# 374 Maart 2020 … een nieuwe lente!

(nvda): de invulling van de opdracht begint op de laatste regel en eindigt daar ook omwille van de woordlimiet.

Is er geen mogelijkheid eerder aan de invulling van de opdracht toe te komen ? Ik denk dan aan het weglaten van de alinea die begint met " een agent". Ik zou dan kiezen voor iets als " het lijkt alsof iedereen met een boog om mij heen loopt"

Herbronningsverblijf wat een mooi woord voor stilteretraite.

Vriendelijke groet, Elrie

Dank Elrie voor de reactie. Ik heb enkele aanpassingen gedaan, maar de agent heb ik in zijn rol gelaten.

Hoi Gi, ik mis de spanning en angst in je verhaal. Je spendeert veel kostbare woorden aan de introductie over de retraite. Ik ben het ook eens met Elrie. Zou het de hp niet opvallen dat iedereen afstand houdt? 
Pas bij de laatste alinea komt de bezorgdheid in je verhaal en dan nog mis ik de angst of bezorgdheid. De hp leest wat er gebeurd is in de wereld en het angstzweet breekt hem uit omdat er gehamsterd wordt en hij niets in huis heeft.  

Gi, een mooi verhaal met stof tot nadenken. Want ook zonder bonkende hartslag en krampende ingewanden kan de werkelijkheid vreeswekkend genoeg zijn. Met als toefje room op de taart de constatering dat het woord pandemie al genoeg is om mondiale paniek uit te laten breken.

Hoy Gi,

Vond het een leuk verhaal maar toch mis ik wat spanning en ook de invulling van de opdracht.

Voor het overige niets mis mee.

Bob en Wilfried: tof dat jullie reageerden.

Goed geschreven verhaal, Gi (ditmaal vrij van column-contaminatie ;-).

De angst wordt inderdaad pas op het einde voelbaar, tot dat punt voelt het wat afstandelijk. Alsof het hp dan pas uit zijn herbronningsbubbel wordt gesleurd. De opbouw naar het einde toe is wel sterk geschreven.

Graag gelezen.

Tudor, geen contaminatie, ik ben gevaccineerd. Tx.

Gi, ook ik mis de spanning. In de tweede alinea zou ik de boodschap ook hebben begrepen zonder de zeer uitgebreide opsomming van zaken die HP het gevoel geven geleefd te worden. Maar toch; ik vind het een mooie weergave hoe iemand vanuit een zekere 'ledigheid' de confrontatie met de plots veranderde maatschappij moet ervaren.   

Omdat ik weet dat 'angst' het thema is, lees ik ook naar die angst toe. Ik ga wel mee in het angstgevoel om 'wakker te worden in een nieuwe wereld'. Je verpakt een oud thema in een modern jasje. Wat mij betreft kies je een andere titel, die titel geeft eigenlijk de clou al weg en zet me in een bepaalde leesstand, waardoor het eind geen verrassing meer heeft.

Hi Gi, ik sluit me aan bij de commentaren hierboven. De angst voel ik wel aan het einde van je verhaal. Ik denk ook dat je een sluimerende ongerustheid makkelijk kan invoeren in de voorgaande alinea's. Alhoewel ik begrijp dat dit wel betekent dat je eea zou moeten schrappen.

De ambulance met loeiende sirenes in een verder vrijwel verlaten stad heeft voor mij wel iets heel onheilspellends. Kleine zin, groots effect!

Ton, Hadeke en Chantal bedankt om te reageren.