#378 Paardenkastanjes zoeken

@ Maria Fransisca. Nu snap ik je beter. Ja,  twee zielen een gedachte. Dat heb ik hier vaker. Jij hebt je alleen  wel keurig aan de opdracht gehouden. 

Als ik er iets over mag zeggen: Ik vind het verhaal echt vanuit de kastanje geschreven. Hij wil wel heel vaak glimmen en is af en toe een beetje lang van stof, waardoor ik deze kastanje tegen het omvallen van de rest van het poppetje zou gebruiken.  

Hihi, Carneli, ja, je hebt gelijk. Het is een beetje een opschepperig type. Al die aandacht voor het glimmen. Hij kan ook niet zoveel anders, denk ik. Ik vind het heel leuk om zo vanuit een 'dood' ding te schrijven. De sprookjes van Hans Christian Andersen zitten daar vol mee. De mooiste vind ik "De dennenboom" uit 1844. Vaak verlangen die dode dingen naar een beter leven, en als ze het dan krijgen blijkt het juist minder fijn te zijn dan ze dachten. Waren ze nou maar gewoon tevreden geweest met wat ze hadden. Niets menselijks is ze vreemd...

Wow, wat een wijsheid. Maria Fransisca. 

dag Maria Fransisca

Fijne insteek en een gezellig verhaal om te lezen. Je vertrekt vanuit et perspectief van de kastanje en houdt dat consequent aan en dat vind ik goed gedaan.`

Ik begrijp dat je de kastanje wil laten glimmen en dat hij ijdel is, maar hier zou je het soms anders kunnen verwoorden, dat het niet altijd glimmen is (hij kan schitteren, blinken, ...). Je zou het ook kunnen oplossen door de commentaren die hij nu geeft op de anderen, nog wat te accentueren ook.

Dat zijn puntjes waarmee je voor een volgende tekst misschien rekening kan houden?

Johanna

Hoi Maria, je hebt een leuk verhaaltje geschreven. Ik mis iets meer diepgang en beleving. Verder graag gelezen.

Ze schoppen tegen alles aan wat op de grond ligt. Ook tegen mijn blad en mij. O, een hand pakt me. Ik ben heel hoog en dan plof ik in de tas.  ---> ik mis hier het gevoel van de kastanje. Wat doet het met hem? Doet het zeer als ze tegen hem/haar schoppen? Vind hij het eng van zo'n hoogte in de tas te ploffen? 
Mijn blad moet, denk ik, het blad zijn. 

En een boel gemopper: ga eens opzij, u ligt op mijn lijf, hallo kijk eens uit, au, u prikt, en ga zo maar door.  ---> volgens mij hoort het gemopper tussen ah-tekens te staan. Het is iets wat je hoort zeggen. 
En een boel gemopper: "Ga eens opzij, u ligt op mijn lijf, hallo kijk eens uit, au, u prikt", en ga zo maar door.

Ik wordt opgepakt  ---> Ik word

Dankjewel voor je feedback, Johanna.
Daar ga ik zeker rekening mee houden een volgende keer.

Hallo Fief,

Dank voor je complimenten en je tips!
mijn blad, is wel echt mijn, maar het had beter tussen aanhalingstekens kunnen staan. Het is de beleving van de kastanje dat het zijn blad is.
Oei, een domme fout in de ww spelling. Ik pas het aan.

Ik vind het een schattig verhaal, Maria Fransisca. En het slot vind ik heel leuk gevonden. Glimlach, check!

Hey MF, ik vind het ook echt zo'n glimlachverhaal, met al die geluidjes. Een beetje kinder-tv-verteltoon (dat is een compliment). En die melige verbaasde slotzin.

Het streven naar een beter leven en ontsnapping aan het lot leidt tot idealisering en zwart-witdenken; Nergens is al het gras groener en nostalgie is sterk rotspul. Wel is brood met tevredenheid erg voedzaam, met risico op middelmatigheid. Geluk is natuurlijk een vlinder.

Graag gelezen!

Annabe en Kruidnagel: die glimlach is mijn grootste beloning. Dank voor jullie complimenten!