#383 Lazarus als ik was
Lazarus als ik was, stak ik, licht aarzelend, het lont van de 4 inch shell aan en liet het in de buis zakken. Ik aarzelde omdat heel vaag het besef doordrong dat ik het verkeerd deed, maar wat er precies verkeerd was aan mijn aanpak kon ik toen nog niet begrijpen, dus gaf ik me over aan de onwetendheid. Ik was nog maar paar meter weggerend of de shell ging al met een luide knal af, veel te dichtbij, en toen ik omkeek, struikelde en in een gat vol modder smakte, zag ik nog net een laatste glimp van de schitteringen die het dure vuurwerk te bieden had; een zilvergrijze vonkenregen die het hele veldje en zijn bomen verlichtte, daarna doofde het in de rumoerige nacht en hoorde ik alleen nog maar opgewonden stemmen.
Toen ik terugkeerde sloegen ze me op mijn schouder. ‘Dat was een prachtig stukje vuurwerk.’ Ik knikte alleen, terwijl mijn ogen zochten naar mijn vriendin om me thuis te brengen. Ik kon haar niet vinden waarop ik moedeloos mijn broek schoon probeerde te kloppen. De vlek werd er groter door. Opeens stond er een beeldig meisje voor me. Ik kende haar, we hadden samen eens een vakantie doorgebracht in Zuid-Spanje of Italië, met een gezamenlijke vriendengroep. ‘Hoi’, zei ze en toen zorgzaam: ‘Problemen?’ ‘Een beetje’, zei ik. ‘Je kan bij mij thuis wel douchen.’ Dat aanbod nam ik maar al te graag aan, gezien ik op wandelafstand van haar woonde en zo zonder veel gedoe thuis zou komen.
Terwijl we wegreden, zij mij glimlachend achter het stuur blikken toewierp en ondertussen vragen op mij afvuurde, bedacht ik me vlakuit dat goede voornemens omtrent drank nooit waargemaakt zullen worden, omdat het een traditie is om met oud & nieuw naar de tering te gaan. Fuck goede voornemens, leef de traditie; het is een goede gids, geen cipier enzovoorts.
Ik verloor mezelf compleet in de heerlijkheid van de verdovende middelen en toen ik uit de douche kwam, aanstalten maakte om te vertrekken en haar bedankte, trok ze me in haar bed, waar ik haar in mijn armen nam en zij mij uitkleedde en uitzinnig kuste.
'Fuck goede voornemens'…
Lid sinds
4 jaarRol
'Fuck goede voornemens' blijkt een goed voornemen. Graag gelezen.
Een wat vervreemdend verhaal…
Lid sinds
11 jaar 11 maandenRol
Een wat vervreemdend verhaal, met afslagen die ik steeds net niet aan zie komen en daarmee schrijf je toe naar een passend eind in een lekker hoog tempo. Pluk de dag!
Hoi LGB, jouw voornemen is…
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Hoi LGB, jouw voornemen is duidelijk, hoewel ik in eerste instantie dacht dat je het afsteken van vuurwerk ging vermijden.
Het verhaal zelf vond ik door de lange zinnen niet prettig lezen. Alleen de eerste alinea al bestaat uit twee enorm lange zinnen. Daardoor komt je verhaal voor mij niet over.
Leuke paradox Musonius haha…
Lid sinds
3 jaar 9 maandenRol
Leuke paradox Musonius haha.
Inderdaad Hadeke! De hoofdpersoon lijkt volop de diem te carpen. ;)
Nou Fief, gelukkig valt de hoofdpersoon niet volledig samen met mij haha. De tweede zin van alinea is inderdaad van proustiaanse lengte nu ik hem nog eens bekijk, maar de nodige interpunctie zorgt wel voor leesbaarheid toch? Het is ook een beetje mijn schrijfstijl, want ik heb een hekel aan teveel korte zinnen.
Je bent een rund ... Een…
Lid sinds
3 jaarRol
Je bent een rund ... Een enerverend begin van het nieuwe jaar. Ik ben niet gestruikeld over de lange zinnen, maar daar hou ik zelf ook wel van. Met plezier gelezen.
De tweede zin van alinea is…
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
LGB, er is op zich niets tegen lange zinnen, maar combineer ze met korte. De eerste zin is minstens zo lang en wat dacht je van de laatste twee alinea's? Het aan elkaar breien van zinnen dmv komma's en andere interpunctie vermindert naar mijn idee juist de leesbaarheid. Maar goed, dat is jouw schrijfstijl en voor iedere schrijfstijl zijn liefhebbers. Ik vind het persoonlijk niet prettig lezen.
Ik heb voor de gein jouw eerste alinea herschreven met minder interpunctie:
Lazarus als ik was, stak ik licht aarzelend het lont van de 4 inch shell aan en liet het in de buis zakken. Ik aarzelde, omdat heel vaag het besef doordrong dat ik het verkeerd deed. Wat er precies verkeerd was aan mijn aanpak kon ik toen nog niet begrijpen, dus gaf ik me over aan de onwetendheid. Ik was nog maar paar meter weggerend of de shell ging al met een luide knal af, veel te dichtbij. Toen ik omkeek, struikelde en in een gat vol modder smakte, zag ik nog net een laatste glimp van de schitteringen die het dure vuurwerk te bieden had. Een zilvergrijze vonkenregen verlichtte het hele veldje en zijn bomen. Daarna doofde het in de rumoerige nacht en hoorde ik alleen nog maar opgewonden stemmen.
Ik ben ook niet vies van…
Lid sinds
4 jaarRol
Ik ben ook niet vies van lange zinnen, maar juist de afwisseling met korte zinnen maken de tekst lezenswaardig.
Neem de volgende zin:
Ik was nog maar paar meter weggerend of de shell ging al met een luide knal af, veel te dichtbij, en toen ik omkeek, [...]
Verander dit in:
Ik was nog maar paar meter weggerend of de shell ging al met een luide knal af.
Veel te dichtbij.
En toen ik omkeek, [...]
en je ziet een wereld van verschil. Je ratelt aan een stuk door - en dat heeft ook wel iets komisch, maar de lezer leest dan ook snel over dingen heen. Enkel door gewijzigde interpunctie en het aanbrengen van meer alinea's springt veel te dichtbij eruit en zit er humor in. (En de lezer kan even op adem komen.)
Ik denk dat het best de moeite loont om met deze gedachte de tekst nog eens door te lezen.
Le Grand Bleu, Bijzonder…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
Le Grand Bleu,
Bijzonder verhaal, bedankt voor het delen!
Ik vond de wendingen wat willekeurig, waardoor ik de samenhang een beetje miste. Misschien was dit ook je bedoeling, dat kan, maar houd er rekening mee dat het voor de lezer vervreemdend kan werken.
Verder zou ik inderdaad ook aanraden om de lengte van de zinnen goed in de gaten te houden. Je geeft aan dat je zelf houdt van lange zinnen, daar is helemaal niets mis mee, maar soms vertraagt het de tekst misschien net te veel.
Verder hele mooie beeldende beschrijvingen en originele invulling van de opdracht. Leuk om te lezen!
Groetjes,
Lotte