#378 Zeldzaam

Wat een lief verhaal. Het enige waar ik over twijfel is of die 'verhaspeltaal' wel nodig is. Als ik het in 'gewone taal' lees, raakt het me zelfs wat meer. Keuzes, keuzes.  😀

Leuksel, ook een lief verhaal over Johanna. Mooi gevonden en gedaan dat pidgin. Alleen me ik vraag: kent hoe kastanje menstaal in denken?

Hoi Annabe, ik vind het een mooie dialoog tussen mens en kastanje. Persoonlijk vind ik de kastanjetaal niet fijn lezen, maar behalve dat heb ik het met plezier gelezen. Mooi gevonden.

Het leest beter als je gesproken teksten onder elkaar zet. Dan zie je beter wie aan het woord is, zeker in een wat langere dialoog. Bijvoorbeeld in onderstaand stukje:

‘Ga je met me mee naar huis?’ vraagt het mooie, lieve kind me.
‘Ik woon in dat gele huis, vlak naast de boom waar jij moet zijn uitgevallen. Ik kan je meenemen naar mijn kamer en naast mijn bed leggen, dan kunnen we de hele nacht kletsen.’ Haar enthousiasme werkt aanstekelijk, waardoor ik bijna ja zeg. Ze zet me voorzichtig op haar hand.
‘Nee,’ fluister ik bijna onhoorbaar, ‘ik buiten, grootgroei boomsterk. Ik grond.’
Ze kijkt me bedroefd aan alsof ze wil zeggen dat deze zeldzame vriendschap niet voor haar weggelegd kon zijn. Ik probeer haar gerust te stellen: ‘ik groei overgraag grond jij.’
‘In mijn tuin?’ Haar blik blijft verdrietig, maar ik lees ook dat ze het begrijpt.
‘Jij grafselt ik, maar einde niet nee, begin. Ik grootgroei, jij grootgroei. Jij, ik, tweeeen.’  

Tweeeen --> Ik denk dat je dit met opzet zo geschreven hebt. Voor de duidelijkheid zou ik dan twee-een schrijven. 

Bedankt voor jullie reacties. Ja, die taal. Ik geef mijzelf vaak een extra opdracht bij een opdracht. Soms los ik die in, soms lukt het niet. Ik had mijn dochter al enige tijd geleden gezegd dat ik eens wat voor haar zou schrijven. (Ze vindt overigens dat er te weinig actie in mijn verhaal zit.) 

@Kruidnagel: de boom staat echt naast ons (gele) huis. Heel wat takken hangen boven onze oprit. Alle gesprekken die wij of passanten daar voeren, vangen hij en zijn nazaten natuurlijk op. Plus dat kastanjes uiteraard een geweldige talenknobbel hebben, maar daarmee trap ik een open deur in. 

@Fief, ik heb wat enters toegevoegd. Ja, tweeeen, in mijn hoofd was het een heel lange 'ee', ook in functie van het voorlezen aan mijn dochter. Dat voegt hier wellicht niks toe. 

Ik heb wel genoten van het gebroken taaltje, alhoewel het me af en toe net te ingewikkeld werd. Het heeft iets Disneyachtigs en dat past wel.

Annabe, heerlijk verhaaltje. Heb me af en toe op het hoofd moeten krabben vanwege het taaltje, maar omdat ik een tijdje kastanjaanse les heb gehad kon ik het meeste snappen. Bij de zin "kijkt me bedroefd aan alsof ze wil zeggen dat deze zeldzame vriendschap niet voor haar weggelegd kon zijn" had ik het gevoel dat er iets kwijt was - iets als "dat het haar spijt" of zo. Want Johanna weet (nog) niet dat kastanjes moeten grafselen vanwege grootgroei. En ik vind de tweeeen zonder streepje leuker, ook omdat dat dichter bij het originele kastanjaans ligt.

Prachtig Annabe. Voor verhalen over onmogelijke relaties mag je me altijd wakker maken, dus het idee spreekt me aan, maar buiten dat vind ik het uitstekend uitgevoerd. Het gebruik van de kastanjetaal vind ik functioneel en doeltreffend. Het benadrukt de onoverbrugbare verschillen, maar je laat er tegelijkertijd mee zien hoe goed ze elkaar ondanks die verschillen begrijpen. Hierdoor ontstaat een heel aandoenlijk dit-bestaat-alleen-tussen-ons-sfeertje, en dat tussen een kind en een kastanje, knap gedaan.

Als ik al iets moet noemen dan is het dat ik het taalgebruik van het kind soms wel erg wijs en volwassen vind. Deze zin bijvoorbeeld:

‘En jij hebt heel grappig haar, een franje op je kop, zoals de franjes op je taal.’

Ik vind dit wel leuk gevonden en misschien ligt het ook gewoon aan mij, maar ik krijg weinig gevoel voor hoe oud het kind eigenlijk is, waardoor dat deel van het plaatje in mijn hoofd wazig blijft. Deze zin werkt naar mijn idee juist weer wel heel goed:

Ik kan je meenemen naar mijn kamer en naast mijn bed leggen, dan kunnen we de hele nacht kletsen.

 Kortom, een zeer goed uitgevoerde opdracht en een verhaal waar ik erg van genoten heb.

Goede avond Annabe

Erg fijn geschreven en ik heb het echt met een glimlach gelezen en eten appreciëren van het begin tot het einde. Het Kastanjees vind ik erg goed gevonden en je mag dergelijke dingen absoluut uitproberen in teksten, het doet me een beetje denken aan de kinderverhalen van Roald Dahl die zijn personages ook een andere woordenschat in de mond legde.

Ik zou hier wel mee opletten ook. Als je gebruik maakt van praterig oordeelt,... dat is zeker okee maar volledige zinnen in zo'n ander taaltje lijkt me wat overkill, zoals deze ‘Ik oversnel luid pratelt, ik bang pijn poot hard. Ik overveel poot hard hebde, ‘ probeer ik.  

De zijsprong naar zeldzaam en rare in het Frans vind ik een wat overbodige zijsprong en misschien moet je eens kijken hoe je zonder je verhaal om te gooien, dit er misschien uit kan halen?

Maar het is een charmerend verhaal, graag gelezen.

Johanna

Bedankt voor alle reacties!

@Sakura, Johanna: ja, ik begrijp dat het te ingewikkeld werd. Ik probeerde een zekere logica in de taal te krijgen en zelf houd ik wel van puzzels, maar ik begrijp dat dit wat lastig kan worden. Ik probeerde dat enigszins op te lossen door de respons van Johanna. 

@Bobcom: Ha, je bent een ware polyglot, fantabel! Scherp van die ene zin. Ik deed er een tijdje over te beseffen dat dat brugje nog nodig was. Ik heb de tweeeen teruggezet, voor jou en de kastanje. 

@Mespunt: Ja, de leeftijd van het kind. Grappig dat je die zin met die franjes eruit haalt. Origineel zat hij er niet in, maar in de opdracht stond dat de kastanje beschreven moest worden en dit was een manier om daar toch iets over te zeggen. De formulering an sich is geïnspireerd op iets dat mijn zoon zei, die nog een kleuter is. En wat hij zei was iets onverwachts prachtig poëtisch. Het kind in het verhaal is zeker ouder hoor en ik snap ook wel dat zeker niet elk kind zoiets zou zeggen. Zonder de opdracht, had die zin er niet ingestaan. Ik had ook iets eenvoudigers kunnen verzinnen als dat ze zegt dat hij er grappig uitziet met die witte haartjes op zijn kop. Dan had het wellicht beter bij de leeftijdsbeleving gepast.

Maar bedankt voor je mooie reactie!

@Johanna: De zijsprong naar het rare Frans heb ik er voor mijn dochter in gezet, omdat wij dat soort gesprekjes hebben. Ik wilde het een beetje herkenbaar maken voor haar. Voor mij is die paragraaf ook functioneel, maar misschien lukt de beschrijving van hun onverwachte band ook met het 'gelukzalig lachen zonder te weten waarom'.
Ik ben het er mee eens dat de moeilijkheid van de kastanjetaal zinnen voor sommigen wel lastig kan zijn. Maar wel fijn dat je het een charmerend verhaal vond!

Hoi Annabe, ik heb je verhaal gevonden ;) Ik vind het mooi, gevoelig en met humor geschreven. Tof ook dat die kastanje zijn best doet om begrijpelijk over te komen, wat (mij betreft) ook nog lukt.  
Geweldig dat jouw zoon al zo'n duidelijke mening heeft.

Hier en daar kan er misschien nog iets aan worden bijgeslepen, maar dat laat ik bij jou.

Nog een vraagje:

Is 'rare' niet zelfzaam het Engels en exentrique of bizarre in het Frans?
Maar misschien bedoel je ook hier een spraakverwarring?

Met een knipoog van Carneli.

ik denk dat 'rare' effectief ook zeldzaam is in het Frans hoor, bizar en excentriek hebben  een iets andere mening

@ Johanna en Annabe, jullie hebben gelijk. Mijn excuses. Toch een gebrek aan parate kennis :D

Haha, geen probleem hoor Carneli. Ik twijfelde ook hoe ik dat moest schrijven, want in het Frans schrijf je 'rare' zoals in het Engels, maar de klank is (quasi) gelijk aan hoe je in het Nederlands 'raar' zegt. 

Ik lees ze graag hoor, jouw suggesties tot slijpen. Vind het interessant hoe anderen ernaar kijken en wat ze anders zouden doen. Het mag van mij allemaal. Soms begrijp ik het meteen, soms pas later en soms vind ik het wel prima hoe ik het deed. Als je je slijpvoorstellen wil delen, graag (mag ook via mail).

In elk geval bedankt voor je fijne reactie!