#379 Het laatste afscheid

Goed passende titel bij een verhaal over de naamgeefster van het befaamde effect. Mooi gedaan. 

Er zitten paar interpunctie en spatiefoutjes in.

Met plezier gelezen.

En weer ontdek ik cultuur in je verhaal die ik nog niet kende. Het voordeel van een aculturele jeugd. Schitterend levensverhaal. Thanks. Liefdevol neergezet. Viel me op dat magere Hein vooruit kan kijken in de tijd. Voelde een beetje out of character. HGG.

Mooi eerbetoon aan Heintje Davids, die ik helaas niet echt gekend heb, maar van wie ik inmiddels heb begrepen dat ze telkens weer afscheid nam van het podium en hele zalen uit volle borst deed meezingen. Aan Mies Bouwman vertelde ze ooit dat de liedjes van haar beroemde broer Louis volgens haar het best vertolkt werden door Wim Sonneveld.

Wat een mooi verhaal, Bob. Knap gevonden, met plezier gelezen. 

... dus dat schept een band”.  ---> de punt moet voor het ah-teken staan.

... zegt ze beschuldigend. “en Simon, Rika en Hakkie ook.”  ---> de punt achter beschuldigend moet een komma zijn. De zin loopt door.
 

Hoi Bob, wat een fijn verhaal! Mooi relativerend over haar eigen come-back(s). En feest van herkenning voor de oudere generatie, met namen als Dorus, Tailleur en Ibo.
Ijzersterk vind ik de alinea waaruin de talentenshows en de rol van televisie op waarde worden neergezet, hulde!
Met veel plezier gelezen!

Dag Bobcom, 

Ik kende Heintje niet, dus fijn dat dit werd toegelicht in de reacties. Ik weet niet goed hoe het komt, want het staat er wel degelijk, maar ik was in het begin in de war of ze nu wel of niet toneelspeelde. Misschien is het eigen invulling omdat ze niet mocht van haar vader, dat ik ervan uitging dat het een onvervulde droom bleef. En later schrijf je over ambities, die in mijn ogen ook oningevuld konden zijn. Maar er staat ook dat ze op het toneel stond en haar leven op de planken. Dus het is gek hoe ik hiervan in de war raakte. 

Ik heb zelf even getwijfeld om iets te schrijven over een professionele afscheidsnemer die in Vlaanderen op tv kwam. Niet helemaal hetzelfde als Heintje, maar toch raakt het eraan op een of andere manier. 

Ik heb bewondering voor je manier om verhalen rond feiten te schrijven. Ik merk zelf hoe moeilijk dat is en bij jou teksten lijkt het alsof het heel makkelijk is. 

Dag Bobcom,

Mooi uitgangspunt met Hein aan het ziekbed. En knappe link met Het zieke Heintje. Wondermooi verhaal. En echt in de zin van het tema. Leuk geschreven. Top einde.

Prachtig verhaal. Het werk van Heintje Davids is aardig in de vergetelheid geraakt, maar haar spreekwoordelijke 'afscheid' maakt haar onsterfelijk. Ik heb een biografie en een autobiografie van haar in de kast staan. Intrigerende dame. Leuk dat je haar definitieve afscheid tot onderwerp van je verhaal maakt.

Allen bedankt voor lezen en reageren. Heintje Davids staat niet alleen voor een revuepersonage, maar ook voor een tijdperk. Iedere keer dat ik de tv aanzet en weer en pakket van die mediamieke zelfbevlekkers over het scherm zie buitelen denk ik aan dat tijdperk Das war einmal, das kommt nie wieder, om met een andere vertegenwoordigster ervan te zingen.
Kruidnagel: "Viel me op dat magere Hein vooruit kan kijken in de tijd. Voelde een beetje out of character": die snap ik niet. xpln pls?

Heel mooi geschreven. Fijn om de dood ook eens van zijn sympathieke kant te zien. Het culturele gebeuren ontgaat me een beetje, maar ik heb het evengoed erg graag gelezen.