#384 - Geka

Wat een heerlijke dag, denk ik terwijl ik door de tuin naar het hok loop. Het zonnetje schijnt en ik vind het fijn om weer aan de slag te gaan met mijn hobby. Zeker na afgelopen weekend, dat was pure tijdsverspilling. Het bezoek aan Lagos heeft niets opgeleverd en heeft me twee dagen weggehouden bij wat ik het liefste doe: trainen met mijn huisdier.

“Hallo poesje”, zeg ik door de tralies heen. Verderop ligt ze rustig in het gras en kijkt me stoïcijns aan zoals alleen katten dat kunnen. 180 kilo schoon aan de haak, klauwen van chirurgisch staal en hoektanden zo groot en scherp als de vleesmessen bij mij in de keuken. Alles aan haar is gevaarlijk en gebouwd voor haar plek in de natuur. Zelfs haar tong, die is zo ruw dat ze daarmee vlees van botten af kan schrapen. Met recht het roofdier aan de top van de voedselketen.

Ik weet nog goed dat we haar kregen als welp. Superschattig en aanhankelijk was ze. Aanhankelijk is ze nog steeds, superschattig niet meer zo. In eerste instantie, na een paar biertjes, wilden we haar Dolores noemen zoals een vrouw in Rosie’s Place, die heeft ook een grote poes, maar ik was de enige die dat grappig vond. We hebben haar Geka gedoopt. Het is de afkorting van Grote Kat. We hadden al een verblijf gebouwd waar ze genoeg ruimte heeft met rotsen, gras, bosjes en zelfs een kleine vijver als drinkplaats. Alles volgens de regels. Ze had het daar direct naar haar zin. In Nederland was het nooit gelukt om een vergunning te krijgen, maar in dit land krijg je met het juiste ‘papierwerk’ alles voor elkaar.

Ik kijk rond en zie dat de weekendhulp - Youssef - prima werk heeft geleverd, alles ziet er tiptop uit. Het grote grasveld is schoon, de bamboe bosjes aan weerskanten zijn gesnoeid en het vijvertje, dat aan de achterkant ligt, heeft helder water al is het niveau een beetje laag. Onze kat ligt er tevreden bij. Dat bereiken we door twee keer per dag te voeren. Over een uurtje is het weer zover. Dit schema is belangrijk, met genoeg eten in haar maag werkt ze lekker mee en ziet ze mij niet als lunch.

Nu eerst het water aanvullen en daarna de training. Zin in! Ik open de poort, ga naar binnen met twee volle emmers, doe de poort weer dicht en dubbelcheck of die echt dicht zit. Het zou een ramp zijn wanneer ze zou ontsnappen. Terwijl ik naar de vijver loop zie ik dat Geka mij met haar blik volgt. Ik gooi de emmers leeg en neem in gedachten de training door die ik met haar wil gaan doen. Vandaag wil ik weer gaan oefenen met het lopen aan een riem. Ik hoop dat ik ooit buiten kan lopen met haar. Net als in de Magnum reclame.

Pliep!

Ik pak mijn Samsung, zie dat Youssef een appje heeft gestuurd en lees: “Boss, I was all weekend with my sick mother in Abuja. Could  not take care of Geka. Sorry.”

Mijn maag draait zich om en adrenaline spuit mijn lichaam in. Ik kijk op naar Geka. Die is opgestaan en kijkt mij strak aan, haar staart zwiept schokkend heen en weer. Van haar kijk ik naar de poort. Misschien haal ik het.