#384 Wandelende takken

Leve de kinderlogica! Wij hadden ze -toen ik zelf nog kind was- vroeger ook. Volgens mij hebben we ze uiteindelijk op de klimop 'vrijgelaten'. 

Als ik één punt mag plaatsen: Aan het eind van de eennalaatste zin van de eennalaatste alinea. 

Een origineel huisdier heb je gekozen. Het verhaal zelf vind ik niet echt inspirerend. Sorry.

ze raakt Hoeveel  ---> hier mist een punt.

Hoi Tilma, een goed geschreven, interessant verhaal. Er is wel weinig emotie gereserveerd voor de tak. Maar ja, het is ook maar een insect, waar je nauwelijks mee kunt knuffelen.

Ook hier weer een coïtus interruptus, of beter gezegd totaal geen coïtus. Hoe krijgt zo'n vrouwtjes-wandelende tak dat voor elkaar? Is ze én mannelijk, én vrouwelijk, zoals een beukenboom die zichzelf bestuift. Een onbevlekte ontvangenis dus. Van zo'n gebeurtenis heb ik eerder gehoord. Om precies te zijn 2021 jaar en 17 dagen geleden. 

Het verhaal zelf heeft niet heel veel vaart, maar het zijn dan ook wandelende takken, en geen hollende takken. De opmerkingen van de zoons zijn op zichzelf al de moeite waard, ik heb het met plezier gelezen.

Het is natuurlijk geen verhaal, maar een beschouwing. Eigenlijk vervul je de opdracht het beste van ons allemaal, omdat inderdaad jouw relatie met het huisdier centraal staat. Je schrijfstijl is overigens spot on. Mooie rustige zinnen, echte beelden. Verder ben je natuurlijk gewoon een zeurpiet.

Shoutout naar Hadeke voor de heerlijke reactie over de punt. Punt.

Tilma, voor mij een verhaal vol binnenpret. Waarschijnlijk inspiratie opgedaan toen iemand je adviseerde "de takke te krijgen" en gerijpt toen die takke-computer weer eens op tilt ging of zo. Dan is het een genoegen om iedere keer weer in simpele zinnen het woord takken te tikken zonder dat er razernij uit blijkt. Wat achtergrondinformatie over de beestjes te lanceren, en tussen de bedrijven door nog wat speelse bespiegelingen. Een uitermate genoeglijk verhaaltje zou ik zeggen. Maar nou kappen met die takken. 

Met heel veel plezier gelezen. Mooie opmerkingen van de kinderen maakt het af.

Ah, je verhaal zwengelt mijn jeugdsentiment aan! Wandelende takken behoorden standaard bij de inboedel van mijn kinderkamer. Vreemd genoeg raakte ik ze na verloop van tijd altijd kwijt. Takken kunnen zo gemakkelijk opgaan in de omgeving. 

Heel erg fijn geschreven en dus idem om te lezen!

Leuk huisdier, zo'n wandelende tak. Je verhaal is meer een verslag, maar ik heb het met plezier gelezen. Ik zie het voor me, zoals je het beschrijft.

Hallo Tilma, wat een mooi, analytisch, leerzaam en bovenal boeiend verhaal met verrassende humor. Zo te lezen zorgen jij en je gezin met de juiste doses emotie goed voor deze bijzondere 'huisdieren'. Dank voor deze leuke inkijk.

Een punt vergeten. Tjeempie. Slordig zeg. Ook weer opgelost. Dat je het niet inspirerend vindt, Fief, verbaast me allerminst. Het is ook geenszins bedoeld als opruiende tekst. Dat je je daarvoor excuseert, vind ik dan weer absurd. Is dat om mijn gevoelens te sparen? Bespaar je de moeite. Ik hoor wel altijd graag wat je er dan stom aan vindt. Ik waardeer een onderbouwde 'wat een shitverhaal' tien keer meer dan een lege 'graag gelezen'.

Er is wel iets Christelijks aan een wandelende tak, in reactie op Dos. Ik denk meteen aan het Angelsaksische gedicht The Dream of the Rood. Maar om daar nu weer over uit te weiden: takkevermoeiend, zou Bobcom zeggen. Dan valt Fief zeker in slaap en noemt Sakura me weer een zeurpiet. 

Tilma, je hebt gelijk. Alleen zeggen dat het niet inspirerend is, is te gemakkelijk. Ik heb daarom je verhaal nog eens goed gelezen. Mag ik terugkomen op mijn eerste reactie? Je onderwerp is natuurlijk hartstikke origineel. Wie bedenkt dat nu: wandelende takken. Ik krijg nog steeds een licht Wikipediagevoel bij het lezen, maar ik lees ook warmte in je verhaal, voor zover je warm kunt worden van wandelende takken. De reacties van de kinderen maken het verhaal de moeite waard. Gelukkig heb je niet gekozen voor de naam Takkie. 
Weer vriendjes?

Hartje hartje love love, Fief. Iedereen weer vriendjes.

Uh, Sakura, waarom beantwoord jij mijn reactie aan Tilma? Het was niet naar aanleiding van iets wat jij schreef of opmerkte. Of is het Tilma die wellicht ook onder de naam Sakura schrijft?

Ha! Dat is een wonderlijke toestand. De geruchten dat er überhaupt een Tilma bestaat, zijn sowieso schromelijk overdreven! Ook zouden sommige mensen de beleefdheid moeten opbrengen uit te loggen nadat ze andermans computer gebruiken.

De tekst van Sakura is grotendeels weggehaald, zie ik. Jullie maken het nu wel intrigerend.

.

De geruchten dat er überhaupt een Tilma bestaat, zijn sowieso schromelijk overdreven! 

"The reports about my death are greatly exaggerated "(Mark Twain)
Great minds etc...

Je hebt toch zeer liefdevol kunnen schrijven over dieren met een aaibaarheidsfactor van 0.0. Ik krijg bijna zin om ze ook in huis te halen.

Hoi Tilma, 

Een wandelende tak is niet bepaald een huisdier waar de meeste mensen warm voor lopen. Je beschrijft wat je aan deze beestjes hebt en hoe spannend ze zijn: niet bepaald (veel). In dat opzicht is deze tekst redelijk feitelijk:  Maar wat ik wel tussen de regels door lees is hoe kinderen leren voor een huisdier te zorgen en wat ze daarvan vinden. Inderdaad: hoe gaan ze met de dood om? Geven ze de beestjes namen? Dan is dat een mooie observatie en is een wandelende tak goed om mee te 'beginnen'. 

Je hebt feitelijke benoeming en subtiele verhaalvertelling mooi kunnen combineren.  Daar is een wandelende tak dan weer perfect voor gekozen als huisdier in je verhaal. 

Groet, 

Nadine