De laatste alinea is een heerlijke uitsmijter. Ik krijg de wisseling van de penvoering goed mee, waardoor ik eerst verbaasd ben, maar daarna vallen de puzzelstukken goed in elkaar. De vingerwijzing zat al in de eerste zin en toch had ik het niet door.

Omdat het vooral een opsomming van handelingen is, waar de hoofdpersoon tegen in verzet gaat, had ik aan het eind van het eerste gedeelte wat moeite mijn aandacht vast te houden. Misschien kan je ietsiepietsie schrappen of het nog wat actiever maken.

En nog een mooie titel.

Maar dat zijn kleine dingetjes. Mooi gedaan.

Heerlijk verrassend! Ik vind het echt goed gedaan hoe handelingen en gedachten haaks op elkaar staan.

Eerst dacht ik nog, een beetje stereotiep dat het meisje zo romantisch schrijft en de jongen haar laat vechten. Maar dat stereotiepe verdwijnt dan weer in de vrouwelijke held. Misschien was dat geen bewuste keuze, maar dat vind ik er wel tof aan. 

Hoi Takkeling,

Wat mij vooral aanspreekt aan je verhaal is dat je je hoofdpersoon in het begin elk romantisch cliché laat beleven en dat zelfs zij daar meer dan genoeg van heeft. Ik wil het niet, maar het gebeurt alsnog -in dit geval letterlijk- vanzelf. Of je dat bewust zo geschreven hebt, weet ik niet, maar op mij komt het over als een deel van het schrijfproces dat iedere schrijver soms heeft: uit een soort verwachting ( "Het hoort nu eenmaal zo") dingen schrijven die je liever achterwege zou laten. Dat is mooi gedaan! Des te leuker dat het verhaal zijn betreffende einde heeft. 

De laatste zin heeft voor mij wel een minpuntje. Hij is goed gevonden, maar hij komt op mij wat 'verdwaald' over. Ik vind het eerder een zin die in het eerste deel van het verhaal thuishoort dan in de laatste zin. 
Als je die zou verplaatsen, is mijns inziens het einde met De meest stoere superheld die je je maar kan bedenken krachtig genoeg om mee af te sluiten. 

Een heel leuk verhaal. Goed gedaan!

Groet, 

Nadine

Mooi verhaal Takkeling! Ik ben het met Nadine eens vwb de laatste zin. Je zal als HP ten prooi vallen aan een foute schrijver … ik realiseer me nu pas hoe erg dat is! 

Hoi Takkeling, moet frustrerend zijn als hp zonder inbreng overgeleverd te zijn aan de schrijver. Mooi verwoord. 

Mooi het cliché doorbroken. Initieel vond ik het verhaal – toegegeven – weinig bijzonder. Het hp is gefrustreerd omdat ze gedwongen wordt al die romantische banaliteiten te ondergaan and that's it. Dacht ik. Mooi mis dus.

"Altijd maak jij je zus op de één of andere manier net op tijd die pen afhandig" --> naar mijn aanvoelen kon die zin wat subtieler. Het geeft de wending iets te nadrukkelijk weg. Klein zeurtje natuurlijk.

Grappig en vlot geschreven. Graag gelezen!