoi Dos, op zich een aardig verhaal. Wat langdradig naar mijn smaak. In kortere verhalen vind ik je sterker. Het thema "de eerste keer" komt voor mij niet echt uit de verf. De eerste keer vergeten om een deurtje te sluiten vind ik niet sterk. Wel grappig dat het aansluit op je vorige kippenverhaal.

Hoi Vief, het oorspronkelijke verhaal was ruim driehonderd woorden langer, dus nog saaier. Onderzoek in het verleden heden en toekomst naar de oorzaak van dat onbestemde angstgevoel vergt nou eenmaal en enige tijd.

Zo'n angstige beklemming, had ik nog nóóit meegemaakt; dus was dát de eerste keer. Dat poortje liet ik wel vaker open staan. Het verhaal draait helemaal om die angstgevoelens, die uiteindelijk verklaard worden door een voorgevoel dat ik had. Ik was immers erg begaan met mijn kippen.

Hoi Dos,

herkenbaar hoe de HP in dit verhaal zichzelf probeert te doorgronden. Ik ben ook gezegend en vervloekt met een rusteloze grijze massa.

ik heb twee regels die me opvielen misschien kan je er wat mee.

1.een stumper en stakker in een, dit lijkt mij  "in één." te moeten zijn?

2. Ik duik in mijn slaap op zoek naar droomfragmenten.: hier las ik het alsof je weer ging slapen maar dat is niet het geval verder lezend. 

A.

Hoi Anton, je hebt kritisch gelezen. Dank je wel.

De 'een' in 'stumper en stakker in een', heeft in deze zin dezelfde waarde als één. Omdat de 'een' op het eind van de zin staat, kun je er niets anders van maken dan één.

Ik dook inderdaad in mijn slaap om te kijken of ik daar nog wat dromen kon vangen.

Dag Dos, 

Ik vind het fijn dat er een aantal herkenbare elementen in je verhaal zitten. Die zijn wellicht voor iedereen wat verschillend. Voor mij zijn dat de longkankervrees, de profetische dromen en recent zijn de kippen van vrienden van ons door een niet-digitale (analoge dan maar?) vos aangevallen. Ze hadden meer dan 20 kippen, dus dat was een waar bloedbad. 

Lief dat je je vrouw liet slapen, ik weet niet of ik die angst alleen zou willen dragen. 

Ik vond de opmerkingen van Tony ook erg interessant. Ik heb zelf ook de neiging om meer woorden te gebruiken dan noodzakelijk. 

Hoi Annabe, ik ontdek nu dat als je een el achter deze naam zet, staat er Annabel, een van de mooiste meisjesnamen die ik ken.
Maar dit terzijde. Tegen longkankervrees heb ik een goede remedie. Allereerst onmiddellijk stoppen met roken. Vervolgens door middel van hypnose je angst laten digitaliseren en dan op delete drukken. Zo heb ik dat ook gedaan met Annabel. Ik was verliefd op haar, maar zij koos voor iemand anders. Lange tijd heb ik daar verdriet van gehad, tot een hypnotiseur mij daar van af hielp.
Ik hoop niet dat ik het oude verdriet nu weer heb geactiveerd.
Als jij een goeie hypnotiseur gevonden hebt, zou je me zijn telefoonnummer dan kunnen geven, de mijne heeft zichzelf gewist.
Bij voorbaat mijn dank, ook voor je reactie.

Elke reactie weer een eigen verhaal, (in de stem van van André van Duin in een oude Revue) 

"Hoe doet ie dat!"

Ja Anton, als ik dat eens wist. Het heeft vast te maken met mijn motto dat ik aangemeten kreeg: Spraakzaam ben ik kort als mos, maar schrijfzaam ouwehoer ik er graag een eind op los.

ha, Dos, ik vind dat ook een mooie naam; mij doet hij denken aan dat ene liedje. Mijn naam heeft niets met Annabel te maken, dat kan ik je wel vertellen. Dus ik hoop voor je dat die hypnotiseur niet moet komen opdraven. En anders levert hij wellicht een leuk verhaal op. 

Annabel, het is niets zonder jou...

mooi liedje!

Hoi Dos, je hebt duidelijk ervaring met beeldend schrijven. Voor mij iets té (voornamelijk in de eerste alinea), maar het is een stijl die anderen vast ligt. 

Ik vind het leuk om in de reacties te lezen hoe het écht zit, maar daarvoor ben ik hier niet ;) De paniek bekroop me een beetje toen iemand zei dat sommige zinnen niet helemaal lekker liepen: dat kan zo zijn, maar ik vind het veel leuker om te kijken naar hoe een verhaal overkomt, of het klopt en of het nog vragen oproept - maar ik begrijp zo'n beetje dat je al veel ervaring hebt en dus wellicht wat meer behoefte hebt aan feedback op zinsniveau. Dank, Tony, daarvoor ;)

Ik heb genoten van je verhaal en was verrast dat het gevoel dat je niet kon plaatsen kwam door iets dat je was vergeten. Dat gebeurt mij ook zo vaak, dus heel herkenbaar! 

Yvette