#366 Uitbrengen

Uitbrengen

'De eindeloze zoektocht naar een geliefde, tegen alle one night stands in, dat is jouw thema, David.'
Ik knik. Het is het thema van mijn leven. Ze is mijn type niet, maar ik mag haar wel. Eerlijk, open en ze steekt energie in mijn creatieve uitingen.
'Wanneer ga je het op de markt brengen?' vraag ik.
'Ik denk dat het nu wel naar mijn kritische vriend kan. Dan wachten we haar reactie af.'
We zijn al twee jaar bezig. Langer zelfs. Ons contact verloopt vooral via mail en spaarzame ontmoetingen in een café.
'Je weet, ik ben zorgvuldig. Niets overhaasten.'
'Stuur maar op,' zeg ik, 'Niet mijn pseudoniem onthullen.'
Als mijn roman op de markt komt, zal ik haar vinden. Jan Wolkers, Jan Cremer, Ronald Giphart, allemaal expliciete schrijvers, die eerst een poel aan geïnteresseerde vrouwen wisten te creëren door middel van hun romans en daarna de liefde vonden. 
Buiten loopt een vrouw voorbij, ze kijkt naar binnen en glimlacht breeduit. Ze kijkt vlak langs me heen. Ik voel een kriebel door mijn buik trekken en slaak een zucht.
'Goed,' vervolgt mijn schrijfbegeleider als ze haar blik van buiten weer naar mij richt, 'ik trakteer.'

De volgende dag loop ik in de vernieuwde supermarkt. Nieuwe indeling, nieuw aanbod en veel nieuwe gezichten. Ik zie haar meteen. De vrouw die gisteren voorbij het café liep. 
'Hallo,' groet ik haar als een oude bekende.
'Sorry, ken ik jou?' antwoordt ze lachend.
Ik speel het spel van jager en prooi geraffineerd. Natuurlijk ben ik op zoek naar meer dan een one night stand, maar dit is waar ik goed in ben. Binnen een paar minuten hebben we een afspraak voor de avond.

Op het terras vieren we onze overeenkomsten. We lachen om elkaar en we klinken glas na glas.
'Zal ik met je meegaan?' vraag ik.
'Nee,' zegt ze resoluut.
Even val ik stil.
'Overmorgen opnieuw afspreken?'
'Ja, graag,' zeg ik.

Zo vervolgen we onze ontmoetingen. Ze is knap, leuk en we passen bij elkaar. Ik respecteer het afscheid, waarbij onze wegen zich splitsen.
Ik denk niet meer aan mijn roman, hunker niet meer naar seks voor een nacht.

'Vooruit,' zegt ze.
'Wat bedoel je?'
'Kom mee.'
Haar appartement is ruim en haar kasten puilen uit van de boeken. We praten wat en schuiven steeds meer naar elkaar toe.
'Niet hier,' zegt ze, 'kom.'
Ze pakt mijn hand en leidt me naar haar slaapkamer. Een bed en een nachtkastje. Op het kastje een forse stapel papier. Ik herken het voorblad.
'Zo, dat is een pak papier,' zeg ik.
'Ja, mijn slaapstapel.'
'Slaapstapel?'
'Klopt, krijg ik regelmatig van een vriendin. Verhalen om bij in slaap te vallen, zo slecht geschreven. Ze is schrijfcoach of zoiets. Veel kaf in het koren. Kom hier jij.'
Ze grijpt me beet. We zoenen. We strelen. Onze kleding werpen we van ons af. Terwijl zij languit op bed ligt, rol ik op haar. Ze geeft een klein gilletje. Ondertussen duw ik de stapel papier naar de grond.