Ja, de prijs van vrijheid is zo vreselijk hoog dat je er crimineel van zou worden. Alleen verveel je je de blubber en moet je wel uit bepaald hout gesneden zijn, misschien een soort Karel-hout.

Mooi weemoedig beschreven en origineel onderwerp. Graag gelezen!

Hoi Wilfried, na twee keer lezen had ik hem door. Originele insteek, goed gevonden en knap uitgewerkt! Mocht je HP het niet redden, is er altijd nog de draaideur ... ;-)

Wilfried, goed bedacht dat dit ook een manier van afscheid nemen is. Ik vrees dat het erg realistisch is dat voor sommige gedetineerden het best als een thuis gaat aanvoelen wanneer er buiten de muren niets is dat er ook maar enigszins op lijkt.

Hoi Wilfried. Een mooie overpeinzing van een (ex?) gevangene?

Ik heb soms moeite met de tijden die je gebruikt. De tweede alinea kan misschien volledig in de onvoltooid verleden tijd?
Twee keer achter elkaar goed / Goed op dezelfde regel in alinea drie haalt me een beetje uit de sfeer.

Je gebruikt: Maar goed en / maar hoe dan ook … twee alinea's achter elkaar
er was een einde gekomen of er is een einde gekomen?

Is het een idee om alinea vier en vijf en de laatste regel in de tegenwoordige tijd te zetten? 

Ik had wat dezelfde problemen als Carneli, maar verder is het een mooi verhaal met een hele originele invalshoek. De laatste zin vind ik echt briljant.

Prachtig verhaal, met plezier gelezen, maar ik heb wel wat kanttekeningen:

Ik dacht even dat de vorm een brief was. Dit komt, omdat ik de titel aanzag voor een aanhef. De titel staat er al boven, dus wellicht kun je dit weghalen.

Net als Carneli en Aurora zit je gebruik van grammaticale tijden mij wat dwars. Mijns inziens dient de vierde alinea ('Hoe dan ook [...] flauw benul van.') in tt geschreven te worden.

Mooi gegeven!

Ik vind het een erg interessante invalshoek, maar qua uitvoering is er denk ik winst te behalen.

Kon ik nog maar hier blijven waar ik alles kende en wist.

Dit is volgens mij waar het in de kern om draait, maar in plaats van het zo expliciet te benoemen zou het voor het verhaal denk ik mooier zijn als de lezer zelf die conclusie trekt. Naar mijn mening zou je de genoemde routine veel concreter kunnen beschrijven. Nu blijf je er een beetje boven hangen, wat wordt versterkt doordat je overstapt op de je-vorm, zoals hier:

Je kwam alleen binnen in een reeds draaiende maatschappij met eigen regels en wetten.

Je zou dit met een voorbeeld denk ik veel duidelijker kunnen maken. Overigens moet ik zeggen dat ik dat zelf ook lastig zou vinden. Voor wie nooit in de gevangenis heeft gezeten vergt het volgens mij behoorlijk wat onderzoek en/of voorstellingsvermogen.

Waar je wellicht ook gebruik van zou kunnen maken is de factor tijd. Ik stel me voor dat er heel wat jaren verstreken zijn voordat iemand dusdanig geïnstitutionaliseerd is. Door iets te benoemen wat er in die tijd veranderd is kun je het verliezen van het contact met de buitenwereld uitwerken, zonder dat letterlijk te hoeven zeggen.

Nu lijkt het misschien alsof ik er niets aan vond en dat is zeker niet het geval. Hoewel ik denk dat er nog meer in zit heb ik je verhaal met plezier gelezen.

Hoi Wilfried, originele insteek. Die bajesklanten worden, als je lang zit, als familie. Goed verhaal, graag gelezen.

Alleen het begin was moeilijk geweest. Je kwam alleen binnen in een reeds draaiende maatschappij met eigen regels en wetten. Met niet alledaagse verhoudingen en logica. En daarin moest je passen.

In de eerste zin zou ik "geweest" weglaten. Mespunt geeft het ook aan. In de zinnen erna zou ik het ook in de ik-vorm zetten. 

Ha Wilfried, interessant verhaal! Je krijgt hierboven al veel feedback die ik zeker in je op zou nemen. 

Je schrijft in de eerste zin: "Wat ga ik ze missen" in de tegenwoordige tijd. Je eindigt echter in de verleden tijd, terwijl ik denk dat die laatste scene waarin je daadwerkelijk iets laat zien meer zwaarte krijgt als je hem omschrijft naar de tegenwoordige tijd. Daarmee maak je het misschien nog spannender, omdat de lezer dan niet weet wat er daarna komt. Omdat het nu in de verleden tijd is 'weet' je als lezer eigenlijk dat er daarna nog iets komt, dat de verteller het verhaal in ieder geval nog kan navertellen en dat het dus blijkbaar allemaal goed is gekomen. Als je het in de tegenwoordige tijd schrijft is het einde misschien meer open.

Graag gelezen!