#380 - IJsbloemen

Dag Elrie, 

Het veel te vroege lege nest. Herkenbaar voor menig gescheiden ouder. Ik word al mee triest van de scheve boom. Je kinderen moeten missen in de periode van het jaar die draait om samenzijn met familie, dat is hard. Hopelijk laat je hp zich omringen door anderen die haar ook graag zien. 

Ik ben fan van je voorlaatste zin :)

Elrie: In deze zin: Och, de bubbels die we opentrokken als de top bereikt was heb ik ook niet in huis, waarom ook nu ik alleen ben: zou ik als door wanneer vervangen en achter na ook nog een komma toevoegen. Hoe triest het ook is, je verhaal is verder goed geschreven.

Sorry dat ik het zeg, ik ken het leed van gescheiden ouder niet, maar het klinkt...te groot? Ik dacht dat die twee kerstballen dood waren. Daardoor kwam de rest van het verhaal als een soort troost. Dat lijkt niet de bedoeling.

Het gegoten beton vind ik ook een geslaagd beeld, maar komt hier niet helemaal tot zijn recht. Mede doordat die ijsbloemen er alweer snel omheen gevouwen worden. En als er iets niet te vouwen is...

Een treurig verhaal over een moeder na een scheiding en kinderen die ze voor een poosje moet missen. Ik voelde wel mee met de hoofdpersoon. In die zin goed geschreven.

De eerste en tweede zin vind ik erg mooi, doordat hier iemand aan het woord lijkt in opperste ontkenning. Zoveel nadruk op iets leggen en dan stellen dat je je er niet mee bezighoudt. Ja, ja.

Sommige stukken zijn voor mij wat teveel 'tell'. Bijvoorbeeld: Het optuigen die ik zonder veel gevoel ... 

Je schrijft: 'Ik wil vandaag de kerstboom opzetten, dus stap ik op mijn fiets.' Die logica klopt niet, volgens mij moet daar nog iets tussen als 'in alle hectiek ben ik nog niet eens aan het kopen daarvan toegekomen'.

Een paar beeldspraken, Sakura wees er ook op, kloppen net niet helemaal.

De sfeer die je oproept vind ik wel passend bij de kersttijd, waarin alles wat dikker aangezet mag worden.

Graag gelezen.

Ik vind dat je een goed sfeerbeeld weergeeft van een moeder die tegen de kersttijd extra beseft hoe erg ze haar kinderen mist. Leuke details zoals het niet stilstaan bij de winter. Weet alleen niet of je echt helemaal de voorgeschiedenis moet gaan uitdiepen. Afgaande op het show don't tell (wat Hadeke ook al noemt), kun je er ook voor kiezen dit in het verhaal te verweven. Bijvoorbeeld door te noemen dat Jan door de minnares wordt vergezeld als hij de kinderen ophaalt en misschien daarbij ook nog een opmerking maakt die haar nu extra raakt (dit is uiteraard maar een voorbeeld, kan ook zeker op een andere manier).

Ha Elrie, een mooi en gevoelig verhaal. Het plasje water dat in de bak is ontstaan, is heel mooi beeldend. Ik zag het voor me, herkenbaar. Je hoeft er denk ik niet achteraan te zeggen dat je de hoes er niet overheen hebt gedaan. Dat spreekt voor zich. Mooi dat je de ijsbloemen uit de titel en uit het begin, helemaal aan het eind laat terugkomen. Zo is je verhaal 'rond'. Graag gelezen.

Hoi Elrie, een verdrietig verhaal. Veel emotie, soms iets te gedramatiseerd naar mijn smaak, maar verder graag gelezen.

Het soort vrieskou waardoor je vroeger wakker werd met ijsbloemen op de ramen, en later op de dag een strakblauwe hemel, dat is lang geleden.  ---> deze zin loopt niet lekker. Misschien:
Het soort vrieskou waardoor je vroeger wakker werd met ijsbloemen op de ramen en later op de dag een strakblauwe hemel had. Dat is lang geleden.

Het optuigen doe ik zonder veel gevoel totdat ik de ballen in mijn hand heb met foto's van Joris en Nikki.  --->  achter gevoel hoort een komma, anders lijkt het alsof je bewust doorwerkt totdat je de foto's in je handen hebt. 

Langzaam worden mijn ogen vochtig  ---> ik haak hier een beetje op het woord "langzaam". Volgens mij worden je ogen gewoon vochtig.

en zie dat ik nog altijd niet klaar ben, de piek mist nog.  ---> het wordt wel gezegd op deze manier, maar om te lezen zou ik "altijd" weglaten. Ik zie dat ik nog niet klaar ben, ...

Ik kijk naar de boom en zie dat ik nog altijd niet klaar ben, de piek mist nog. Waarom ik mijn ouders heb beloofd om ook dit jaar kerst te vieren begrijp ik zelf nog niet. Van kerstsfeer in huis creëren word ik echt niet vrolijker. De piek staat en de boom zakt scheef, dat gebeurde andere jaren niet.

Eerst schrijf je dat de piek nog ontbreekt en meteen erna schrijf je dat de piek staat. Misschien met de zin "Waarom ik mijn ouders ...." een nieuwe alinea beginnen?

De gesprekken over de kinderen verliepen moeizaam maar na lang overleg  ---> voor de maar hoort een komma.

De kou viel als vers gestort beton bij mij binnen  ---> dit zie ik niet direct voor me

Dank aan allen voor de  wijze opmerkingen en tips. Ik zal ze allemaal meenemen en proberen het verhaal te herschrijven. 

Ik sluit me aan bij het commentaar van Annabe, de scheve boom en de lawine van pas gestort beton komen bij mij ook het hardst binnen. Je hebt goede feedback gekregen, dus ik ben benieuwd naar een eventuele herschrijf. Deze versie heb ik alvast met plezier gelezen.

Een weemoedig verhaal Elrie, ook passend bij de feestdagen waar veel mensen vaak geen zin in hebben. Juist door herinneringen, of gemis van een geliefde. Met gevoel geschreven, mooi!

Ik zie dat je al veel feedback hebt gekregen, en daar sluit ik me bij aan. Verder vind ik je inleiding wat lang. De eerste alinea voegt weinig toe. Bedenk dat je de lezer meteen een verhaal wil binnen trekken, zeker een kort verhaal waarin de lezer weinig tijd heeft om aan personages en een verhaal te wennen. Het is dus belangrijk dat je een goede opening bedenkt- iets dat prikkelt. En ik zou het woord ‘ballen’ vervangen door ‘kerstballen’ in deze zin ‘Het optuigen doe ik zonder veel gevoel totdat ik de ballen in mijn hand heb met foto's van Joris en Nikki.’

Dank Mespunt en Lizette, ik ben nog niet aan herschrijven toegekomen helaas. Het klopt helemaal dat ik bij een kort verhaal de spanning er in de eerste zin in moet brengen ook daar ga ik aan werken.